به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دولت جدید ایران با انزوای خارجی، بحران داخلی و جنگ تحمیلی روبرو شد، ولی با وجود تمامی این مشکلات دوام آورد و از پس بحران‌هایی که دولت‌هایی به مراتب ثروتمندتر و ریشه‌دارتر را ساقط کرده بودند، برآمد و نهاد‌های حکومتی و رهبران آن اتحاد خود را به نمایش گذاشته و عوامل بحران‌زا را کنار زدند.
جمهوری اسلامی ایران از زمان انقلاب تاکنون هر زمان از معیار‌های انقلاب منحرف شده با بی ثباتی و چالش‌های داخلی مواجه شده ولی هرگاه در مسیر انقلابی و فرهنگ ایثار و شهادت گام برداشته هیچ قدرتی نتوانسته در برابرش مقاومت کند.
یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که ایران جزو معدودی از کشورهاست که نظام آن‌ها از دل یک انقلاب به وجود آمده و مقاوم‌ترین نظام‌های جهان هستند. عمر متوسط حکومت‌های کره شمالی، کوبا، چین، ویتنام و الجزایر تقریباً دو برابر دیگر نظام‌ها بوده و احتمال دوام بیش از ۳۰ سال آن‌ها نزدیک به ۴ برابر دیگر اشکال حکمرانی است.
به باور پژوهشگران دانشگاه هاروارد، دموکراسی‌ها و حکومت‌های دیکتاتوری آمده و رفته‌اند ولی نظام‌های انقلابی کماکان استوار و برقرارند و از پس بحران‌هایی برآمده‌اند که دیگران تاب مقاومت در برابر آن‌ها را نداشتند.
امید مردم به دولت انقلابی سیزدهم
طبق اصول قانون اساسی و ساختار سیاسی جمهوری اسلامی ایران، رئیس جمهور به عنوان رئیس دولت مسئول اجرای قانون اساسی است، علاوه بر این دولت بازوی اجرای سیاست ها، خط مشی‌ها و برنامه‌های بالادستی و کلان کشور نیز هست.
به عبارت دیگر دولت‌ها در نظام جمهوری اسلامی دارای بیشترین قدرت اجرایی و بالاترین جایگاه سیاسی در بین قوا هستند؛ امری که با توجه به سوابق دولت‌های مختلف جمهوری اسلامی، علاوه بر داشتن ثمرات مثبت، آسیب‌های بی‌شماری را نیز به همراه داشته است.
یکی از مهم‌ترین آسیب‌ها در موضوع دولت در جمهوری اسلامی، تفاوت نظر در مبانی انقلاب اسلامی و به دنبال آن حرکت بر خلاف سیاست‌ها و خط مشی‌های کلان جمهوری اسلامی است، به دیگر معنا تفاوت‌های بنیادی در نوع نگاه به باید‌ها و نباید‌های جمهوری اسلامی از یک طرف و برخورداری از بسط ید در تمامی امور اجرایی کشور از طرف دیگر، باعث شده تا دولت مطلوب و متناسب با ساختاری سیاسی جمهوری اسلامی شکل نگیرد و جایگاه قانونی دولت در قانون اساسی محقق نشود.
نگاهی به منظومه فکری رهبران انقلاب اسلامی نشان می‌دهد در صورتی که دولت انتخابی مردم هم‌راستا با مبانی مکتبی و انقلابی باشد شرایط کشور در حوزه‌های گوناگون رو به بهبودی خواهد رفت، اما در صورت روی کار آمدن دولتی با ویژگی‌های غیرمکتبی، تعارض نظری در نوع نگاه به مسائل انقلاب اسلامی کشور را به بن‌بست می‌کشاند؛ مسئله‌ای که به خوبی در دولت‌های جمهوری اسلامی از سال ۱۳۶۰ تاکنون به خوبی مشهود است.
فرهنگ ایثار و شهادت در دولت انقلابی جلوه کند
اکنون دولت سیزدهم به ریاست آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی در مرداد ماه زمامداری کشور را به دست خواهد گرفت. این دولت که شعار خود را دولت انقلابی نامیده، آرمان‌های خود همان آرمان امام و انقلاب اسلامی می‌داند. اما قطعا یکی از برنامه‌های اصلی این دولت باید حفظ و اشاعه ارزش‌های دفاع مقدس و ایثار و شهادت باشد چرا که فرهنگ ایثار و شهادت با ماهیت انقلاب اسلامی گره خورده است و اگر دولت آینده، خود را دولتی انقلابی می‌داند قطعا باید فرهنگ دفاع‌مقدس و شهادت را سر لوحه تصمیمات و اقدامات خود قرار دهد.
در واقع همه اقتداری که در کشور به وقوع می‌پیوندد در راستا و در عرض اقتدار معنوی معنا پیدا می‌کند و این اقتدار مؤلفه اساسی و پیش‌زمینه هر اقتداری در کشور است.
اگر اقتدار معنوی در انسان‌ها نباشد راه پیشرفت به روی وی بسته می‌شود. اقتدار معنوی باید در تمامی مردم به‌ویژه مسئولین کشور و مخصوصا دولت آینده جمهوری اسلامی به‌عنوان نقطه اتکا برای پیشبرد اهداف و برنامه‌های خود باشد.
هدف از ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، ضمن فروزان نگهداشتن این چراغ رهایی بخش، برای هر زمانی است که دشمن خیره‌سر، آهنگ نابودی دین و ایمان و تعرض به میهن و ناموس نماید؛ اما لازمه‌ی داشتن چنین رویه‌ای، گسترش سیره و روش زندگی نجات بخش شهیدان و ایثارگران در جامعه است و جنبه‌ی برجسته‌ی آن انجام دادن کار‌ها برای خدا و رهایی از وابستگی و دل‌بستگی به ثروت و جاه و مقام و نیز دلبستگی‌ها و وابستگی‌های مادی است.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/ ۳۵۱
