به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، «عبدالحسین احمدی انارمرزی» اوّلین ثمره زندگی «ابوالحسن» و همسرش بود که در سال ۱۳۱۸ قدم به کاشانه این زوج سختکوش نهاد. روز‌های کودکی «عبدالحسین» در طبیعت خوش آب و هوای «اَنارمرز» از توابع جویبار خاطره شد. تحصیلاتش به پایه اول متوسطه ختم می‌شود.
این انقلابی آگاه که هماره گوش به فرمان امام خمینی بود، همزمان با آغاز نهضت بیداری مردم ایران به صفوف تظاهرات کنندگان پیوست و ندای آزادی سر داد. علاوه بر آن در توزیع اعلامیه‌های حضرت امام و ترویج اندیشه‌های ایشان نیز اهتمامی دیگر داشت.
بنابر گفته خانواده، در توصیف تعهدات دینی وی باید چنین گفت: «در انجام واجبات و ترک محرّمات، کوشا بود و با قرآن، این سرچشمه معارف الهی، مأنوس. در ادای نماز شب نیز اشتیاقی دیگرگونه داشت و اغلب اوقات سحر به مناجات با پروردگار می‌پرداخت.»
عبدالحسین در سال‌های دفاع مقدس نیز دوشادوش دیگر برادران رزمنده‌اش در میادین نبرد به دفاع از خاک وطن مشغول شد.
او در مرداد ماه سال ۱۳۶۳ به عضویت سپاه قائمشهر درآمد و در عناوین مختلف به خدمت پرداخت از جمله آر. پی. جی‌زن، راننده واحد تدارکات و تانک. ناگفته نماند که عملیات حصر آبادان نیز از دیگر آوردگاه حضور این شیرمرد مازنی به شمار می‌رود.
وی سرانجام در ۵ تیر ماه سال ۱۳۶۴ با حضور در گردان امام محمدباقر (ع)، در جبهه هورالعظیم به جمع یاران شهیدش پیوست. سپس با بدرقه همسرش، «طاووس انتظامی»، در سقّاخانه اَنارمرز آرام گرفت.
وصیت‌نامه شهید:
سلام بر حسین (ع) سالار و سرور شهیدان، سلام بر مهدی موعود برقرارکننده عدل جهانی و سلام بر امام خمینی امید محرومان و مستضعفان جهان و سلام بر رزمندگان ایثارگر اسلام که در دانشگاه خون و شرف به تحصیل مشغولاند.ای حسین، ای سرور شهیدان! اکنون به ندای «هَل مِن ناصر ینصُرنی» تو که از صحرای کربلا فریاد کشیدی و اکنون که از کربلای ایران از حلقوم فرزند گرانقدر تو، امام خمینی بت شکن بیرون می‌آید، لبیک می‌گوییم و به کربلای ایران رهسپار می‌شوم تا به سوی کربلای تو بیایم.
إن شاءالله که خداوند مرا به راه راست که همان صراط مستقیم که راه امام حسین فرزند فاطمه‌زهرا (س) می‌باشد، هدایت کند که ادامه دهنده راه انبیاء و همچنین سرباز راستین اسلام باشم. باشد که خداوند متعال مرا یاری دهد که در برابر مشرکین ایستاده و از حریم و قوانین اسلام که خدای لایزال بنا نموده تا آخرین نفس که در بدن دارم از حدود آن دفاع نموده و خط سرخ شهادت انصار حسین (ع) را ادامه دهم.
امید است که پروردگار مرا لایق جنگیدن با کفار گرداند تا اینکه بتوانم راه آنها را از دل و جان خریدار باشم و نیز قطره خونی که در رگها دارم برای نهضت حسینی و همچنین به خاطر جمهوری اسلامی نثار نموده و گوش به فرمان ولایت فقیه و رهبر انقلاب که یک میلیارد مسلمان که همه آنها به سخنان او گوش می‌‍دهند.
من دستورات ولایت فقیه را یک اصل دانسته و با جان و خون دادن از آن پیروی می‌نمایم. امیدوارم که با جنگیدن در راه اسلام پیش ابوالفضل (ع) سرافراز باشم. همچنین امیدوارم که با یاری رزمندگان اسلام پرچم کفر را سرنگون کرده و پرچم اسلام را در سراسر گیتی نصب نمایم. آری خون شهیدان است که نهال اسلام را آبیاری می‌کند که ما هم آن را در دنیا مشاهده می‌کنیم و خط سرخ شهادت است که الگوی تمام مسلمین جهان گردیده است و هیچ وقت هم پایمال نخواهد شد و زیر بار ظلم قرار نخواهد گرفت و در برابر تمام تجاوزات ابرقدرتهای دنیا ایستادگی خواهند کرد؛ لذا خداوند عزیز برای مؤمنین آیهای فرستاده و فرموده که: «هر کس در راه خدا جهاد کند، جای او در بهشت است و با فرشتگان آسمان همسخن و همنشین خواهد بود.» این آیه وعده قطعی و حتمی است که خداوند بر مؤمنین عطا فرموده است.
در ضمن از شما برادران و خواهران عاجزانه تقاضا دارم که راه شهدای گرانقدر اسلام را ادامه داده و یار وفادار حضرت امام خمینی باشید. او را مثل امام حسین با ۷۲ تن تنها نگذارید. ای خانواده شهدا و امت شهیدپرور ایران! شما جوانها دادید که حق بزرگی بر گردن ما دارید. ما براساس تکلیف خود به جبهه می‌آییم تا راه شهدای شما را ادامه دهیم و إن شاءالله آرزوی کربلا را از دل شما به در خواهیم برد.
ای مادران شهدا! ما انتقام خون شهدای شما را از آنها خواهیم گرفت. امیدوارم که خداوند به همه رزمندگان اسلام توفیق بیشتر عنایت نماید تا بتوانند لشکر زبون کفر را نابود سازند. ای همسرم! ناراحت من نباش که اگر قرار است بمیرم، پس چه بهتر که در سنگر، در کنار رزمندگان در روی زانوی مهدی بمیرم. به قول مولایم علی که فرموده: «ننگ دارم که در بستر بمیرم.»
ای فرزندانم! در تداوم راه من کوشا باشید و نگذارید که از خونم سوء استفاده کنند. پسرانم امیدوارم که تداوم بخش راه من که همان راه سرورمان حسین است، باشید و در حفظ خونم کوشا باشید. ای امت شهیدپرور از همه شما تقاضا دارم که امام را تنها نگذارید، برای سلامتی امام نیز دعا کنید و کاری نکنید که قلب امام آزرده شود و اگر قلب امام را بیازارید، همانگونه که خداوند شما را از عذاب جهنم راحت نخواهد گذاشت در فکر عاقبت خود باشید و برای آخرت خود توشه جمع کنید تا در آخرت سرافراز باشید. در صحنه باشید همانگونه که حاضر بودید.
انتهای پیام/
