گروه استان های دفاع‌پرس- سمانه کمالی باغستانی؛ قلم قاصر است از نوشتن اندکی از مجاهدت های شما، بیان واقعیت هایی که هر چقدر شرح آن ذکر شود با آن لحظه ای که خودتان در آن موقعیت بوده اید چیزی متفاوت تر است.
حتی تفکر اینکه خودمان را جای شما بگذاریم دلگرمی و صبر اندکی بیش برای خودمان نخواهد بود چرا که راه واقعی را، شما رفته اید و ما اندیشه آن را در ذهن جاری ساخته ایم.
آن لحظه ای که آرزوی جان دادن در راه خدا را داشتید و آن وقت که بدن خود را بدون هیچ ترس و واهمه ای برای حفظ اسلام ناب محمدی و پاسداری از میهن عزیزمان در این راه شگرف گذاشتید را، کدام یک از ما می توانیم درکی عمیق داشته باشیم.
کجای این دنیا چنین افرادی را پیدا می کنید که بعضی از آنها چشم انتظار به دنیا آمدن فرزندشان باشند و در جبهه های حق مجاهدانه به دفاع از آرمان های انقلاب بپردازند و نسبت به میل های دنیوی روی خوش نشان ندهند و آرزوی دیدن فردی از جنس خودشان را در جایگاهی ابدی بسپارند.
آیا با خودمان فکر کرده ایم که چقدر توانسته ایم روحیه خود را با رسم الخط شهدا منطبق سازیم؟ آیا شده است گوشه ای از کارکرد های مسئولیتی مان را به نیابت از کسانی که برای رفتن به جبهه شناسنامه شان را به دلیل سن کمشان دستکاری کردند تا به دعوت امام زمانشان لبیک بگویند، انجام دهیم.
آری شهدا افرادی متفاوت تر از آن چیزی هستند که ما پنداشته ایم، آنها از جنس دیگری اند، افرادی فراتر از یک فرد عادی، روحی پر از نور خداوند که قطره قطره خونشان امروز نهال انقلاب اسلامی را آبیاری کرده است.
در نگاه مردم ما نام هايی کهن چون رستم، سهراب، گرشاسپ، اسفنديار و نام هايی در روزگار معاصر چون پوريای ولی، غلامرضا تختی و... به عنوان پهلوان شناخته می شوند.
برخی معتقدند پهلوان به کسی گفته می شود که هم قدرت بدنی منحصربه فردي داشته باشد و هم در اخلاق به درجه بالايی برسد.
شايد ابتدا با شنيدن نام پهلوان ديدگاه و ذهنيت ما به سمت قهرمانان مسابقه کشتی يا رزم رستم و سهراب و نام داران اسطوره اي برود، اما پهلوانان واقعی ديگری نيز هستند که در عين نامداری بی نام مانده اند.
پهلوانانی که مظلوم واقع شده اند و کمتر ديده شده و شناخته شده اند!
اين پهلوانان بزرگ، برای حفظ امنيت مردم و برای دفاع از سرزمين و میهن از جان خود گذشتند.
دلاورمردانی که هنوز هم با عنوان «شهدای مدافع حرم» برای سرفرازی و آزادی اين سرزمين و مردمانش از جان خود می گذرند.
شايد، حفظ حرمت و گراميداشت ياد آنها کمترين دينی است که بتوانيم ادا کنيم!
يادمان نرود شهدا، رستم ها و اسفنديارهای واقعی هستند که به خاطر مردم با باوری ناب و قطره قطره خون خود در برابر هجوم ها مي ايستند.
انتهای پیام/
