گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ـ مجید دائمی پیشکسوت دفاع مقدس؛ در آذر 1359 لحظات سختی بر رزمندگان ایرانی در جبهه‌ها رقم خورد. ارتش بعث عراق بخشی از خرمشهر را اشغال کرده و دشمن همزمان آبادان را نیز در محاصره قرار داده بود. صدام با حمایت ابرقدرت‌ها به دنبال تنگ کردن حلقه فشار به ایران بود؛ اما رزمندگان جانانه مقابل دشمن مقاومت می‌کردند.
آب‌های نیلگون خلیج فارس نقطه اتکای ما بود که به محلی برای غافلگیری دشمن تبدیل شد. صدام به سه تفکر راهبردی در دریا عمل کرد. قرارداد 1975 را در شش شهریور در تلویزیون پاره کرد و به دنبال خفگی ژئوپولوتیک ایران در خلیج فارس بود. می خواست با هرچیزی که در خلیج فارس به عنوان یک تهدید سیاسی و نظامی به شمار می رود مقابله کند؛ حتی بحث برگرداندن جزیر سه گانه به کشور عربی را مطرح کرد و هدفش این بود رژیم بعث عراق به عنوان قدرت منطقه بشود. برای رسیدن به این هدف باید نیروی دریایی ما را منهدم و بعد صادرات و واردات کالا را از طریق کشتی هایمان قطع می کرد.
ایران به این نتیجه رسید بهترین راهبرد؛ عملی کردن نقشه های دشمن علیه خودشان است. لذا در هفتم آذر نیروی دریایی در عملیات مروارید چنان ضربه مهلکی به نیروی دریایی رژیم بعث عراق وارد کرد که ۹۰ درصد از یگان های دشمن را منهدم کرد. چند مساله استراتژیک مهم در سلسله عملیات های اشکان ـ شهید صفری و مروارید مورد بحث است:
با توجه به وضعیت جبهه زمینی و اتکای صدام به قدرت زرهی و توپخانه اش آب های نیلگون خلیج فارس نقطه اتکای ما و محلی برای ضربه زدن به دشمن و غافلگیری او در دستور کار قرار گرفت. سکوهای نفتی البکر و الامیه عراق که ۳۰ درصد فروش نفت را تامین می کرد و آسیب رساندن به آن قدرت اقتصادی دشمن را کمتر می کرد. برای همین حمله به سکوهای نفتی عراق در دستور کار نیروی دریایی ارتش قرار گرفت.
گلوله باران اسکله های البکر و الامیه در عملیات مهم اشکان در دهم آبان توسط ناوچه موشک انداز جوشن، پیکان و گردونه علاوه بر صدمات فراوان به اسکله های مزبور موجب بروز ترس و واهمه در نیروهای دشمن شده در نتیجه آنها را وادار به ترک اسکله ها کرد و همچنین بلافاصله در ۱۳ آبان در تکمیل عملیات اشکان عملیات شهید صفری با پشتیانی ناوچه های موشک انداز و بالگرد تدو، سکوی البکر و الامیه عراق اشغال و با گذاشتن مواد انفجاری امکان صادرات نفت عراق را به طور کلی از بین بردند.
پیش بینی فرماندهان و کارشناسان نیروی دریایی ارتش این بود که فرماندهان بعثی عراق توان پذیرش سومین حمله (عملیات مروارید) ایران به سکوهای نفتی البکر و الامیه آن هم در فاصله زمانی کم را ندارند به همین دلیل برای مواجهه با این حمله تصمیمات عجولانه خواهند گرفت و ناوچه های خود را خیلی سریع اعزام خواهند کرد و خوشبختانه همین اتفاق نیز افتاد و به این ترتیب عملیات مروارید در دستور کار قرار گرفت.
هدف این عملیات انهدام نیروی دریایی ارتش بعث عراق بود. در درجه اول طراحی عملیات این بود که برای درگیری با دشمن باید آنها را به نحوی از دهانه خورعبدالله به دریا می کشاندیم و بهترین راه این بود که به عنوان یک طعمه از خودمان استفاده کنیم و برویم سکوی البکر و الامیه و آنها را تحریک کنیم که به دریا بیایند که خوشبختانه این عملیات با موفقیت و با همکاری خلبانان شجاع هوا دریا انجام شد.
در این عملیات پیروزمندانه که با همکاری تیزپروازان نیروی هوایی ارتش انجام شد ضربات سنگینی به پیکر نیروی هوایی و دریایی بعث عراق وارد شد. انهدام ناوچه های دشمن انهدام دو ترمینال نفتی و شکار موشک های کرم ابریشم که به سمت ایران شلیک می شد از جمله نتایج عملیات مروارید بود. عملیات مروارید در تاریخ جنگ‌های معاصر نمونه نداشت.
انتهای پیام/
