به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، هرساله حماسه پیاده روی اربعین حسینی به‌صورت باشکوه با خیل مشتاقان زیارت اباعبدالله الحسین (ع) از اوایل ماه صفر آغاز می‌شود و مردم در کشور عراق از اقصی نقاط این کشور به سمت کربلا روانه می‌شوند.
از ایران و دیگر کشورها نیز پیاده‌روی اربعین از هفته دوم ماه صفر کم کم آغاز می‌شود. در مسیرهای مختلف منتهی به کربلا، موکب‌های زیادی برای خدمات رسانی به زائران برپاست و خادمان با تمام وجود برای حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و خدمت‌رسانی به زائران این حضرت تلاش می‌کنند. در این مسیر معنوی همه افراد سختی‌های مسیر را به جان می‌خرند و با دل‌های عاشق به زیارت امام حسین (ع) می‌شتابند.
چه چیزی باعث می‌شود که دل‌های افراد زیادی نه‌تنها از عراق و ایران بلکه مسیحیان با فرقه‌های مختلف و دیگر افراد از تمام نقاط جهان، این ایام به سمت کربلا کشیده شوند و تجمع میلیونی پیاده‌روی اربعین صورت گیرد؟! در این زمان، متوجه می‌شویم که تاکید معصومین (ع) بر زنده نگاه داشتن حماسه عاشورا و اربعین، به چه منظور بوده است. طبق فرمایش پیامبر (ص) که فرمودند: «ان الِقتل الحسین( ع) حرارةٌ فی قلوب المؤمنین، لا تَبرد ابدا»
حماسه اربعین، حماسه عظیم مردمی است که در طول تاریخ و پس از شهادت حضرت امام حسین علیه‌السلام، در سال ٦١ هجری، حرکت دو کاروان، یکی جابر بن عبدالله انصاری و عطًیه عوفی و به نقلی با برخی از خاندان بنی هاشم از مدینه از سویی و از سوی دیگر کاروان آل‌الله به همراه سر مبارک حضرت از شام، هم‌زمان در اربعین صورت گرفت که نخست گام به کربلا نهادند که در این خود نشان و سری الهی نهفته است.
بیشتر بخوانید:
زائران با چه شرایطی می‌توانند به پیاده‌روی اربعین بروند
مرزهای زمینی چهارگانه با عراق مسدود است
جابر، بدون تردید از سوی پیامبر به چنین ماموریتی، فرمان داشته است که تاکنون همچنان با هر سختی‌ها و مشقّتها و دست بریدن‌ها، در دوران متوکّل‌ها و صدام‌های زمان بوده است، ادامه یافته و اکنون این حرکت میلیون‌ها انسان خودباخته و عاشق امام حسین (ع)، همه و همه زمینه‌ساز برای ظهور حضرت خواهد بود؛ هم‌چنان‌که درباره شرایط آستانه ظهور در روایات داریم که دل‌ها باید به سوی امام زمان (عج) کشیده شود و امام مهدی (ع) به جهانیان معرفی شوند.
اربعین یک جریان آماده‌کننده ظهور است و به تعبیری عملاً در بحث اربعین می‌گوییم، پیاده‌روی اربعین بهتر از عاشورا توانسته امام حسین (ع) را به جهانیان معرفی کند؛ چون برای مردم جهان این سوال مطرح می‌شود که علت این اتفاقات چه بوده است و امام عصر (عج) نیز خود را با امام حسین (ع) معرفی می‌کند؛ یعنی عملاً به هر میزان که امام حسین (ع) بیشتر شناخته شوند، ظهور نزدیک‌تر است و معرفی امام حسین (ع) و کربلا به دنیا راه زمینه‌سازی ظهور امام زمان (عج) است.
اگر مقوله مهدویت را به عاشورا و امام حسین (ع) پیوند بزنیم، می توانیم بگوییم شرط ظهور امام زمان (عج) عبارت از عدالت‌خواهی، ظلم‌ستیزی و مقابله با طاغوت باشد، همه اینها در جریان عاشورا دیده شده و هر کسی که با عاشورا پیوند برقرار کند این صفات را کسب می‌کند و وقتی این صفات کسب شد، زمینه‌سازی ظهور صورت می گیرد. یعنی باید با الگوگیری از عاشورا دنیا را عدالت خواه و ظلم‌ستیز کنیم تا جهان مهیای فرج شود.
در زیارت اربعین چهار گام مطرح می‌شود که یک محور مهم زیارت مربوط به امام‌شناسی است. یعنی برای پیوند با امام باید امام را شناخت و در زیارت اربعین، حدود ۶۰ صفت از ویژگی‌های امام حسین (ع) آمده که این امر بسیار مهم است.
