به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، کتاب «تشریف» علی‌اصغر عزتی‌پاک، در گروه رمان بزرگ‌سال «بیست و یکمین جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور» نامزد انتخاب آثار این بخش شده است. به همین بهانه گفت‌وگویی از سوی دبیرخانه این جشنواره با این نویسنده موفق انجام شده است که در ادامه می‌خوانید:
لطفاً خودتان را به‌طور مختصر معرفی و از آثارتان برای مخاطبان بگویید؟
علی‌اصغر عزتی‌پاک متولد ۱۳۵۳ در کبودرآهنگ همدان که سال‌هاست در زمینه نویسندگی مشغول به فعالیت هستم.
کتاب‌هایم به ترتیب زمان انتشار عبارتند از: «می‌مانم پشت در» که در سال ۱۳۸۴ توسط انتشارات هزاره ققنوس منتشر شده است. بعد از آن هم داستان بلند نوجوان «زود برمی‌گردیم» و کتاب «باغ کیانوش» به‌عنوان رمان نوجوان توسط انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان؛ داستان «آواز بلند» و مجموعه داستان «موج فرشته» از سوی انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است. بعد از آن هم کتاب «باغ‌های همیشه‌بهار» داستان زندگی امام باقر (ع) از منظر یاران در حوزه هنری منتشر و در سال ۱۳۹۹ نیز دو کتاب «اجاره‌نشین خیابان الامین/ روایتی از خاطرات یک ایرانی در مورد آنچه بر سوریه گذشت» و کتاب «تشریف» توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر شده است. ضمناً در کنار این کتاب‌ها، مجموعه‌ای از خاطرات فرماندهان دفاع مقدس را در حدود ۲۵ جلد کتاب در سال‌ها قبل به زبان قلم آورده‌ام.
با عنایت به نامزد شدن کتاب «تشریف» جنابعالی در گروه رمان بزرگ‌سال «بیست و یکمین جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور»، کمی هم در خصوص این اثر صحبت کنید؟
تشریف داستانی است که در آذرماه ۱۳۵۷ در همدان می‌گذرد و درباره انسان‌هایی است که گم‌کرده‌ای دارند و در شهر، بیابان و یا در درون خودشان به دنبال آن هستند. من حکایت این سیر و سلوک آفاقی و انفسی را نوشته‌ام که منجر به گرایش به امام به معنای عام کلمه و به امام خمینی (ره) به‌صورت خاص کلمه شده است. باورم بر این است که نظام جمهوری اسلامی ایران خواسته تاریخی مردم ایران است و به لحاظ اعتقادی، ناگزیر باید این مسیر را طی می‌کرد.
با جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور از چه زمانی آشنا شده‌اید؟ به‌عنوان یک نویسنده موفق و نسبتاً پرکار نظرتان در مورد این جشنواره چیست؟
آشنایی من با جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور، آشنایی دیرینی است و، چون در فضای ادبی حضور دارم، از همان سال‌های اول برگزاری آن، با این جشنواره همراه شده و پیگیر آن هستم. جشنواره‌ای که، چون با نام شهید و مسجد گره خورده و جشنواره بسیار آبرومند و خاضعی است، برایم عزیز است. این جشنواره درعین‌حال که پی دار بوده، طی بیش از ۲۰ دوره ادامه یافته است که امتیاز مهمی برای این جشنواره به حساب می‌آید.
با این توصیفات و با امید به تأثیرگذاری بیشتر آن در حوزه‌های ادبی، امیدواریم این جشنواره بتواند قدرتمندتر به کار خود ادامه دهد و تبدیل به نهادی شود که مخاطبان بتوانند برای خواندن آثار خوب به آن تکیه کنند. ضمن این‌که امیدوارم بتواند به منابع مالی خوبی برای حمایت از ادبیات ایده‌ال خودش، دست پیدا کند.
