به گزارش دفاع‌پرس از تبریز، شهید «رحمان امیدواری» دوم بهمن سال 1343 در روستای امیرآباد کلیبر متولد شد و پنجم اردیبهشت سال 1363 توسط ضد انقلاب به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
«رشید امیدواری» پدر این شهید والامقام در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در تبریز، خصایل اخلاقی فرزندش را چنین روایت می‌کند:
رحمان بنده مخلص خدا بود. رفتاری آرام و متین داشت. از لحاظ معنوی قدم‌های زیادی برداشته بود و به پروردگارش ایمان داشت و تقرب می‌جست. به فرایض دینی اهمیت می‌داد و از 14 سالگی پا به پای مردم منطقه برای پیروزی انقلاب زحمت کشید.
ار اعضای فعال مسجد و بسیج بود. او برای کمک به معیشت خانواده ترک تحصیل کرد و به کارگری مشغول شد. سال 1362 ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد. خدمت سربازی را تکلیف شرعی می دانست. حدود یک سال از خدمتش سپری شده بود؛ ولی به مرخصی نیامده بود که خاله‌اش به محل خدمتش رفت و او را به مرخصی آورد.
یکی از آشنایان از رحمان سوال کرد «آیا نمی‌ترسی؟» جواب داد: «من برای صیانت از کشور و دینم در مناطق خطر حضور یافته‌ام.»
به شوخی ادامه داد: «به این هیکل قوی گلوله اثر نمی‌کند.»
رحمان در نبرد با ضدانقلاب از ناحیه پا مجروح شد؛ ولی به نبرد با دشمنان ادامه داد تا مهمات‌شان تمام شد و ایادی آمریکا بر پایگاه مسلط شدند و 13 رزمنده‌ی دیگر را هم به همراه او به شهادت رساندند.
انتهای پیام/
