به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، وقتی سال ۱۳۴۲ به نیمه رسید، کودکی در روستای «درزیکلا» از توابع بابل به دنیا آمد که نامش را «حسین» گذاشتند. پدرش «امان‌الله» از راه کشاورزی روزگار می‌گذراند. مادرش «خدیجه» نیز، بانویی متدین و زحمتکش بود.
آن‌ها با درآمدی نسبتاً خوب و زندگی آرام، به پرورش کودکانشان همت گماشتند و در سایه باور‌های علوی خود، حسین را به سنّ مدرسه رساندند.
حسین تحصیل علم را از مدارس «خاتم الانبیاء» و «سید نظام الدین» بندپی شرقی آغاز کرد و پس از پشت سر گذاشتن دوره راهنمایی در مدرسه «نوشیروانی»، به حوزه علمیه قم رفت و در آنجا به تحصیل علوم دینی پرداخت.
او که پرورش‌یافته یک تربیت دینی بود، در ادای واجبات و مستحبات می‌کوشید و از انجام محرمات دوری می‌کرد. با قرآن، این منبع نور و رحمت نیز مانوس بود و در عمل به فرامین آن، کوشا. علاوه بر آن، با الگوپذیری از سیره اهل بیت (ع)، هماره سعی در کسب کمال معنوی و فضایل انسانی داشت.
در بیان خلق‌وخوی وی باید گفت که در ادب و تواضع نسبت به والدین، زبانزد بود و در اطاعت‌پذیری از آنان، پیشتاز. با دیگران نیز، در نهایت گشاده‌رویی و ملاطفت رفتار می‌کرد و نزدشان محبوبیتی خاص داشت.
در بدو انقلاب، او با پخش مقالات در مورد امام، تکثیر اعلامیه و شرکت در تظاهرات، در به ثمر رساندن این نهضت اسلامی، همچون دیگر مردم سهیم بود.
با تشکیل بسیج، حسین به عضویت این نهاد در آمد و فعالیت‌هایش را در قالب ترغیب جوانان به حضور در صحنه‌های انقلابی و انجام اقدامات فرهنگی از سر گرفت. مدتی هم در جهاد، به انجام وظیفه مشغول بود.
«خیرالله نجف‌پور» از دوست و همرزمش این‌گونه می‌گوید: «زمانی‌که در ایست بازرسی محل بود، یک روز فردی مست و عربده‌کشان، به بسیجی‌ها حمله کرد. حسین با آنکه سلاحی در دست نداشت، در برابر آن شخص ایستاد و جلویش را گرفت. آن دو با همدیگر درگیر شدند که حسین پیروز از این درگیری بود. او دست و پای طرف را بست و تحویل سپاه داد.»
با شروع جنگ تحمیلی، حسین برای حفظ ناموس و عشق به میهن، جهت مبارزه با دشمنان، راهی مناطق نبرد شد. وی در عملیات نصر ۴ در جبهه ماووت شرکت کرد؛ و سرانجام، حسین در تاریخ ۸/۴/۶۶ در اثر اصابت ترکش به جمع هم‌رزمان شهیدش پیوست. پیکر پاکش نیز با وداع همسرش «مکرم تقی‌زاده»، در آرامگاه شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
توصیه‌نامه شهید «حسین تقی‌زاده بابائی»
به شما عزیزان توصیه می‌کنم که مطیع امر رهبر باشید و از روحانیون متعهد پیروی کنید. در دفاع از میهن از هیچ چیز دریغ نکنید. نماز را اول وقت بجا آورید و در انجام فرائض دینی بکوشید. با قرآن مانوس باشید. به بزرگتر‌ها به خصوص به والدین خود احترام بگذارید. از خواهرانم می‌خواهم که در حفظ حجاب خود نهایت کوشش را داشته باشند که حجاب آنان کوبنده‌تر از خون شهیدان است.
انتهای پیام/
