گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس - سعید شهرابی فراهانی؛ وقایع منتهی به حادثه کربلا آنچه که به‌عنوان یکی از علل اصلی جلب توجه می‌نماید سهم خواهی، زیاده‌طلبی و دنیا دوستی خواص فاسدی است که بعضاً از نظر سوابق مجاهدت در صدر اسلام؛ کارنامه درخشانی هم داشته‌اند و شاید به همین واسطه برای خود امتیازاتی قائل بوده‌اند که در نهایت آن‌ها را در مقابل امام بر حق قرار داد.
خوی و منش امتیازگیری توسط اصطلاحاً دانه درشت‌ها و نخبگان در قبال تکالیفی که باید به انجام برسانند؛ زمینه‌ای خطرناک برای تحرک و جنبش یک جریان خزنده است که در این سال‌ها با عنوان «جریان نفوذ» معروف شده است.
جریان نفوذ با ابزار‌های خود و از طریق تهدید، ترغیب، تشویق، وعده و وعید؛ افرادی مستعد نفوذ را از قبل شناسایی کرده و به جان نظام اسلامی می‌اندازد. افرادی ممکن است که نظیر رزمندگان صدر اسلام موجّه و معتبر باشند و حتی با تفکر ادای تکلیف (مانند جریان خوارج) ادعا‌های گزاف خود را مطرح کنند!
در این میان، وعده‌های اغواگرانه از جنس «مُلک ری»؛ یکی از ابزار‌های موثر جریان نفوذ تلقی می‌شود و با وسوسه انتصاب برای انجام تکلیف؛ به شدّت افرادِ هدف را تحت فشار قرار می‌دهد. حال که در آستانه تشکیل کابینه دولت مردمی حجت الاسلام و المسلمین رئیسی هستیم، جریان نفوذ بیش از پیش فعال شده و تمام تلاش خود را به کار خواهد برد تا در ازای نفرات سوخته‌ای که توسط نهاد‌های انقلابی پاکسازی می‌گردند، مهر‌ه‌های مورد نظر خود را در پوشش‌های مختلف وارد بدنه اجرایی نموده و نقشه‌های خود علیه نظام، انقلاب و میهن به پیش ببرد.
ضروری است در بحبوحه ایام حساس انتقال دولت؛ فرایند‌های معرفی وزرای پیشنهادی و به کارگیری مدیران تازه نفس در سطح استان‌ها، شهرستان‌ها و ...؛ افراد موثر همانند نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی؛ با ایستادگی در برابر فشارها، امتیازخواهی‌ها و زیاده طلبی‌ها؛ اهتمام ویژه‌ای را برای خنثی سازی اقدامات جریان نفوذ مصروف نمایند. کما اینکه تحرکات جریان خزنده نفوذ و عوامل همکار آن برای استقرار در نقاط کور؛ از چشمان بیدار و هشیار دستگاه‌های نظارتی مربوطه دور نمانده است.
با توجه به توصیفات مذکور توجه مخاطبان گرامی را به بازخوانی بخش‌هایی از خطبه ۱۸۵ نهج‌البلاغه در توصیف ویژگی‌های منافقین جلب می‌کنم.
همانطور که در مقدمه بخش اول عنوان شد فرآیند خزنده و جریان پلید نفوذ (به ویژه در ابعاد سیاسی و امنیتی) را نیز می‌توان به عنوان مصادیقی از بیانات شریف حضرت امیرالمومنین (صلوات الله علیه و اله و سلّم) در نظر گرفت، بخش دوم از بازخوانی قسمتی از خطبه مورد اشاره را به ترجمه حاج شیخ حسین انصاریان مرور می‌کنیم:
«وصفشان به ظاهر دوای درد، و گفتارشان شفاست، امّا عملشان دردی است بی درمان. بر راحت مردمان حسد می‌برند، بر گرفتاری دیگران می‌افزایند، و امیدواران را نومید می‌کنند. اینان را به هر راهی افتاده‌ای، و در هر دلی شفیعی، و در هر غم و اندوهی اشکی است. مدح و ثنای یکدیگر را به هم وام دهند، و پاداش آن را متوقع هستند.
در سؤال اصرار ورزند، و به وقت سرزنش پرده دری کنند، و اگر در قضیه‌ای حَکَم قرار گیرند اسراف در ستم نمایند. بندگان خدا، شما را به تقوای الهی سفارش می‌کنم، و از اهل نفاق می‌ترسانم، چرا که آنان گمراه و گمراه کننده‌اند، و دچار لغزش و لغزاننده‌اند. رنگ به رنگ می‌شوند، و به حالات گوناگون ظاهر می‌گردند،به هر وسیله کوبنده‌ای برای گمراه کردن شما متوسل می‌شوند، و در هر کمینگاهی کمین می‌گیرند.
قلوبشان فاسد، و ظاهرشان پاک می‌نماید. برای فریب مردم به دور از دیده حرکت می‌کنند. و، چون روباه در میان جنگل انبوه از درخت می‌جهند.»
انتهای پیام/۳۶۱
