به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «مجید مختاری» راوی و پژوهشگر دفاع مقدس در یادداشتی به چرایی پیروزی ایران در جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی پرداخته است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
ایران پیروز شد؛ زیرا اسرائیل برای اولین بار در تاریخ خود، زیر بار گسترده موشک‌ها و پهباد‌های با قدرت تخریب بالا قرار گرفت و پناهگاهایش نتوانستند ساکنان سرزمین‌های اشغالی را از جنگی که نتانیاهو به راه انداخته بود مصون نگه‌دارند و اشغالگران طعم ناامنی واقعی را چشیدند. در آینده، این وضعیت ترس و وحشت هویداتر خواهد شد.
ایران پیروز شد؛ چون وفاق و انسجام ملی ذیل رهبری، وطن و حماسه حسینی رقم خورد. ایران پیروز شد؛ زیرا نفوذی‌ها و مزدوران رژیم صهیونی در ایران شناسایی و راهکارهایشان شناخته شد. چشم امنیتی ما باز شد، بسیج مردمی شکل گرفت و مردم مانند نخستین روز‌های انقلاب در تأمین امنیت مشارکت داده شدند.
ایران پیروز شد؛ چراکه ایده مقاومت در منطقه و جهان اثبات شد و نشان داد سوریه، عراق، لبنان و فلسطین، برپایه اعتقادات مردم خود وارد مبارزه با رژیم صهیونی شده‌اند و ایران فقط پشتیبان فرهنگی و فکری مقاومت است. ایران پیروز شد؛ زیرا دنیا ملت ایران را تائید کرد و رژیم صهیونی توبیخ شد. جهان عرب و اسلام بیش‌ازپیش طرفدار ما شدند و عزت و محبوبیت ایرانی رشد روزافزونی یافت.
ایران پیروز شد؛ چراکه وحشی‌گری و جنایت‌پیشگی رژیم صهیونی برای همه اثبات و از موضوعی در همسایگی غزه و لبنان، به امری جهانی تبدیل شد. ایران پیروز شد؛ چون به‌رغم ضربه و خسارتی که بر کشور وارد شد، مردم و مسئولان نشان دادند که می‌توانند متجاوز را در سخت‌ترین وضعیت نیز تنبیه و مجازات کنند.
ایران در این جنگ برد؛ چون نشان داد آمریکا حتی بازی جنگ را بلد نیست و نمی‌داند چگونه وارد جنگ شود و چگونه آن را خاتمه دهد. رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا ناشیانه حتی کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس را در معرض پیامد‌های جنگ قرار داد.
ایران پیروز شد؛ زیرا مردم ثابت کردند که اتحاد، همدلی و عقلانیت ایرانی، در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین وضعیت به دست می‌آید و مسئولان کشور قادرند اوضاع را تحت کنترل درآورند. ایران برنده شد؛ چون اهداف رژیم صهیونیستی و آمریکا، که تجزیه و براندازی ایران بود، محقق نشد و مردم تا پای جان برای استقلال و حفظ تمامیت ارضی کشور خود ایستادند.
ایران پیروز شد؛ چراکه گفتمان مقاومت جمهوری اسلامی نه‌فقط با ایدئولوژی، بلکه به‌واسطه رویداد‌ها و وقایع صحنه جنگ تائید شد. دوستان عرب و مسلمان ایران تازه فهمیدند مقاومت مظلومانه یعنی چه و تا چه اندازه می‌تواند دشمنان را رسوا کند. ایران برنده شد؛ زیرا برنامه راهبردی ایران به قوت خود باقی ماند و رابطه با همسایگان توسعه یافت.
ایران موفق شد؛ چون موضوع جنگ با اسرائیل، برای مردم ایران، نخبگان و مدیران کشور به اصل و رویکردی ثابت در سیاست خارجی تبدیل شد؛ به‌گونه‌ای که امروز، همه ایرانی‌ها روایتگر جنگ با رژیم صهیونی هستند.
ایران پیروز شد؛ زیرا ترس از جنگ در بین مردم و مسئولان فروریخت و مردم با وجود شهادت عزیزانشان و تحمل خسارت‌ها، همراه با حکومت برای جنگی بزرگ‌تر (نابودی کامل رژیم صهیونیستی) آماده‌اند.
ایران این جنگ را برد؛ چراکه در جنگی واقعی و گسترده در بوته آزمایش قرار گرفت و هرچند فرماندهانی تکرار نشدنی را از دست داد، نشان داد که فرزندان خمینی و خامنه‌ای تمام ناشدنی هستند.
برنده جنگ ایران بود؛ زیرا نسخه براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران با حمله نظامی از خارج و فشار از داخل، ناکارآمد از آب درآمد و جز رسوایی، اندوخته‌ای برای طراحان و مجریانش نداشت.
ایران جنگ را برد؛ چون آگاهی درباره رژیم صهیونی و آمریکا و فریب‌کاری‌هایشان به موضوعی عینی و یقینی تبدیل و بر غیرواقعی بودن قول‌ها و تعهدات آنها تأکید شد.