همین اتفاق باید در پیوند با امام عصر (عج) بیفتد و اوصاف آن حضرت در زیارت آل یاسین آمده است؛ لذا جامعه‌ای می‌تواند با امام ارتباط برقرار کند که امام را بشناسد و بداند امام زمانش چه کسی است.
همچنین در میان جلوه‌های عزاداری برای امام حسین (ع) و ظهور حضرت صاحب الزمان (عج) رابطه مستقیم و تنگاتنگی را می‌توان یافت. از مهم‌ترین آنان می‌توان به منتقم بودن حضرت مهدی (عج) اشاره کرد.
نشانه‌ها و سمبل‌های انتظار ظهور حضرت در مظاهر حسینی جلوه‌های گوناگون دارد از جمله آن‌که می‌توان به پرچم سرخ رنگی که در بالای گنبد در حال اهتزاز است اشاره کرد. اهتزاز پرچم سرخ رنگ در قبایل عرب مفهوم خاصی دارد از جمله آن‌که این جنگ هنوز ادامه دارد و پایان نپذیرفته است.
یاری کردن امام زمان (ع) فقط محدود به انتظار برای ظهور آن حضرت نمی‌شود، بلکه همان طور که در زیارت اربعین به آن اشاره شده است: «قلبی لقلبکم سلم و امری لامرکم متبع و نصرتی لکم معده حتی یاذن الله لکم فمعکم معکم لا مع عدوکم؛ قلب من تسلیم قلب شماست و در امور زندگی از اوامر شما تبعیت می‌کنم و برای یاری دادن شما آماده‌ام تا این که خداوند به شما اجازه خروج دهد. پس من همراه با شمایم نه همراه با دشمنان شما»
انتظار ظهور امام زمان تنها منوط به یک امر قلبی نمی‌شود، بلکه این انتظار باید همان طور که در زیارت اربعین به آن اشاره شد در عمل شیعیان نیز جلوه پیدا کند. شیعه‌ای که قلباً تسلیم امر امامت است و در شئونات زندگی از اوامر اهل بیت (ع) اطاعت کند و نسبت به دشمنان ایشان بیزاری داشته باشد را می‌توان در جریان ظهور و انتظار فعال دانست. نکته‌ای که در زیارت اربعین به آن اشاره شده این است که شیعیان همواره برای یاری دادن امام زمان (عج) خود باید آماده باشند.
شیعیانی که در این انتظار استقامت می‌ورزند، ولی موفق به درک حضور حضرت نمی‌شوند و مرگ فرصت را از آنان سلب می‌کند، در احادیث شیعه از آنان به بزرگی یاد می‌شود. امام صادق (ع) می‌فرماید: «اگر کسی از شما بگوید قائم آل محمد (عج) را درک کنم او را نصرت خواهم کرد او مانند کسى است که پیشاروى او شمشیر مى‌زند، نه؛ بلکه مانند کسى است که همراه او شهید شود.» همچنین از امام صادق (ع) از پدرانش از امیر المؤمنین علیهم السّلام روایت شده است که فرمود: «منتظر امر ما مانند کسى است که در راه خدا به خون خود درغلطد.» روایات از ثواب بسیار زیاد انتظار حکایت می‌کند، اما از ثواب و اجرهایی که برای انتظار ذکر شده می‌توان گفت که امر انتظار برای ظهور صاحب الزمان کاری سخت و طاقت‌فرساست و با توجه به زمان غیبت کبری حفظ کردن قلب و عمل از وسوسه‌های شیطان کاری سخت و دشوار است. راهپیمایی اربعین فراهم‌کننده شرایط تشکیل سپاه حضرت حجت (عج) و زمینه‌ساز ظهور ایشان خواهد بود.
از هم‌اینک می‌توان انتظار داشت که دشمنان با پیش‌بینی این حقیقت، در اربعین بعد از ظهور در آستانه حرکت اقیانوس جمعیت به میعادگاه عزاداران حسینی، شدیدتر از سال‌های جاری و همچون محاصره سال 61 هجری، اقدام به ممانعت و حملات به عزاداران اربعین خواهند کرد تا به خیال خود زمینه‌های فرصت عظیم اربعین برای قیام مهدوی را از بین ببرند و از رسیدن سپاه امام (ع) به کربلا جلوگیری کنند، اما زهی خیال باطل، زمزمه‌های حضور امام زمان (عج) در مراسم اربعین کافی است تا قیامتی در دشت نینوا برپا شود و با اولین تجمع عظیم سپاهیان امام مهدی (عج)، رعب و وحشت، وجود دشمنان را فراگیرد؛ رعبی که از وعده‌های الهی برای یاری آخرین حجت خویش است.
انتهای پیام/120
