به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، «شهید» شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد. د
میخواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستارهها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».
وصیتنامه شهید محمدعیسی معصومیان
«به نام خالق یکتا
یا ایها الذین امنوا استجیبوالله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم.ای آنانکه ایمان آوردهاید اجابت کنید خدا و رسولش را آن هنگام که دعوت کنند به آنچه زندهتان سازد.
با سلام گرم به پدر و خواهرانم
وصیتم به پدر و خواهرانم این است بعد از شهادتم سیاه نپوشند و عزا نگیرند، چون شب دامادیام است. خوب میدانید قلب و روحم همیشه پیش معبودی بود که به او نزدیکترم و این آرزوی من بود، افتخار میکنم برای اسلام به جهاد رفتم، افتخار میکنم برای مردی که نایب صاحبالزمان (عج) جهاد میکنم، او که برای حق و حقیقت و مبارزه با کفار برخاسته است.
هیچ قطرهای در مقیاس حقیقت در نزد خدا از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود. بهتر نیست و من میخواهم که با این قطره خون به عشقم برسم که راه خدا هست.
اکنون که وصیتنامه مرا باز کردهاید و میخوانید میدانم چشمانتان اشکبار شده است، چون ذاتا در نهاد هر خانوادهای موجود است که وقتی فردی از خانوادهاش شهید و یا به مرگ عادی و طبیعی از دنیا برود در لحظه اول غمگین میشوند و سپس با صبر خداوندی استقامت میکنند؛ و پدر گرامیام؛ این مأموریت از جانب خداوند است باید همه دوستان و خویشان بهخصوص خانوادهام شاد باشند؛ شهادت، بهترین راه سعادت و بهترین راهی است که یک شخص میتواند خداوند را ملاقات کند.»
منبع: فارس
انتهای پیام/ ۹۱۱