به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ارومیه، عطاءالله ملکيان، فرزند توفیق در تاریخ اول فروردین ۳۸ در یلقون‌آغاج تکاب به دنیا آمد و در تاریخ دهم دی سال ۶۱ در تکاب پس از اسارت به دست دشمنان به شهادت رسید.
وی در دامان خانواده‌ای پرورش يافت که ايمان و تقوا و معرفت از اصول بنيادين زندگی آنها بود و اين فخر و مردانگی را از همان خانواده به ارث برد و چه ميراث شيرينی که تا آخرين لحظه های زندگيش پايبندی به اسلام و استواری در راه رسيدن به آرمان‌های بلند، پيوندی ناگسستنی با او داشت.
شهيد هوش و زکاوتی عميق داشت و بسيار پرتلاش بود و موفق به اخذ مدرک ديپلم گشت و در آزمون ورودی تربيت معلم پذيرفته شد و جهت ثبت نام با عده ای از دوستان به اروميه عازم بودند که در بين راه به اسارت کوردلان منافق درمی آيند و به شهادت می‌رسند.
پيکر اين شهيد فرزانه و ديگر ياران او بر دست‌های مردم تشييع و به خاک سپرده شد و مزارش نيز در کنار ديگر عاشقان در گلزار شهدای تکاب است.
شهيد غيرتمند اين فرزانه آگاه قبل از انقلاب و همزمان با جريان انقلاب در توزيع اعلاميه های ضد حکومت نقشی به سزا داشت و از اولين افراد دبيرستانی بود که در تظاهرات و راهپيمايی ها شرکت می کرد.
پس از پيروزی انقلاب عضو انجمن اسلامی مدرسه بود و در مباحثه هاط علمی سياسی حضور می يافت و در کنار سنگر پاک مدرسه در عمليات پاکسازی مناطق هم به رغبتی تمام حاضر می شد و شهيد قهرمان ورزش کشتی بود.
به روايت بعضی همراهان در هنگام اسارت چندين بار قصد حمله بر منافقين کرد و ليکن موفق نشد و بارها از او خواستند تا عليه اسلام و امام حرفی بزند اما مقاومت کرد و با صدای الله اکبر و خمينی رهبر پاسخ می داد تا عاقبت از رشادت و شجاعت بی نظير او خسته گشتند و گلوله را سوی دهانش نشانه رفتند.
انتهای پیام/
