به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، با نگاهی به پیشینه وزرای آموزش و پرورش بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حال باید منتظر انتخاب جدیدترین وزیر آموزش و پرورش باشیم تا بتواند سکانداری مطمئن برای هدایت کشتی تعلیم و تربیت در اقیانوس متلاطم آموزش و پرورش کشور باشد.
وزارتخانه‌ای که در آن یک میلیون فرهنگی و بیش از ۱۳ میلیون دانش‌آموز به همراه خانواده‌های خود، جماعت ۴۰ میلیونی را تشکیل می‌دهند و خواسته‌های تربیتی و آموزشی متعددی دارند.
در این میان، انتخاب یک وزیر با کفایت و شایسته برای دستگاه تعلیم و تربیت یکی از انتخاب‌های مهم دولت در شرایط حال و انتظار فراگیر فرهنگیان کشور است؛ چرا که فرهنگیان در دوران فعالیت ۴ ساله دولت یازدهم، گلایه‌های زیادی از نحوه مدیریت بالاترین مقام اجرایی این وزارتخانه داشته‌اند و سیل انتقادات فرهنگیان و بازتاب آن هر روز از طریق رسانه‌های مختلف در افکار عمومی به گوش رسیده و به چشم دیده می‌شود.
با نگاهی به مؤلفه‌های مؤثر و تأثیرگذار در تربیت افراد جامعه، خاصه دانش‌آموزان، آنچه به خوبی مشهود و ملموس است، این موضوع است که وزیر آموزش و پرورش باید فردی متخصص در تعلیم و تربیت بوده و درک بالایی از اقتضائات این نظام داشته باشد.
امید می‌رود رئیس جمهور و نمایندگان مجلس در انتخاب فردی شایسته برای مدیریت بزرگترین وزارتخانه کشور، دقت نظر بیشتری پیشه خود کرده و با وسواس و استفاده از نظر صاحب نظرانی دلسوز و درد شناس تعلیم و تربیت، وزیری شایسته و در شأن دستگاه آموزش و پرورش انتخاب کند تا بتواند با مدیریت مؤثر، در پرتو آموزه‌های علمی و تجارب ادوار گذشته این وزارتخانه، گام‌های بلند پیشرفت مادی و معنوی نظام آموزش و پرورش و رفع دغدغه‌های مخاطبان آن را فراهم کند.
ویژگی‌های وزیر آموزش و پرورش شایسته
انتخاب وزیر در آموزش و پرورش باید از جنس خود آموزش و پرورش باشد یعنی باید کسی باشد که آموزش و پرورش را درک کرده باشد و حتی از معلمی آمده و به وزارت رسیده باشد. حداقل طعم همه سطوح مدیریتی در آموزش و پرورش را چشیده باشد و بداند در هرجا چه چالش‌هایی وجود دارد و برای رفع چالش‌ها، خودش یکی، دو پیشنهاد مشخص داشته باشد.
اگر وزیر از آموزش و پرورش انتخاب شود به نظر می‌رسد یک مقدار کارش راحت‌تر است و راحت‌تر می‌تواند موانع را شناسایی کند و در رفع و تجزیه و تحلیل مشکلات موفق عمل کند.
وزیر باید تفکر استراتژیک و سیستمی داشته باشد و اگر این تفکر را نداشته باشد قطعا نمی‌تواند وضع آموزش و پرورش و دستگاه عظیم تعلیم و تربیت رسمی و عمومی کشور را با این گستره فراوان که بیش از ۱۱۰ هزار مدرسه، بیش از یک میلیون فرهنگی و حدود ۱۵ میلیون دانش‌آموز دارد، سامان دهد؟
اگر وزیر تفکر سیستمی و استراتژیک نداشته باشد چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم تحول ایجاد کند و اگر هم بخواهد، نمی‌تواند تحول ایجاد کند و مطمئن باشد این سیستم عظیم و گسترده دچار روزمرگی می‌شود؛ بنابراین مدیران ارشد به خصوص وزیر برای کارآمدی بیشتر نیازمند داشتن تفکر استراتژیک است.
آموزش و پرورش الان کمبود‌ها و مشکلات بسیاری دارد و نیاز به کار جهادی در آموزش و پرورش کاملا محسوس است و به همین دلیل یک وزیر فعال، جهادی و با برنامه مورد نیاز آموزش و پرورش است. وزیری که بتواند به مناطق محروم توجه ویژه داشته باشد، برای دریافت بودجه لازم از دولت و مجلس توانمند باشد و حداکثر تعامل را بتواند برقرار سازد.
حرکت او انقلابی و تحولی باشد و سیستم حافظه مداری را برچیند و سیستم فکر محور و پژوهش محور را جایگزین کند. ساختار‌های قدیمی و بلااثر را در آموزش و پرورش متحول کند. به کوچک‌سازی ستاد مبادرت کند.
تخصص در کنار تجربه
وزیر باید متخصص باشد و در کنار آن هم تجربه لازم برای آموزش و پرورش بسیار مهم است. یک سری عرصه‌هاست که اگر وزیر خالی ذهن باشد، آموزش و پرورش را دچار بحران می‌کند که می‌توان به آشنایی با ساماندهی منابع انسانی آموزش و پرورش اشاره کرد؛ برخی عناصری بودند که این آشنایی را نداشتند و اکنون با کمبود ۳۰۰ هزار معلم مواجه هستیم.
باید دانشگاه فرهنگیان سالی ۴۰ هزار نفر را تربیت می‌کرد و به سالی ۳ تا ۴ هزار نفر نمی‌رساند تا این کمبود‌ها به این نتیجه برسد.
وزیر آموزش و پرورش باید دارای موضع مشخص درباره سند ۲۰۳۰ باشد چرا که می‌بینیم که سند تحول ۱۰ الی ۱۵ درصد اجرا شده است. همچنین در خصوص معاونت پرورشی باید موضع مشخص داشته باشد و اینکه در راستای احیای معاونت پرورشی می‌خواهد چکار کند. متأسفانه صرفا معاونت پرورشی را بخشنامه‌ای و صوری اداره کردند.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/ ۳۵۱
