به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، به نقل از رادیو بین‌المللی چین، وزرای امور خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان در تاریخ ۲۰ اوت (۳۰ مرداد) با انتشار بیانیه مشترکی مخالفت واضح خود با درخواست ایالات متحده از شورای امنیت سازمان ملل متحد برای بازگرداندن سریع تحریم‌ها علیه ایران (مکانیسم ماشه) را بیان کردند.
تروئیکای اروپایی در بیانیه خود خاطرنشان کرده‌اند که آمریکا در روز ۸ مه ۲۰۱۸ (۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷) به‌طور رسمی مشارکت خود را برجام را متوقف کرده و به همین دلیل نمی‌تواند اقدام به فعال‌سازی مکانیسم ماشه که در چارچوب برجام و برای مشارکت‌کنندگان برجام تعریف شده است، کند.
این قاطع‌ترین «نه» متحدان اروپایی ایالات متحده پس از زمان جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ به حساب می‌آید که انزوای شدید واشنگتن در مسئله ایران را نشان داد.
همان روز «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا وارد مقر سازمان ملل شد و اعلام کرد که وی به‌طور رسمی به دبیر کل سازمان ملل و رئیس شورای امنیت اطلاع داده است که آمریکا تشریفات «از سرگیری سریع تحریم‌ها علیه ایران» (مکانیسم ماشه) را به راه انداخته است که ظرف ۳۰ روز عملی خواهد شد.
با این حال، وزرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان با اظهارات خود مستقیماً به چهره واشنگتن سیلی زدند. علاوه بر این، جمعه گذشته قطعنامه پیشنهادی ایالات متحده برای تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران با ۱۳ رای منفی در شورای امنیت رد شد. شکی نیست که این تحقیرآمیزترین زمانی است که ایالات متحده از زمان پمپئو به‌عنوان وزیر امور خارجه ایالات متحده در شورای امنیت با آن روبرو شده است.
برخی رسانه‌های غربی اظهار داشتند که ایالات متحده در ابتدا می‌خواست ایران را منزوی کند، اما در واقع خود را منزوی کرد. دلیل اصلی این است که خواست واشنگتن بیش از حد است. این کشور به زور منافع و اهداف خود را به عنوان امور عمومی در نظر گرفته است و جهان باید آن را تصویب و حمایت کند تا شعار «آمریکا اول» قانونی شود. طبق نظر دولتمردان کاخ سفید همه جهان باید ازحرف‌های آمریکا پیروی کنند و هر کسی که همکاری نکند، مورد سرکوب قرار می‌گیرد.
پمپئو قبل از عزیمت به مقر سازمان ملل حتی تهدید کرد که اگر روسیه و چین از احیای تحریم‌های علیه ایران خودداری کنند، آمریکا این دو کشور را تحریم خواهد کرد.
«وانگ یی» وزیر خارجه چین ۲۱ اوت (۳۱ مرداد) در کنفرانس خبری چنین اظهارات پمپئو را زیر سوال برد و گفت: آمریکا هر کسی که با تحریم‌های یک جانبه مخالف باشد، آن را تحریم می‌کند. این رویکرد بسیار گستاخانه و غیر منطقی است. سوال این است که در این دنیا عدالت کجاست؟ حقوق بین‌الملل چه ارزشی دارد؟ اعتبار ایالات متحده کجاست؟ ایالات متحده فقط منافع شخصی خود را در نظر می‌گیرد، قوانین بین‌المللی را در صورت تطابق با آن اعمال می‌کند و در صورت عدم تطابق، آن را رعایت نمی‌کند. نه‌تنها خودش قانون را رعایت نمی‌کند، بلکه کشورهای دیگر را ملزم به رعایت نکردن قانون می‌داند و حتی با تحریم، کشور‌هایی که قانونی عمل می‌کنند را تهدید می‌کند. چگونه می‌تواند چنین منطق پوچی در جهان وجود داشته باشد.
می‌توان گفت که یک جانبه‌گرایی کنونی در واشنگتن به شکل زیادی افزایش یافته است. سیاستبازان آمریکایی کشورهای اروپایی را وادار به ایستادن در صف درگیری آمریکا و چین می‌کنند. همچنین آن کشور‌ها را به صرف نظر از پروژه خط لوله گاز طبیعی «North Stream-۲» با روسیه را مجبور می‌کنند. به نظر می‌رسد واشنگتن فکر می‌کند که قدرت آن به حد بی‌پایان رسیده است و می‌تواند اراده هرکسی را خرد کند و به همه دنیا دستور دهد تا تمام دنیا از آن پیروی کند.
ایران از نظر جغرافیایی به اروپا نزدیک است و ثبات این کشور با منافع حیاتی اروپا گره خورده است. پس از امضای برجام شرکت‌های اروپایی به ایران آمدند و سود خوبی کسب کردند. اما دولت ترامپ پس از روی کار آمدن به طور قاطع از برجام خارج شد و همزمان به منافع امنیتی و اقتصادی اروپا آسیب رساند. به همین دلیل نارضایتی و حتی عصبانیت آن کشور‌ها قابل تصور و قابل درک است.
«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا اخیرا اعلام کرد که در دوره ماموریت دوم خود با ایران توافق هسته‌ای جدیدی را امضا خواهد کرد. صرف نظر از اینکه آیا در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر پیروز خواهد شد یا خیر یک سوال ذهن مخاطبان را درگیر کرده و آن این است که: ایالات متحده بار‌ها از توافق‌های امضا شده خارج شده، کدام کشور جرات دارد توافق جدیدی را با ایالات متحده امضا کند؟
دولت دموکرات یک توافقنامه بین المللی را امضا می‌کند، جمهوریخواهان هنگام رسیدن به قدرت آنرا پاره می‌کنند؛ رئیس جمهور ابر قدرت جهان حرف خود را چند روز بعد انکار می‌کند. در مواجهه با سیاستبازان آمریکایی که سریعتر از یک چشم به هم زدن حرف خود را تغییر می‌دهند، کدام کشور متقاعد خواهد شد؟
ایالات متحده با وجود مخالفت‌های گسترده جامعه جهانی این واقعیت را که از برجام خارج شده، نادیده گرفته و به منظور تحقق اهداف سیاسی خود به تحریف متون مربوطه سازمان ملل روی آورده است.
این نشان دهنده ذهنیت «انحصارگرایی آمریکایی» است که خود را بالاتر از قوانین بین المللی قرار داده است. مسئله حفظ یا لغو برجام در واقع بازتاب مناقشات یک جانبه گرایی و چند جانبه گرایی است. اگر ایالات متحده مصرا به راه خود ادامه دهد و به‌طور ناخواسته معیار‌های بین‌المللی را نقض کند، قطعا به کشوری منزوی در جامعه بین المللی تبدیل خواهد شد.
انتهای پیام/
