گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ اگر بخواهیم تاریخ سینمای ایران را به دو بخش قبل و بعد از انقلاب اسلامی تقسیم کنیم به هر نگاه و نقطه نظری خواهیم دید که این دو بخش تا چه میزان با هم تفاوت اساسی خواهند داشت.
سینمای قبل از انقلاب جز در مواردی معدود عملاً چیزی برای عرضه نداشت و عاری از تفکر بود و هدفی جز فریب مخاطب نداشت. سینمای بعد از انقلاب از این جهت گامی روبه‌جلو برداشته است و حداقل فیلم‌های داعیه اندیشه‌ورزی دارد اما باید توجه داشت که اندیشه‌ورز بودن سینما تا چه میزان با مقوله انقلابی بودن ارتباط دارد.
آیا سینمای ما توانسته با تولیدات پرشمار خود انعکاسی از ماهیت انقلاب اسلامی داشته باشد؟ متأسفانه نمی‌توان از سینمای خود انتظار داشت که محملی برای صدور انقلاب اسلامی باشد، اما باید متوقع باشیم در طول سال حداقل چند مورد در این فضا ساخته و پرداخته شود.
حالا بگذریم که بسیاری از همان آثاری که داعیه ایجاد تفکر در مخاطب دارند، از فرط سیاه‌نمایی و سیاه‌انگاری عملاً در تقابل با انقلابی بودن هستند. از میان سیاهه بلند آثار سینمایی به‌زحمت می‌توان چند فیلم را مشخص کرد که بازتاب توصیه‌های امام راحل و منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی باشد.
ابداً منظومه فکری حضرت امام خمینی (ره) در آثار سینمایی قابل تشخیص نیست و اگر اثری با این هدف ساخته شده در خیل آثار سترون و بی‌محتوا که با جار و جنجال جوایزی به‌دست آورده‌اند ناپدید شده است. نسل امروز چگونه می‌تواند مانع عوض شدن جای جلاد و شهید شود، در حالی هیچ‌کدام را نمی‌شناسد.
از قیام 15 خرداد 1342 گرفته تا پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 و همین‌طور وقایع بعد از آن از قبیل «عزل بنی‌صدر»، «ترور شهیدان رجایی و باهنر»، «به شهادت رساندن آیت‌الله بهشتی» و... حتی یک فیلم مستند قابل تأمل ساخته نشده است.
آنچه که به مناسبتی در طول سال ساخته و پخش می‌شود در حد گزارش‌های تصویری صرف هستند که سفارشی ساخته شده‌اند. این آثار بیش از آنکه مخاطب را به فکر وادار کند، با نگاهی مناسبتی و برای پر کردن ساعات پخش روی آنتن می‌روند.
در میان روسای جمهور آمریکا «جان اف کندی» به خاطر ترورش شهرت بیشتری دارد، «ال.بی.جی»، «پارکلند»، «جکی»، «جی‌اف‌کی»، «روبی» و... برای وی ساخته شده و البته باید فیلم‌های مستند و سریال‌های تلویزیونی را به این لیست اضافه کرد. البته این تنها به یک رییس جمهور در آمریکا اختصاص دارد و اگر آثاری که با محوریت روسای جمهوری آمریکا در هالیوود ساخته شده‌اند را اضافه کنیم متن حاضر بسیار مطول خواهد شد.
در مقابل در ایران اسلامی که مدیران فرهنگی و سینماگرانش داعیه انقلابی بودن دارند، حتی یک اثر در خصوص ترور شهید رجایی و باهنر دیده نمی‌شود. مهم‌تر از آن ترور حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در ششم تیر سال 1360 است که هنوز به تصویر کشیده نشده و جز مصاحبه‌ای که با ایشان در همان ایام و در بیمارستان انجام شد، اثر تصویری دیگری نداریم.
به همین جهت است که در ابتدای این نوشتار اشاره شد سینمای ایران نسبت به سوژه‌های انقلاب اسلامی بیگانه است، این مسئله وقتی تأسف‌بارتر می‌شود که در شبکه فارسی‌زبان معاند و شرکت‌های تهیه فیلم آثار پرشماری علیه انقلاب اسلامی ساخته و در گستره وسیعی نیز عرضه می‌شود.
ناگفته پیداست که در این جنگ بی‌امان رسانه‌ای هنوز سربازان فرهنگی تازه‌نفسی وارد میدان نشده‌اند تا موازنه را به نفع انقلاب اسلامی تغییر دهند. اگر می‌بینیم که نظام اسلامی هنوز پابرجا و مستحکم ایستاده و خللی در شتاب آن ایجاد نشده مرهون سرداران بزرگی چون «حسن طهرانی مقدم»، «صیاد شیرازی» و «حاج قاسم سلیمانی» است.
مطمئناً انقلاب اسلامی در مسیر خود با قدرت پیش خواهد رفت اما مسئله مهم این است که اصحاب فرهنگ و هنر چه سهمی در این پیشرفت خواهند داشت.
انتهای پیام/ 161
