به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «رحیم پورخیاطی»، ۱۱ فروردین‌ماه ۱۳۳۹ دیده به جهان گشود. این شهید والامقام در ۱۶ شهریور‌ماه ۱۳۶۰ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید رحیم پورخیاطی
«بسم الله الرحمن الرحیم
اکنون که این وصیت‌نامه را می‌نویسم فکر می‌کنم که با وصیت‌نامه‌های قبلی فرق دارد. از وقتی که آمریکای جنایتکار شاه‌مهره خود را در ایران از دست داد، به هرگونه جنایتی دست برد، جنایاتی را که روی چنگیزخان مغول را نیز سفید کرد. آخرین حربه آمریکا ترور است، که فکر می‌کنم به عنوان آخرین حربه، دوست آمریکا چنین فکر می‌کند که با ترور شخصیت‌ها می‌تواند این انقلاب را شکست دهد؛ اما باید این را بداند که برای ما طبق فرمان امام خمینی پیروزی یا شکست مطرح نیست، برای ما ادای تکلیف مطرح است. اگر پیروز شدیم که به عزت و جلال رسیده‌ایم و اگر شکست خوردیم تکلیف خودمان را ادا کرده‌ایم.
وقتی این وصیت‌نامه را می‌نویسم که تقریباً ترورم برای خودم تا حدی حتمی شده است؛ زیرا با کشف عکس‌های من از خانه‌های تیمی، تعقیب بعضی افراد ناشناس و بعضی حرف‌ها فکر نمی‌کنم که به این سادگی از من دست بردارند؛ اما من می‌گویم که با خدای خود عهد بسته‌ام که اگر من نمی‌توانم به علت ضرورت کار سپاه به جبهه بروم، لااقل اوقات خود را صرف مبارزه با گروهک‌های آمریکایی خواهم کرد و شب‌ها تا صبح دنبال منافق‌ها و کافران خواهم گشت تا آن‌ها را صید کنیم و در این راه آرزویم فقط شهادت است.
وصیت من به خانواده‌ام این است که ذره‌ای ناراحت نباشید که با ناراحتی خود باعث خوشحالی عناصر آمریکای شوید.
پدر و مادرم! هرگز به خاطر من گریه نکنید، خوشحال باشید که فرزندتان در راه خدا شهید شد.
اما تو‌ای همسرم! اصلاً ناراحت نباش، خودت گفتی که من ناراحت نمی‌شوم. به یاد بیاور روز اول را که وقتی من به تو گفتم پاسدارم، تو گفتی من خود نیز پاسدارم. من تو را اذیت کردم، امیدوارم که مرا حلال کنی. این را بدان که اگر لیاقت رفتن به بهشت را پیدا کردم در آنجا منتظرت می‌مانم تا با هم وارد آنجا شویم.
ابراهیم پورخیاطی: ۱۳۶۰/۵/۲۷»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
