گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ سینمای جنگ در همه کشورها تقریبا هم‌زمان با وقوع جنگ آغاز می‌شود. در ایران نیز با چنین رویه‌ای روبه‌رو هستیم. فیلم سینمایی «مرز» به نویسندگی «سیروس الوند» کارگردانی «جمشید حیدری» اولین اثری بود که با موضوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ساخته شد و روی پرده سینما رفت، آخرین فیلمی که با موضوع حوادث جنگ تحمیلی ساخته شد «درخت گردو» ساخته «محمدحسین مهدویان» بود، در فاصله میان این دو فیلم آثار متعددی توسط کارگردانان مختلف ساخته و به نمایش درآمدند و هر یک بخش‌هایی از تاریخ دفاع مقدس را موضوع خود قرار دادند.
در میان صدها فیلمی که در این چهل سال ساخته شد و در معرض نگاه مخاطبان قرار گرفتند نمی‌توان به سیاهه‌ای از آثار قابل اعتنا اشاره کرد و به آن بالید. متأسفانه آثاری که در حین فروش و جذب مخاطب اثرگذار باشند چندان زیاد نیست و این موضوع تأسف‌انگیزی است که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت.
البته چرایی این اتفاق چیزی نیست که به‌سادگی بتوان دلایل آن را مورد واکاوی قرار داد و به نتیجه‌ای متغن رسید. عوامل متعدد و پرشماری در کنار هم قرار گرفتند تا سینمای دفاع مقدس به‌جایی که سزاوار آن است نرسد.
بیگانگی فیلم‌سازان با ادبیات و تاریخ دفاع مقدس، دوری اصحاب سینما با یادگاران جنگ تحمیلی، شرایط دشوار تولید، نداشتن سیاست‌گذاری‌ها درست و راهبردی، نداشتن افقی روشن برای آینده، پاره‌ای تنگ‌نظری‌ها میان برخی از مدیران فرهنگی، جزیره‌ای عمل کردن نهادهای مرتبط با سینمای دفاع مقدس و ... تنها بخشی از دلایلی است که سینمای دفاع مقدس را با فترت و انفعال مواجه کرده است.
طی این سال‌ها آثار ارزشمندی نیز تولید و شده‌اند که در حافظه تاریخی سینمای ایران ثبت و ضبط شده‌اند که با گذشت سال‌ها از اکران آن هنوز طراوت خود را حفظ کرده‌اند. «هور در آتش»، «آژانس شیشه‌ای»، «باشو غریبه‌ای کوچک»، «دوئل»، «چ»، «شیار 143»، «ویلایی‌ها» و ... آثاری هستند که هنوز حرفی برای گفتن دارند.
اما باید به این نکته توجه داشت نباید مرعوب این تعداد فیلم شویم. حداقل انتظار ما این بود که در مقابل آن‌همه ایثارگری دست‌کم هر سال یک فیلم ساخته شود. با این وصف این حقیقت تلخ آشکار می‌شود، فهرست آثار مهم سینمای دفاع مقدس به چهل عدد نیز نمی‌رسد.
در حالی که در حوزه ادبیات داستانی و شعر دفاع مقدس به دست‌آوردهای مهمی رسیده‌ایم و هنرمندان قابلی در این عرصه تربیت شده‌اند در حوزه سینما به‌شدت ضعیف عمل شده و آن‌گونه که باید نیروی انسانی خلاقه و متعهد به ارزش‌های دفاع مقدس تربیت نشده‌اند. این نقیصه مهم‌ترین عاملی است که سینمای دفاع مقدس را با رکود و انفعال جدی مواجه کرده است.
مدیران فرهنگی پیش از توجه به هر راهبردی باید این معضل بزرگ را حل و آن را از سر راه بردارند. مشکلی که اگر فکری به حال آن نشود سینمای دفاع مقدس جز مقاطعی معین، از سوی برخی افراد دغدغه‌مند و معتقد جوششی نخواهد داشت.
انتهای پیام/ 161
