هر چه داریم از نماز داریم

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «عباس دهقانی اشکذری» فرزند «علی‌اکبر» و «بی‌بی سکینه»، در اول خرداد ماه سال ۱۳۴۶ در شهرستان اشکذر استان یزد متولد شد.

وی کودکی بسیار باهوش و زرنگ بود. همه او را دوست داشتند. شخصیت بسیار فعالی داشت و فردی بسیار مودب بود. به پدر و مادرش همواره احترام می‌گذاشت، در کار‌های منزل به آنان کمک می‌کرد.

از هفت سالگی وارد مدرسه ابتدایی خانقاه شهرستان اشکذر شد و در سن سیزده سالگی درس را به اتمام رساند. مقطع راهنمایی را در مدرسه راهنمایی شهید باهنر همان شهرستان اشکذر گذارند.

او همیشه به مسجد می‌رفت و نیز علاقه‌مند به کتابخانه و دعای کمیل بود. به کتاب‌های شهید «مطهری» و کتاب‌هایی که مربوط به جنگ بود علاقه داشت. بیشتر اوقات به نوار‌های «کافی» گوش می‌داد.

در سیزده سالگی از طریق مدرسه برای رفتن به جبهه ثبت نام کرد. برادرش، محمدحسین دهقانی اشکذری، می‌گوید: «زمانی که می‌خواست به جبهه برود از بسیج لباس گرفته بود. چون لباس‌ها اندازه‌اش نبود، پارچه گرفت و لباس اندازه خودش دوخت.»

او مدت شش سال در جبهه بود. دوران سربازی‌اش را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی گذراند. عباس هدف از جبهه را خدمت به اسلام، مردم و مملکت می‌دانست.

وی در تاسیس تیپ الغدیر سهیم بود و به سمت معاون گردان حضرت محمد (ص) منصوب شد سپس مسئولیت جانشینی فرمانده گردان فاطمه‌زهرا (س) را بر عهده گرفت.

او یک کتابخانه تأسیس کرده بود و در هیئت‌ها فعالیت می‌کرد. زمانی که از جبهه برمی‌گشت، برای کمک به جبهه فعالیت می‌کرد. با امام جمعه، آقای رضوی، در خصوص جبهه همکاری داشت.

صبر و مقاومت زیادی داشت. برخورد و رفتارش با دیگران خیلی صمیمی و دوست داشتنی بود. نسبت به همه افراد نظر خوبی داشت. اهل مشورت بود و در کار‌های جمعی با دیگران همفکری می‌کرد. به نظرات آنان احترام می‌گذاشت. در جبهه روحیه بسیار بالایی داشت و همین امر باعث روحیه دادن به دیگران می‌شد. وی جزء افرادی بود که با معنویات جبهه مأنوس شده بود و در نماز جماعت، نماز شب و دعا‌ها شرکت فعالی داشت.

شهید عباس دهقانی با اوضاع سیاسی کشور کاملاً آشنا بود و جزء هیچ باندو گروهی نبود. انسان‌هایی که از نظر رفتار خوب و کردار درستی داشتند احترام می‌گذاشت. به نظام جمهوری اسلامی ایران علاقه‌مند بود. درس و کلاس جبهه را دوست داشت به زرق و برق دنیا دل نبسته بود.

آرزوی پیروزی انقلاب اسلامی، زیارت امام حسین (ع) و آرزوی شهادت را  در دل داشت به طوری که شهادت را مانند عسل شیرین می‌دید. در طول مدتی که در میدان نبرد بود، چندین بار مجروح شد. «محمدمهدی فرهنگ» دوستش، می‌گوید: «به خاطر احساس مسئولیتی که داشت، در منطقه جان خودش را به خطر انداخت تا توانست با فانسقه خودش، جنازه یک شهید را به عقب بیاورد.»

وی به خانواده‌اش توصیه می‌کرد: «نماز را همیشه اول وقت بخوانید و تا می‌توانید به جبهه کمک کنید. همدیگر را دوست و دائماً با هم صله رحم داشته باشید.»

به خواهران و برادرانش توصیه می‌کرد: «راه امام را ادامه بدهید و نماز جماعت را ترک نکنید.» و آنان را دعوت به صبر می‌کرد.

این شهید در میدان نبرد همرزمانش را دعوت به صبر و استقامت می‌کرد. از آنان می‌خواست که اسلام، دین، راه ولایت فقیه و راه شهدا را ادامه بدهند.

وی به همرزمانش می‌گفت: «هر چه داریم از نماز داریم و امام و شهدا را تنها نگذارید.»

شهید عباس دهقانی اشکذری در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۳۶۷ و در عملیات «بیت‌المقدس ۷» در منطقه شلمچه به درجه رفیع شهادت نایل شد و پیکر مطهرش در منطقه عملیاتی برجای ماند.

بعد از مدتی پیکر پاکش در استان یزد محل روضه الشهدای شهرستان اشکذر به آغوش خاک سپرده شد.

انتهای پیام/