ایران و ایرانی پیروز شد؛ زیرابه این درک و بلوغ رسید که در ساحت سیاست داخلی و خارجی به چه چیز نیاز دارد و این نیاز جز از مسیر اصلاح تدریجی امور عبور نخواهد کرد.
ایران پیروز صحنه نبرد بود؛ زیرا به این نکته ظریف پی برد که تنها نگهبان این سرزمین پس از خدا، مردم هستند. مردم در ایام جنگ و بعدازآن، جدایی‌ناپذیری خود را از نظام، کشور و رهبری نشان دادند و به مخالفان در خارج از ایران ثابت کردند که جز خس و خاشاک و کف روی آب نیستند.
مردم ایران بردند؛ چون به درک جدیدی از عمود خیمه ایران رسیدند که مکمل درک قبلی بود. برای پدر و جان ایران در لحظه‌لحظه دوازده روز جنگ نگران بودند و با نگرانی برای سلامتی‌اش، شب‌ها لحظاتی چشم بر هم نگذاشتند و برایش دعا کردند و صدقه دادند.
ایران پیروز میدان جنگ بود؛ زیرا نشان داد نظام کشور تا چه اندازه منعطف است و در برابر چالش‌ها، وقایع را می‌پذیرد، یاد می‌گیرد، سازگاری پیدا می‌کند و شوک‌های واردشده را در روایت ماندگاری و مقاومت خود جای می‌دهد. حملات اسرائیل این نظام را نه‌تنها نابود نکرد، بلکه آن را تقویت کرد.
ایران پیروز شد؛ چون سرمایه اجتماعی بزرگ، اما نهفته ایرانیان در نخستین روز‌های جنگ جوانه زد و در آخرین روز‌ها گل داد و به کمک کشور آمد.
ایران پیروز شد؛ چراکه در اولین روز‌های حمله ددمنشانه رژیم صهیونی، شعار «نه غزه نه لبنان» جای خود را به شعار «هم غزه هم لبنان» داد و «جانم فدای ایران» ورد زبان زنان و مردان ایرانی شد. مردم ایران به چشم سر و دل دیدند که برای اسرائیل و آمریکا زن و کودک ایرانی با زن و کودک غزه‌ای و لبنانی تفاوتی ندارد.
مردم ایران پیروز شدند؛ چون یک‌بار دیگر به اهمیت خدمات متقابل اسلام و ایران به یکدیگر پی بردند و فهمیدند که اسلام و ایران از هم جدا نیستند و هردو برای سعادت مردم لازم و ضروری‌اند.
ایران برنده جنگ بود؛ چراکه چهره ریا و تزویر بار دیگر نمایان و فاصله معنادار اسلام ناب محمدی و اسلام آمریکایی شفاف و روشن شد.
ایران و ایرانی پیروز شدند؛ چون بیش از گذشته، نقاب از چهره منافقین و سلطنت‌طلبان برداشته شد و همکاران صدام، این بار به یاری نتانیاهو و ترامپ رفتند و پنجه به‌صورت ایران کشیدند. این وطن‌فروشان در کنار آمریکا و اسرائیل برای نیل به هوس‌هایشان به تجزیه ایران راضی شدند.
مردم و نظام ایران پیروز شدند؛ زیرابه درک عمیقی از امداد‌های الهی رسیدند و فهمیدند که با وجود برتری فناوری و اطلاعاتی دشمن، قادرند در مقابل آن مقاومت کنند و به یاری خدا بر آن پیروز شوند.
ما برنده شدیم؛ زیرا به اهمیت تجربه‌های به‌دست‌آمده در جنگ هشت‌ساله با صدام و حزب بعث واقف شدیم و فهمیدیم که هوشیاری و کسب توان بازدارندگی در مقابل دشمن چه اهمیتی دارد.
ما پیروز شدیم؛ چون به‌وضوح، معنای جنگ نیابتی را متوجه شدیم و فهمیدیم که چگونه رژیم صهیونیستی به نیابت از آمریکا علیه ایران وارد جنگ شد و هنگامی‌که نتوانست مأموریت برادر بزرگ‌ترش را به انجام رساند، درخواست دخالت مستقیم او را کرد و آمریکا نیز طبق برنامه از پیش تعیین‌شده، به تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کرد. جنگ نیابتی یعنی همین.
ما این جنگ را بردیم؛ زیرا فهمیدیم خدا همچنان با ماست؛ این را از شهدای بزرگمان فهمیدیم. این را از آنجا فهمیدیم که خدا همچنان در باغ شهادت را به روی مشتاقان باز گذاشته است. این را از «انالله و انا الیه راجعون» آقا رشید فهمیدیم.
ایران پیروز شد، چون خیمه مقاومت همچنان پابرجاست و خط سرخ شهادت کورشدنی نیست.
منبع: کیان ایران؛ فصلنامه تخصصی دفاع مقدس و مطالعات راهبردی و نظامی، شماره ۱ و ۲، بهار و تابستان ۱۴۰۴، صص ۷۶، ۷۷، ۷۸، ۷۹، ۸۰
انتهای پیام/ 112
