به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، «غلامرضا حیدری» در 11 بهمن سال 1337 در روستای ده‌پیر از توابع شهرستان خرم‌آباد دیده به جهان گشود.
وی دانش و سواد خود را تا پایان مقطع ابتدایی ارتقا بخشید و سرانجام در سوم خرداد سال 1361 هم‌زمان با فتح خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سینه به فیض شهادت نائل آمد و در آرامگاه خضر شهرستان خرم‌آباد آرام گرفت.
وصیتنامه شهید غلامرضا حیدری
«پدر گرامی و مادر مهربان و خواهران و برادران گرامی؛ فرزند عزیز و نور چشمم، حسین‌جان؛ و همسر مهربان سلام، سلام مرا بپذیرید.
قبل از اینکه در راه عقیده، ایمان، قرآن، استقلال و آزادی ایران و ملت‌های ستمدیده جهان به‌خصوص قدس عزیز تحت رهبری‌های مدبرانه و خردمندانه بُت‌شکن عصر، حسین زمان، امام خمینی به شهادت برسم لازم است به والدینم گفته باشم که بعد از من هیچ‌گونه عذر و بهانه، دردسری و مزاحمتی برای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به‌وجود نیاورید و بر من مسلم است که در سنگر ملت و سنگر حق علیه باطل، جان بر کف به شهادت خواهم رسید که این آرمان و آرزوی ما جوانان اسلام است.
این وصیت را در جیب خود نهاده و استدعا دارم انجام دهید! چشمم را هنگام مردن نبندید تا نگویند کورکورانه مرد. دست‌هایم را از تابوت بیرون گذارید تا نگویند چیزی با خود برد چون منافقین می‌گویند سپاه پول‌ها را خورد.
مشت‌هایم را گره کرده بگذارید تا بدانند تا آخرین لحظه با کفار و دشمنان اسلام جنگیده‌ام و لباس‌هایم را به جای کفنم بگذارید و غسل ندهید که خودم غسل شهادت کرده‌ام؛ شمعی را بر مزارم بگذارید تا به جای مادرم اشک بریزد.
به ملت شهیدپرور ایران عرض می‌کنم من فرزند این ملت و اسلام هستم و خانواده من در میان این ملت است ای ملت مسلمان و دلیر شما عزیزان خود را در راه انقلاب از دست دادید و فرزندانی شهید در راه گسترش قرآن سپردید. مواظب رهبر باشید و اسلام.
برادر و خواهر! درخت اسلام را که پیامبر اکرم(ص) کاشته است حفظ کنید و من در نزد خدا به شما ملت اتمام حجت می‌کنم که اگر شما حافظ رهبر و جانشینان و قرآن و اسلام باشید به صراط مستقیم هدایت می‌شوید.
سخنی با خانواده‌های شهدا
ای خانواده‌هایی که شهید دادید در راه انقلاب و آن‌هایی که مؤمن به انقلاب هستید باید شهید دهید و محافظ راه شهیدان خود باشید و حفظ کنید ولایت فقیه را بر مبنای حکومت اسلامی و از بین ببرید منافقین را که ضد ولایت فقیه یعنی اسلامند.
شاید وصیت نوشتن برای جوانانی که هنوز عمری و سالی نگذرانده‌اند بسیار سخت باشد هزاران امید در دل آرزو در سینه، تپش قلب‌شان مالامال از عشق و حرکت خون‌شان امیدبخش فردایشان. به‌خصوص وصیتنامه نوشتن به‌معنای آن است که انسان خود را برای مرگ آماده می‌سازد و مرگ یعنی رها کردن همه آن امیدها و آرزوها.
چه سخت است این لحظه و چه دردناک است این قضیه؛ هر لحظه باید خود را برای مرگ آماده کنی و مرگ را در برابر دیدگان خویش قرار دهی. همه این‌ها به یک طرف لحظه بعد از مرگ را به خاطر آوری که دیگر یارای هیچ نداری و تنها اعمالت، گناهت، شهادتت و کردارت.پس چه خوب قبل از آن‌که مرگ تو را دریابد و هیچ کاری از تو بریاید به خویش باز کردی و خود را در ترازوی خویش بسنجی. وای بر تو وای بر تو که تمام عمرت غرق در گناه و تمام عمر در پوچی و بیهودگی. به کوله‌باری که برای خود بستی نظر کن و ببین چه داری جواب. تمام عمر غرق در گناه و شناور در اشتباه.
وقتی به گذشته نه چندان دور نظر می‌افکنی شبان رها شده‌ای در ظلمت که انتظار یاری که از او دریغ است یا به‌سان غرقابی در لجن‌‌زار بروی. برای آزمایش که در یک طرفش کفر است با تمام امکانات و در ظرف دیگر اسلام جوانانی سلحشور و باایمان که برای حق مبارزه می‌کنند برای هدف‌شان برای مکتب‌شان به‌خاطر هدفی که تمام انبیاء و ائمه اطهار در طول تاریخ برای به‌پا داشتن آن قیام کردند و شهید شدند و چه خوش سعادتی. آیا وقتی که آخر این دنیا مرگ است حیف نیست که مرد در بستر بمیرد؛ باید در میدان باشد و مبارزه کند و حق دیگران را از دست غارت‌گران بگیرد.
پیام به بانوان و مادران
و پیام من به مادران و خواهران مبارز این است که ای مادر و خواهر مسلمان! شما اگر عزیزانی را از دست داده‌اید راه آن‌ها را ادامه بدهید و ادامه دادن راه آن‌ها این است که شما این سنگری را که اسلام در اختیار شما گذاشته، آن را نگه‌دارید و آن سنگر که نگه‌داشتن آن بزرگ‌ترین مشت را به دهان منافقین غرب و شرق می‌زند، حجاب است. نگهدار خواهر؛ نگهدار خواهر؛ این سنگر را که دستور فاطمه (س)، دستور پیامبر (ص) و دستور قرآن است و قرآن هم دستور خداست.
چند کلمه‌ای با منافقان
خداوند متعال در بخشی از آیه ۱۶۸ سوره آل‌عمران می‌فرماید: «به منافقان بگو اگر شما راست می‌گویید در وهله اول مرگ را از جان خودتان دور کنید». از دیدگاه قرآن منافقان تمام حرکت‌های سیاسی و اجتماعی خویش را مبتنی بر حیات زودگذر این جهان می‌دانند. بنابر این آنان نمی‌توانند ملاک و معیارهای الهی و اسلامی را در مورد زندگی پس از مرگ بپذیرند. آنان گمان می‌کنند که مرگ پایان همه چیز است، بدین خاطر است که بعد از آیه ذکر شده قرآن می‌گوید: «هرگز گمان نکنید کسانی که در راه خدا شهید گردیدند، مردگانند؛ بلکه آنان همواره زنده هستند و در نزد خدا متنعم خواهند بود».
انتهای پیام/
