به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «علــی امجــدی» بیست و پنجم اسفند سال ۱۳۳۱ دیده به جهان گشود و سرانجام در تاریخ چهاردهم تیر سال ۱۳۶۱ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید علی امجدی
«بسم رب الشهداء و الصدیقین و الصالحین
یاران همه در خاک رفتند، برخیز نماز خون بخوانیم
شهادت، میلادی در تاریخ انسان و هجرت، میلادی در جغرافیای او، هجرت برای شهادت. ۲ میلاد شکوهمند در یک زمان. این راه مقدس را با چشمانی باز و ضمیری آگاه برگزیده‌ام، حس می‌کنم این آخرین مأموریت من باشد؛ زیرا حلاوت جام مطبوع شهادت را درک می‌کنم و هیچ‌گونه آرزوی جز شهادت ندارم؛ شهادتی که راه را برای نجات دیگر هم‌کیشان هموار نماید و اثری مثبت در پیروزی انقلاب و اسلام دربرداشتن باشد. به هر حال اگر شایسته این موهبت عظیم الهی باشم، از آن من خواهد شد و از شما خواهشم این است که در مرگم یعنی در واقع شهادتم بی‌تابی نکرده و با روحیه‌ای بسیار عالی و اتکا به ایمانتان الگو و نمونه‌ای برای پدر و مادر‌های دیگر باشید. خداوند اجرتان دهد که صبر را پیشه خود خواهید کرد.
این وصیت‌نامه را در حالی می‌نویسم که چند لحظه بیشتر به حمله باقی نمانده، البته ما یقین داریم امداد‌های غیبی خداوند ما را یاری خواهد کرد و امیدوارم فرمانده عزیزمان حضرت مهدی (عج‌الله) در این عملیات ما را رهبری فرمایند، البته من به همراه آنکس که رو به‌سوی حق گردانیده، به نبرد با کسانی که از حق رو گردانیده‌اند می‌روم ... اگر به افتخار شهادت که همان فوز عظیم است، نائل شدم نمی‌گویم کجا دفنم کنید؛ چون نمی‌دانم کجا قسمت باشد، ولی مطمئن باشید به میهمانی امام حسین (ع) خواهم رفت و سلام شما را به مولا خواهم رساند. از شما می‌خواهم در مقابل سختی‌ها و مصایب صبر را پیشه خود سازید و به خدا توکل کنید که «آن الله یحب المتوکلین.»
توصیه من به شما این است هرچه می‌توانید برای من دعا کنید، زیرا شدیداً به دعای شما محتاجم. من هم برای همه شما دعا می‌کنم و انشاء الله خداوند اجر این همه زحمات شما را که فقط برای رضای او انجام می‌دهید را قبول و قرین رحمتش فرماید.
علی امجدی ۱۳۶۰/۹/۶»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
