به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، قابل قیاس با هیچ یک از جنگ‌های رخ داده در طول تاریخ نیست؛ چرا که کشورهای قدرتمند دنیا از نظر نظامی در یک سو قرار داشتند و در سوی دیگر ایران اسلامی، حداقل تجهیزات و امکانات دفاعی را داشت؛ اما مردمان مومن این سرزمین برای حضور در جبهه از هم سبقت گرفته و جلوی پیشروی دشمن را گرفتند.
«علی محمدی درخشی» که می‌خواست همچون پدر و برادرش نامش را در تاریخ کشورمان جاودانه کند، عازم جبهه شد و جانانه جنگید. در ادامه معرفی شهدای آذربایجان شرقی، زندگی و سلحشوری‌های این شهید والامقام را مرور می‌کنیم.
زندگینامه شهید «محمدی درخشی»
شهید «علی محمدی درخشی» فرزند «الله‌وردی» نهم اردیبهشت سال 1347 در شهرستان مراغه استان آذربایجان شرقی به دنیا آمد. پس از طی دوران کودکی، تحصیلات خود را در دوره ابتدایی و راهنمایی به پایان رساند و وارد دبیرستان شد. خاندان او مذهبی، انقلابی و از دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بودند و در اوج گیری انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 نقش آفرین بوده و همیشه در راهپیمایی‌ها و تظاهرات مردمی، علیه رژیم پهلوی شرکت می‌کردند.
پدر بزرگوار شهید «علی محمدی» از رزمندگان دلاور اسلام بود، مسئولیت بسیج مراغه را به عهده گرفته و دو بار در جبهههای حق علیه باطل، مجروح شده بود. برادرش حمید نیز در سال 1362 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نائل آمده بود. علی هنگام شهادت برادرش 15 ساله بود و در مقطع راهنمایی تحصیل می‌کرد.
با شهادت برادرش حال معنوی وی دگرگون می‌شود، چنان که بارها گفته بود: «بعد از شهادت برادرم حمید، دنیا برایم جهنم شده است، آرزو دارم شهید شوم.» او تصمیم می‌گیرد که به جبهه برود، ولی باتوجه به پایین بودن سن و سالش، مسئولین اعزام به جبهه، مانع رفتن وی می‌شوند.
برادر شهیدش وصیت کرده بود: «نگذارید اسلحه‌ام روی زمین بماند.» علی نیز به وصیت برادرش حمید عمل کرد و سرانجام با تلاش فراوان سوم تیرماه سال 1363 با عضویت بسیجی به جبهههای حق علیه باطل اعزام می‌شود.
علی محمدی در گردان زرهی لشکرعاشورا، فرمانده تانک بود و در بیشتر عملیات‌ها شرکت کرده بود. او سه بار هم مجروح شده بود و همیشه به دنبال پنهان کردن مجروحیت‌اش از خانواده بود.
او یک ورزشکار بود و جسم خود را همچون روحش تقویت و آماده کرده بود تا در راه خدا و انقلاب اسلامی خدمت کند. آن رزمنده دلاور و بی‌باک، چند تانک و خودروی دشمن را در بعضی از عملیات‌ها به تنهایی به عقب آورده و شجاعت‌های بسیاری از خودش نشان داده بود.
علی به عضویت رسمی سپاه پاسداران در آمد و تا آخر خدمتش، در جبهه‌ها حضور یافت و هر چه در توان داشت در طبق اخلاص گذاشت. او پس از عمری خدمت صادقانه، سرانجام 18 بهمن سال 1366 در منطقه‌ی شلمچه طی عملیات «کربلای 5» جان به جان آفرین تسلیم کرد و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/
