به گزارش دفاعپرس از کردستان، شهید «اقبال حسن‌پورنیا» روز دوم بهمن ماه سال ۱۳۴۱ در روستای برده سفید از توابع شهرستان مریوان، میان خانواده‌ای کشاورز و زحمتکش به دنیا آمد.
اقبال دوران کودکی را در محیط با صفای روستا سپری کرد و به دلیل نبود امکانات تحصیلی و آموزشی از نعمت سواد بی بهره ماند.
وی در سن هشت سالگی مادرش را از دست داد و پدرش نیز یازده سال بعد دار فانی را وداع گفت. اقبال از همان دوران نوجوانی با مرارت و رنج‌های روستا دست و پنجه نرم کرد و برای امرار معاش به کار‌های کشاورزی، دامداری و کارگری مشغول شد.
وی در فصل بهار سال ۱۳۶۱ در سن ۲۰ سالگی ازدواج کرد، اما این ازدواج دوام چندانی نداشت و پس از مدت کوتاهی از همسرش جدا شد. وجود عناصر ضد انقلاب در منطقه و عملکرد غیر انسانی و غیر اخلاقی آنان موجب شد اقبال در برابر آن‌ها موضع گیری نماید و این کار او ضد انقلاب را وادار به عکس العمل و تهدید وی نمود.
اقبال به پاکی نفس و سلامت روح مشهور شده بود، جزو آن دسته افراد بود که به نماز و روزه بسیار اهمیت می‌داد و در برابر نا عدالتی موضع می‌گرفت. وی جوانی برومند و زحمتکش بود و برخورد نیکو و صداقت در عمل و کلام او را نزد مردم محبوب کرده بود.
اقبال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تشکیل سازمان پیشمرگان مسلمان کرد برای مبارزه با عوامل ضد انقلاب و دفاع از کیان ایران اسلامی به عضویت این سازمان درآمد و برای ادای دَین خود به امام و انقلاب شجاعانه و دلیرانه در میدان نبرد با دشمنان ایران اسلامی حاضر شد.
وی پس از مجاهدت‌های فراوان در دفاع از میهن و تامین آسایش و آرامش مردم این آب و خاک روز هجدهم تیر ماه سال ۱۳۶۱ در ارتفاعات قلعه برد حین درگیری با ضد انقلاب به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از تشییع در قبرستان عمومی دارسیران مریوان به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
