نگاهی به زندگی شهید «حسین مهدی‌زاده»

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، در هشتم خردادماه سال ۱۳۴۵ هجری شمسی خانوادۀ «حسین مهدی‌زاده» صاحب فرزندی شد که ارزش و برکت و صفا و رونق را به آن خانواده ارزانی داشت.

حسین مهدی‌زاده پدرش از راه کشاورزی و کارگری و کسب روزی حلال زندگی را می‌گذرانید. پدر و مادر متدیّن و ولایی نام زیبای پیامبر اعظم اسلام (ص) را برایش انتخاب و به تربیتش کمر همّت بستند. احمد دوران ابتدایی را درمدارس ابتدائی و راهنمایی اردکان گذراند.

سپس وارد بازار کار شد و خدمت به مردم را در حرفه آزاد برگزید. در نوجوانی فردی فعّال و پرکار بود و در انجام امور مذهبی سر از پا نمی‌شناخت. شرکت در عزاداری و نماز‌های جماعت و جمعه را بر خود فرض می‌دانست. در اوایل انقلاب عضو بسیج شد. اخلاقی پسندیده داشت و خانواده خصوصاً پدر و مادر از او راضی بودند.

دشمن صهیونیست‌ها و آمریکا بود. دغدغۀ او اعزام به جبهه و نبرد با دشمنان دین و ملّت بود. مبارزی نستوه بود که هرگز از کار و تلاش خسته نمی‌شد. راحتی دیگران را در رنج خود جستجو می‌کرد. در پادگان غدیر اصفهان آموزش نظامی دید و به محض نیاز به جبهه اعزام شد و در سنگر‌های عزّت و شرف همنشین با قدسیان، به جهاد مشغول شد.

دو دفعه به جبهه رفت و مدّت ۵ ماه و ۱۹ روز از بهترین زمان عمر و جوانیش را در جبهه گذراند. دفعه اوّل در جبهه مجروح شد و به اردکان بازگشت. پس از بهبودی دوباره عازم جبهه شد و مسئولیّت کمک آرپی‌جی‌زنی را به عهده گرفت. در تاریخ ۱۳۶۲/۵/۱۴ درعملیّات والفجر ۲ بر اثر اصابت ترکش، روح بزرگش به آسمان پرکشید و به درجه رفیع شهادت نایل شد.

پیکر پاک و مطهرش بر دوش و دست مردم شهید پرور با شکوه خاصّی تشییع و در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد. لازم به ذکراست که خانوادۀ مهدی‌زاده افتخار تقدیم ۲ دسته گل و ۲ شهید به انقلاب و اسلام را دارامی باشد؛ برادر دیگرش، محمّدرضا، نیز در ۶۵/۱۱/۱۱ در کربلای ۵ به شهادت رسید.

فرازی از وصیت‌نامه شهید بزرگوار:

بسم الله الرحمن الرحیم

مومنان باید در راه خدا با کسانی که زندگی مادّی دنیا را بر آخرت ترجیح داده‌اند و برگزیده‌اند، جنگ کنند و کسی که در راه خدا جهاد می‌کند، اگر کشته شود یا پیروز گردد خدا به او پاداش عظیم خواهد داد.

انتهای پیام/