گروه استان‌های دفاع‌پرس - «موسی‌الرضا عبداللهی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ یکی از ابعاد مهمّ و کاربردی بصیرت در رزمندگان در دوران دفاع مقدس، بصیرت ولایی بود که آن را از امام رضا (ع) می‌آموختند و آن را به‌عنوان صراطی که ضامن سعادت دنیا و آخرت آنان بود، پذیرفته بودند.
در بینش رزمندگان، تعیین راهبرد از اهمیت بالایی برخوردار بود، راهبردی که به‌وسیله آن به سوی معبود رهنمون می‌شدند. رزمندگان خراسانی در دوران دفاع مقدس بارگاه منور حضرت ثامن‌الحجج (ع) را پلی برای رسیدن به کمال اخروی و انتقال این معرفت به تمام رزمندگان سایر استانها می‌دانستند، از این‌رو تمام رزمندگان برای رسیدن به بصیرت ولایی سعی داشتند که با توسل به امام رئوف، با تشخیص وارد جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شوند تا انحرافات فکری نتواند آن‌ها را از مسیر حقانیّت نبرد با دشمن گمراه سازد.
داشتن بینش و بصیرت ولایی از ویژگی‌های برجسته رزمندگان بود. آن‌ها باید به درجه‌ای از یقین و معرفت برسند که با آگاهی از زمان و مکان و بدون آن‌که شک و تردیدی در خود راه دهند، پا در میدان مبارزه بگذارند و دشمن از ایجاد تزلزل در رزمندگان ناامید شود.
بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) کانون نور، یقین و معرفت بود و آحاد رزمندگان به‌خصوص رزمندگان خراسانی در آن به آرامش روحی می‌رسیدند و با نشاط، امید و پشتکار، خود را از وابستگی‌های دنیا رهایی می‌بخشیدند و پاکیزه و منزه وارد میدان جنگ می‌شدند.
در این میان فرماندهان جنگ به‌طور ویزه سعی داشتند با فداکاری، ایثار، شهادت‌طلبی و خوداتکایی به مؤلفه‌های مدیریت جهادی و انقلابی، قاطعیّت، هوشیاری، شجاعت و توسل به امام رضا (ع) پیروزی در عملیات‌ها را از حضرت رضا (ع) درخواست کنند.
رزمندگان دفاع مقدس می‌دانستند بارگاه ملکوتی امام مهربانی‌ها چشمه خروشانی است که می‌تواند موج‌های پریشانی، اضطراب و ترس از میدان جنگ را از آن‌ها دور سازد و با قدرت و نیرویی که حضرت علی‌ابن موسی‌الرضا (ع) به آن‌ها مرحمت می‌فرمود، پیچیده‌ترین طرح‌های جنگی را عملیاتی کنند و آن را به ثمر برسانند.
رزمندگان به این حقیقت واقف بودند که حرم حضرت رضا (ع) می‌تواند به‌عنوان کانون شهادت، روح شهادت‌طلبی را در وجود آنان شعله‌ور سازد؛ به‌همین منظور اذن به میدان جنگ رفتن را از او می‌خواستند تا روح معنوی آن امام همام مثل باران بر سر و رویشان ببارد و از خود عبور کنند و به پیروزی و شهادت در راه خدا برسانند.
حرم امام مهربانی‌ها در دوران دفاع مقدس مرکز خودباوری بود و رزمندگان با حضور در این مکان مقدس می‌توانستند باور «ما می‌توانیم» که تجلی الهی شدن مجاهدن در راه خدا بود را در خود تقویّت کنند و با اراده‌ای قوی و مستحکم پا در میدان جنگی بگذارند که تمام مستکبرین عالم در مقابل آن‌ها قرار داشتند و با جهادی خستگی‌ناپذیر پیروزی جبهه حق را برای اسلام ناب محمدی (ص) به ارمغان بیاورند.
انتهای پیام/
