به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاعپرس، امروز بیستوششم مرداد سیامین سالگرد بازگشت پرستوهای آزاده به سرزمین مادریشان است. سی سال پیش در چنین روزی نخستین کاروان آزادگان به خاک پاک ایران رسیدند. آنها که جان بر کف گرفتند و راه مولایشان حسین را پیشهی خود ساختند به ندای «هل من ناصر ینصرنی» همرزمانشان لبیک گفتند و تا قلب لشکر دشمن تاختند و سرانجام به اسارت گرفته شدند. ایستادند و مبارزه کردند. با سختیهای روزها و شبهای شکنجه سوختند و ساختند، اما شعار «هیهات من الذله» را هیچگاه فراموش نکردند.
دلیرمردان آزادهای که شکنجه و تهدید و تحقیر را به جان خریدند، اما زیر بار منت اهریمنان نرفتند؛ و سرانجام همچون سروقامتانی سر به آسمان کشیده به سوی سرزمینشان بازگشتند. قهرمانان و مجاهدین راستین راه آزادگی که برای رسیدن به اهداف شخصی یا گروهی خود به دستبوسی صدام و صدامها نرفتند. ایستادند، مجاهدت کردند، و سرافرازانه به خانهی خود بازگشتند. چه روزهها و عباداتی که در اوج اسارت انجام دادند و چه عزاداریهایی که در ماههای محرم و صفر برای مولایشان حسین برپا کردند آن هم در تاریکخانههای زندانهای رژیم بعثی.
چندین و چند بار دعای یا مقلب القلوب والابصار خوانده شد و تنها دعای اهل خانه آزادی پدر و برادر و همسرشان از چنگال دژخیم بود؟ چشمان هزاران مادر و پدر به در دوخته شد تا فرزند رشیدشان که در دست نیروهای بعثی اسیر شده بود، از راه برسد و او را در آغوش بگیرند و فقط یک واژه را بر لب بیاورند: سلام.
امروز پس از سی سال که از بازگشت نخستین کاروان آزادگان سروقامت به سرزمینمان میگذرد، باید به این عزیزان گفت: سلام بر شما ای آزاد مردانی که هرگز سر خم نکردید و دشمن بعثی حتی از هیبت مردانهی شما در اوج اسارت نیز واهمه داشت.
سلام بر شما ای فرزندان رستم و کاوه که ارکان قدرت شیاطین زمان را با ایمان و اعتقاد خود و با اقتدا به شیر خدا علی مرتضی به لرزه درآوردید.
سلام بر شما ای دلیرمردان مرد تاریخ این آب و خاک. ای مردترین مردان تاریخ؛ سلام خدا بر شما. ای پرستوهای عاشق به خانهی خود خوش آمدید.
انتهای پیام/133
