گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با داشتن 34 مرکز استان در سراسر کشور عملاً دارای ظرفیت بالایی در بحث تولیدات تلویزیونی است. این تعداد شبکه استانی که به‌راحتی می‌تواند در خدمت رشد و ارتقای تولیدات تلویزیونی قرار بگیرد که به دلیل نبود یک سیاست‌گذاری متمرکز و عملکرد منسجم مورد غفلت واقع شده است. تنوع زبانی، قومی و فرهنگی استان‌های کشور عملاً ظرفیت بالقوه‌ای برای تنوع‌بخشی به تله‌فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی است.
سریال «دخترم نرگس» تولید مرکز آذربایجان غربی است که پخش آن در شبکه یک رسانه در حال اتمام است. این سریال قدمی مثبت در بهره‌گیری از توان مراکز استان‌ها بود که می‌تواند ادامه پیدا کند. تمرکزگرایی و اولویت‌بخشیدن به هنرمندان پایتخت سیاست غلطی است که متأسفانه سال‌هاست رسانه ملی را با مشکل مواجه کرده است. وقتی اغلب بودجه صدا و سیما صرف شبکه‌های سراسری می‌شود مسلم است که هنرمندان برای بهره‌گیری از آن پا را از تهران بیرون نخواهند گذاشت. به همین دلیل است که اغلب سریال‌ها و تله‌فیلم‌ها در داستان و حتی استفاده از بازیگران به‌شدت شبیه هم خواهند بود.
همین امر کافی است تا مخاطب دل‌زده از تلویزیون را به شبکه‌های معاند و بیگانه سوق دهد. «دخترم نرگس» با همه کاستی‌ها و ضعف‌هایی که در فیلم‌نامه و کارگردانی داشت اتفاق خوشایندی در بحث بهره‌گیری از مراکز استان‌ها داشت و انتظار می‌رود این روند به یک سیاست فرهنگی مستمر تبدیل شوند. سایر شبکه‌های استانی دیگر قدرتمندتر از آنچه در «دخترم نرگس» دیدیم باید توانایی خود را در حوزه سریال‌سازی منصه ظهور برسانند. نسل امروز که فاصله بسیار زیادی با فرهنگ غنی قومی خود دارند و همین نقیصه باعث شده تا راه نفوذ فرهنگ غربی باز و زمینه‌ای برای بحران هویتی ایجاد کند.
پرداختن به زندگی شهدا، آزادگان، جانبازان، مفاخر، قهرمانان و نخبگان استان‌ها در قالب تله‌فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی می‌تواند بستری برای ایجاد غرور ملی شود. در کنار آن وجود ده‌ها موضوع مغفول مانده بخصوص در استان‌های مرزی که با مسائل و معضلات و مشکلات متعددی روبه‌رو هستند نیز فرصتی است برای نقد عملکرد مسئولان و درونی شدن روحیه مطالبه‌گری.
هنرمندان شهرستانی ـ که متأسفانه برخی آن را به‌عنوان توهین تلقی می‌کنند ـ بهتر از هرکس دیگری کاستی‌ها و مشکلات استان خود را درک می‌کنند و تبعا راه حل آن را بهتر از هر کارشناس دیگری می‌شناسند. چه بسا هنرمندان شهرستانی در برخی موارد بهتر از نمایندگان مجلس عمل کنند. وجود چنین اتفاقی چندان دور از ذهن و امری غیر ممکن نیست که البته تنها به همت هنرمندان شهرستانی و اندکی تغییر در نوع مدیریت و سیاست‌گذاری در رسانه ملی بستگی دارد.
انتهای پیام/ 161