نظرتان در مورد جشنواره‌ها و مراسمی این چنینی که با هدف توسعه و حمایت از کار‌های هنری، ادبی و فرهنگی انجام می‌شود، چیست؟
در تأثیرگذاری جشنواره‌ها و بخصوص جشنواره‌هایی که با هدف معرفی آثار نویسندگان برگزاری می‌شود، شکی نیست، اما معتقدم و گمان می‌کنم که ضروری است در جامعه ما نهادها، سازمان‌ها و افرادی باشند و جریان قدرتمند نقد و بررسی و محک نیز وجود داشته باشد تا کار‌های خوب و شاخص به مردم معرفی شوند. جشنواره‌ها و اقداماتی که باعث شود کار‌های پیشرو و آثاری که حرفی برای گفتن معرفی شوند و ضمناً آثاری که قرار است ما را از جایی که هستیم تکان بدهند، این فرصت را به دست آورند تا به خوبی در معرض دید عموم و در دسترس مخاطبان قرار گیرند. دلیل این حرفم این است که معمولاً جشنواره‌ها و اقدامات مشابه آن اساساً باید چنین کارکرد‌هایی داشته باشند تا وجود آن‌ها قائل توجیه و موردقبول قرار گیرد. ضمن این‌که این جشنواره‌ها و مراسم جمعی و حرفه‌ای درعین‌حال که نویسنده‌ها را تشویق می‌کنند، به‌طور ضمنی این حس را نیز القا می‌کنند که فعالین در این حوزه تخصصی و ادبی، معطل و غیر مؤثر نیستند و اگر کار ارزشمندی انجام دهند، حتماً دیده خواهد شد.
در آثاری که به جشنواره می‌رسد، از نگاه شما باید بیشتر به چه جنبه‌هایی از توجه شود؟
به‌هرحال بررسی هم‌زمان موضوع و مضمون آثار و تکنیک و فن کار‌هایی که نوشته می‌شود، از اهمیت هم‌پایه‌ای برخوردار است. اگرچه من به داستان ساختارمندی که حرفی برای گفتن نداشته باشد، اهمیت نمی‌دهم، اما به اثری هم که به‌حسب مضمون و محتوا شلخته باشد، دل‌بستگی ندارم و لذا فکر می‌کنم باید به این نکات همپای هم توجه شود.
جشنواره ادبی شهید غنی‌پور امسال، بیست و یکمین سال خود را پشت سر می‌گذارد، به‌عنوان یک نویسنده، چه توقع و انتظاری از این رخداد ادبی در حوزه کتاب و کتاب‌خوانی دارید؟
امیدوارم جشنواره شهید حبیب غنی‌پور همچنان با قوت و قدرت به کار خودش ادامه دهد و تأثیر آن روزبه‌روز گسترده‌تر شود و شاهد روز‌هایی باشیم که بتواند با رایزنی‌های که مسئولین جشنواره انجام می‌دهند، آثار برگزیده را در سطح گسترده‌ای، به مخاطبان معرفی کنند. امیدوارم متولیان این جشنواره که با نام شهید و مسجد مزین است، بتوانند در تلویزیون و رادیو نیز برنامه‌هایی داشته باشند و آثار نویسندگان را بیش‌ازپیش معرفی کنند. همچنین مطلوب خواهد بود که با اختصاص برنامه‌های نقد و بررسی، آثار شاخص این حوزه را در معرض بررسی و نقد کارشناسان قرار دهند.
همچنین پیشنهادم این است که مسجد جوادالائمه (ع) به‌عنوان یک نهاد فرهنگی، بازوی ادبی خود را در طول سال فعال نگاه دارد و با برگزاری برنامه‌های نقد و بررسی، آن مسجد را به محل رجوع و رفت‌وآمد نویسندگان و به محفلی مؤثر و فعال‌تر برای تولید آثاری فاخر و ماندگار تبدیل کند. همچنان که برگزاری ۲۰ دوره جشنواره ادبی شهید غنی‌پور، نشانی پر افتخار از کارکرد ادبی و فرهنگی مسجد جوادالائمه (ع) است.
انتهای پیام/ 241
