گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ مسعود حیدری؛ ماه محرم در طول یک هزار و 400 سالی که با اکسیر خون حسین (ع) جاودانه شده و ارج و قربی میان فرزندان آدم با هر دین و آیینی پیدا کرده، همواره از جنبه‌های مختلفی مورد پذیرش، بزرگداشت و علاقه مخاطبانش قرار گرفته است، که در این میان مقاومت، ظلم‌ستیزی و حق‌طلبی عملی را می‌توان وجوه مشترک همه نگاه‌ها به محرم حسینی دانست.
انقلاب‌های زیادی در طول این بازه تاریخی با الگوگیری از قیام امام حسین (ع) ـ که در واقع اتمام حجت ذات احدیت با بشر برای حق‌طلبی و حق‌همراهی بوده ـ شکل گرفته و افراد بسیاری با اقتدا به مرام و مسلک سیدالشهدا (ع) در مسیر حق گام برداشته و با یاد کردن از مصائب و آلام آن ابرمرد تاریخ، رنج‌ها و مشقات این راه را بر خود آسان کرده‌اند؛ چرا که به قول معصومین کشتی نجات امام حسین (ع) در اقیانوس بلاها و مشقات و ناملایمات، سریعتر است لذاست که حضرتش را باب نجات امت نامیده‌اند.
بر کسی پوشیده نیست که انقلاب اسلامی و به تبع آن دفاع مقدس حیات و اعتلای خود را مدیون این راه پر فروغ هستند و هر زمان که ملت و حکومت ایران در این راه استوار ماندند، پیروز شدند و هربار که از آن فاصله گرفتند، به تعبیر رهبر معظم انقلاب سیلی خوردند و این مساله در طول کلام خدای تعالی است که ذات حق، عقد اخوت با کسی نبسته لذا هرکس با حق بود پیروز و هرکس از آن جدا بود شکست خواهد خورد.
البته با یک حساب ساده دو دو تا هم می‌توان به این نتیجه رسید و نیاز به آیه و حدیث ندارد که هرکس در راه حق در برابر ظلم ایستادگی کرد و باج نداد، پیروز حقیقی است حتی اگر در ظاهر شکست بخورد. تاریخ این را اثبات کرده است که خون به ناحق ریخته ریشه ظلم را می‌زند حتی اگر زمان‌بر باشد. ازاین‌رو می‌توان دفاع مقدس را «کربلای بالغ» دانست؛ کربلایی که امام حق از سوی مردم و طرفدارانش بی یار و یاور رها نشد و آنقدر خون پای شجره طیبه امامت ریخته شد تا گزندی به آن نرسد و رهین این فداکاری اصالت و تمامیت کشور حفظ شود.
آنچه از وصایای شهدای گرانسنگ انقلاب و خصوصا دفاع مقدس بر می‌آید، موتور محرکه قاطبه نزدیک به مطلق رزمندگان اسلام، لبیک گفتن به امام خمینی (ره) بود، لبیکی که اصالت و علو آن را می‌توان در یاران سیدالشهدا (ع) دید و رزمندگان دفاع مقدس را از شاگردان مکتب یاران آن حضرت برشمرد.
کربلا بذر فطرت و انسانیت بود که زمین بلا کاشته و با خون شریف‌ترین خلق آبیاری شد تا پس از یک هزار و 400 سال از آن واقعه تلخ، شجره طیبه‌ای تناور بر کل عالم سایه گسترانده و آزادگان و حق‌طلبان را به زیر سایه خود گرد آورد و محفلی باشد برای تربیت هرکس که می‌خواهد انسانی زندگی کند؛ از این رو در تکیه حسین (ع) از هر قشر و مذهب و نحله و مرامی می‌یابی، تکیه‌ای که کانون گرمابخش حرکت‌های ضد استکباری و ضد بشری است.
انتهای پیام/ 112
