به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، انجمن فلسطینی «لو بطلنا نحلم» به مناسبت چهل‌ونهمین سالگرد شهادت غسان کنفانی، نویسنده و روزنامه‌نگار فقید فلسطینی نمایشگاه «دوربین و کتاب» را در شهر خان یونس برپا کرد.
یوسف بنات نایب رئیس انجمن فوق، به اهمیت اجرای این نمایشگاه تاکید کرد و گفت که یادبود شهید و نویسنده مبارز غسان کنفانی و دیگر شهدای فلسطین که جان خود را به خاطر میهن تقدیم کردند امری ضروری است.
اما غسان کنفانی که بود؟ او نویسنده، روزنامه‌نگار و مبارز مشهور فلسطینی است که در هشتم ژوئیه ۱۹۷۲ به همراه خواهرزاده‌اش در بیروت توسط عوامل رژیم صهیونیستی ترور شد. موساد مستقیماً مسئولیت این ترور را بر عهده گرفت و این در صورتی است که کنفانی فقط در بخش فرهنگی جبهه خلق برای آزادی فلسطین فعالیت داشت.
کنفانی پس از شهادت به عنوان یکی از سمبل‌های مقاومت در میان آزادی‌خواهان جهان مطرح شد. در ایران نیز آثار او به کرات ترجمه شده است. «ادبیات مقاومت در فلسطین اشغال‌شده» و «تا هر وقت که برگردیم: داستان‌های کوتاه» هر دو با ترجمه موسی اسوار، «قصه‌ها» و «قندیل کوچک» هر دو با ترجمه غلامرضا امامی، «انسان و باران» ترجمه مهرنوش سلوکی، «به حیفا باز می‌گردم» ترجمه محمدعلی عسکری، «بچه‌های فلسطین» ترجمه فاطمه باغستانی، «تپش‌های شیدایی: نامه‌های عاشقانه‌ی غسان کنفانی به غاده السمان» ترجمه غسان حمدان، «مردان در آفتاب» ترجمه عدنان غریفی، «نگاهی به ادبیات صهیونیسم» ترجمه موسی بیدج، «نمایشنامه پلی به سوی ابدیت» و «نمایشنامه در» هر دو با ترجمه فاروق نجم الدین و «نامه‌ای از رام‌الله» ترجمه مرضیه خسروی، عناوین تعدادی از آثار منتشر شده کنفانی در ایران است.
همچنین کتاب «شگرد‌های روایت زمان در ادبیات پایداری فلسطین: با تکیه بر داستان‌های غسان کنفانی» نوشته محرم شوکتی چوبر و «شخصیت‌پردازی در ادبیات مقاومت ایران و فلسطین: با تکیه بر رمان‌های دا، بازگشت به حیفا و ام‌سعد» نیز در بازار اندیشه ایران موجود است.
محمود درویش، شاعر و نویسنده پرآوازه فلسطینی، شعر دلکش و بلندی درباره غسان کنفانی و شهادتش دارد که بخش‌هایی از آن با ترجمه سید حسین مرکبی چنین است:
«هنگامی که می‌گوییم فلسطین… از چه چیزی صحبت می‌کنیم؟
آیا تا پیش از این به آن اندیشیده بودیم؟
امروز دیگر می‌دانیم
فلسطینی بودن یعنی انس با مرگ
یعنی تعامل با مرگ
یعنی ثبت‌نام در خون غسان کنفانی
پاره‌های تن تو این تکه گوشت‌های سوخته بر در و دیوار نیستند.
عکا و حیفا و قدس و طبریه و یافا هستند؛ و خوشا آن تنی که پاره‌هایش شهر‌ها باشند.
چقدر به وطن می‌مانی.»
انتهای پیام/120
