به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «محمدحسن نصیری» در دوم مردادماه 1346 در شهرستان بناب به دنیا آمد. وی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی عازم جبهه‌های جنگ شد و پس از مدتی مبارزه با دشمن بعثی، سرانجام در تاریخ 16 فروردین‌ماه 1366 در عملیات کربلای 8 به شهادت رسید.
زندگی‌نامه شهید:
شهید «محمدحسن نصیری» در دوم مردادماه 1346 در بناب به دنیا آمد. سال 1358 دوره ابتدایی را شروع کرد و با نمرات عالی قبول شد و سپس وارد دوره راهنمایی شد که در این سال به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شد.
در اولین اعزامش به تاریخ سوم بهمن‌ماه 1361 به اشنویه رفت و سه ماه آن‌جا حضور داشت، پس از بازگشت، از سال 1362 وارد حوزه علمیه تبریز شد. اولین بار از حوزه علمیه به جبهه جنوب رفت و به واحد تخریب پیوسته و در عملیات والفجر 4 شرکت کرد.
در اعزام بعدی و پس از عملیات خیبر به واحد اطلاعات لشکر 31 عاشورا ملحق و در شناسایی پاسگاه زید و منطقه چوارتا از نیروهای موثر در دیده‌بانی بود. همچنین در شناسایی منطقه چنگوله و شط علی از افراد موثر و فعال در دیده‌بانی محسوب می‌شد.
در عملیات کربلای 4 به نیروهای گردان حبیب آموزش غواصی می‌داد و در عملیات والفجر 5 جزو گروهی بود که بیش از 25 روز در خط مقدم مقاومت کرد. او به مدت شش ماه برای جنگ با اسرائیل و آموزش نیروهای حزب‌الله به لبنان اعزام شد و از آن‌جا نیز زخمی شد و برگشت.
این شهید والامقام در 16 فروردین‌ماه 1366 در عملیات کربلای 8 به شهادت رسید و پیکرش در منطقه ماند.
خصوصیات بارز شهید:
همیشه وقت خود را صرف کمک به مستمندان، فقیران و افراد بی‌بضاعت می‌کرد. هروقت در جبهه مجروح شد بازگو نمی‌کرد. همیشهف خداوند را شکرگذار بود، توصیه داشت فرزندان خود را اکبروار و زینب‌گونه تربیت نماید. اهل خانواده را امر به معروف و نهی از منکر دعوت نمود. اهل مطالعه بود و بیشتر کتاب‌های حضرت امام(ره) و شهید مطهری را مطالعه می‌کرد.
فرازی از وصیت‌نامه شهید:
خداوندا! موقعی که این کاغذ را می‌نویسم، امیدم به رحمت تو است، رو به تو کردم مرا یاری فرما و دستم را بگیر. خدا! به دیدار حسین بن علی(ع) می‌آیم. دیدن حسین(ع) چه آسان است ولی دیدار حسین شرطی دارد و آن خالص بودن است، من این بار آمدم مخصوص لبیک یا خمینی.
خداوندا اگر رضای تو در این است که سر یا دست را بدهم، راضی‌ام. خدایا! خون دل می‌خورم و دردها روی هم می‌گذارم ولی نمی‌توانم به هرکس بگویم.
ای خدایی که در انتظار بازگشت ما گنهکاران هستی، برایم بال و پری بده تا طاقت پرواز کردن را داشته باشم، السلام علیک یا ابا عبدالله.
انتهای پیام/
