به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس و در زادروز شهید «عسگری رفیقی» وصیت‌نامه این شهید بزرگوار را از نظر می‌گذرانیم.
شهید «عسگری رفیقی» فرزند نورالدین در دوازدهم آذر ۱۳۴۹ در بهشهر به دنیا آمد و در تاریخ هشتم بهمن ۱۳۶۵ در منطقه عملیاتی شلمچه به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون»
مپندارید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه آن‌ها زنده‌اند و در نزد خدایشان روزی می‌خورند. قرآن کریم
با درود فراوان بر یگانه منجی عالم بشریت مهدی صاحب الزمان (عج) و با سلام بر مرجع و امید و رهبرمان، یاور مستضعفان و کوبنده مستکبران و بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی (ره) و تمامی شهیدان گلگون کفن از صدر اسلام تاکنون.
اکنون که زمان زمانه جهاد و مبارزه در راه خداست از نظر شرعی احساس تکلیف کرده‌ام که از وطن هجرت کنم و به سوی دیار عاشقان و دانشگاه الهی بروم تا شاید در این دانشگاه انسان سازی قبول شوم و مدرک پر افتخار شهادت که عزت و سربلندی ابدی است نصیب من گردد چرا که چقدر زیباست در راه خدا قربانی شدن و چه زیباست صحنه‌ای که انسان در راه هدف خویش که همانا الله است بخون می‌غلطد و مانند شمع می‌سوزد، اما سوختنی که همراه با روشن کردن قلوب دیگران است و به این دلیل همراه با سپاهیان محمد (ص) راهی جبهه‌های نبرد نور علیه ظلمت شدم تا راه رهروان حسین و شهیدان گلگون کفن اسلام مخصوصاً پسر دایی عزیز شهیدم عباسعلی گرجی‌پور را ادامه دهم.
پیام من به امت حزب الله و همیشه در صحنه این است که به هیچ عنوان امام امت نجات دهنده تمام مستضعفان از یوغ مستکبران از خدا بی‌خبر را تنها نگذارید که او یک نعمتی است که خداوند به هر امتی اعطا نمی‌کند و شما باید شکرگذار این نعمت یعنی رهبری بر اساس اسلام و قرآن باشید که هستید.
من در راه خداوند بزرگ و برای او از جان خود که بهترین و با ارزش‌ترین نعمت خدادادی است گذشتم که خدای مهربان شاید هدیه مرا قبول کند و مرا از بندگان واقعی خود قرار دهد.
در معبد عشق جان فدا باید کرد یعنی به حسین اقتدا باید کرد
بی سر به لقای یار باید رفتن دینی است که اینگونه ادا باید کرد
و اما پدر و مادر عزیزم! می‌دانم که برای من خیلی سختی و مصیبت کشیده‌اید تا به اینجا رسانیده‌اید که یک رزمنده در راه خدا تربیت کرده‌اید و شما نباید ناراحت باشید که چنین فرزندی در راه خدا ایثار کرده‌اید بلکه باید افتخار کنید و بر شهادت من گریه نکنید و همچون دیگر مادران شهدا باشید و صبر و استقامت داشته باشید و روح مرا خوشحال سازید.
پدرم! شما که همچون الگوی من بوده‌اید و من افتخار می‌کنم که چنین پدری داشتم که مرا به راه راست هدایت می‌کرد و، اما برادران من، من از شما خیلی راضیم، چون که هم خود زحمت کشیده‌اید و هم مرا راهنما بوده‌اید و من افتخار می‌کنم که برادرانم به یک جائی رسیده‌اند که می‌توانند به اسلام و مسلمین خدمت بکنند.
از خواهرانم و زن داداش‌ها می‌خواهم که همچون زینب (س) باشند و به هیچ وجه ناراحت نباشند، چون که باید افتخار بکنند که زینب‌وار برادر خود را از دست داده‌اند.
در آخر از تمامی اعضای خانواده و فامیل‌ها و دوستان و آشنایان حلالیت می‌طلبم.
والسلام و علیکم و رحمه الله و برکاته
بنده حقیر خدا عسگری رفیقی
مورخه ۶۵/۱۱/۴
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
مرگ بر آمریکا
مرگ بر شوروی
مرگ بر اسرائیل
مرگ بر منافقین و صدام
انتهای پیام/
