به گزارش گروه بین‌الملل
دفاع‌پرس، اندیشکده سیاست راهبردی استرالیا در گزارشی تحلیلی نوشت که تاریخ نشان داده است که تحریم‌های غرب علیه کشور‌های دیگر همچون ونزوئلا، ایران و همچنین روسیه نتیجه معکوس دارد.
طبق این گزارش، «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا هفته گذشته اعلام کرد که ایالات متحده از ذخایر نفت اضطراری خود استفاده خواهد کرد تا ضربه ناشی از تحریم‌ها علیه روسیه به اقتصاد آمریکا را به حداقل برساند. این اقدام تا حدودی به کاهش فشار بر قیمت بنزین کمک می‌کند، اما نیاز به اقدامات بیشتری است و دولت بایدن نیز به دنبال کاهش تحریم‌ها علیه ایران و ونزوئلا بوده است.
این گزارش سپس اینگونه ادامه می‌دهد، اگر سیاست تحریم‌های آمریکا اجازه دهد، ونزوئلا و ایران تنها دو تولیدکننده نفت هستند که ظرفیت مازاد قابل توجهی برای جبران از بین رفتن عرضه نفت روسیه دارند.
این اندیشکده استرالیایی در ادامه افزود، طی سال‌های اخیر، ایالات متحده نفتکش‌های ونزوئلا و ایران را در دریا‌های آزاد توقیف کرده و محتویات آن‌ها را به حراج گذاشته است و عواید آن به صندوقی برای قربانیان تروریسم آمریکایی تخصیص داده است.
این گزارش سپس به تحریم‌های اخیر غرب علیه روسیه اشاره کرد و نوشت، از دهه ۱۹۵۰ که اتحاد جماهیر شوروی هدف تحریم‌های جامع ایالات متحده قرار گرفت، «سلاح اقتصادی» به این شدت علیه یک قدرت بزرگ (روسیه) استفاده نشده است.
بر اساس این گزارش، هر دو کشور ایران و ونزوئلا از یک شدت مشابهی از محاصره اقتصادی بین‌المللی رنج برده‌اند و هر دو شاهد شکست تحریم‌های اقتصادی «فشار حداکثری» در دستیابی به اهداف ژئواستراتژیک بوده‌اند.
آنطور که این اندیشکده توضیح داده است، علی‌رغم آنکه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا به دنبال تغییر نظام در هر دو کشور ایران و ونزوئلا بوده است، اما در هیچ یک از این دو کشور موفق به عملی کردن این برنامه خود نشد.
ظرفیت تحریم‌ها برای ایجاد آسیب اقتصادی پایدار به هدف، قابل بحث نیست. مطالعه‌ای بر اساس پایگاه داده جدید تحریم‌ها که به دهه ۱۹۵۰ برمی‌گردد نشان داد که تحریم‌ها به طور میانگین، ۷۷ درصد از تجارت دوجانبه بین کشور‌های تحریم‌کننده با کشور‌های تحریم شونده را تخریب کرده است و بعلاوه پس از لغو تحریم‌ها، زمان بسیار زیاد و طولانی و به طور میانگین هشت سال برای احیای روابط نیاز است.
طبق این گزارش، وقتی تحریم‌ها لغو شود، شرکت‌های کشور‌های تحریم‌کننده همچنان برای تجارت با کشور‌های تحریم‌شونده محتاط هستند و این در حالی است که کشور‌های تحریم‌شونده به محرومیت عادت کرده‌اند.
این اندیشکده سپس با اشاره به این موارد نوشت که سنجش موفقیت یا شکست تحریم‌ها دشوار است، اما گزارش‌ها نشان می‌دهد در حالیکه تحریم‌ها، ارتش میانمار را ترغیب کرد تا در سال ۲۰۱۱ از قدرت مطلق عقب‌نشینی کند، اما تهدید آن‌ها مانع نشد که ۱۰ سال بعد مجدداً قدرت را به دست بگیرند.
این گزارش همچنین ادامه داد که قبلاً گفته می‌شد که اعمال تحریم‌ها علیه روسیه به دلیل الحاق کریمه به روسیه ممکن است این کشور را متقاعد به عقب نشینی نکرده باشد، اما از تهاجمات بیشتر به اوکراین جلوگیری کرده است، اما بدیهی است که دیگر چنین نیست: تهدید تحریم‌های گسترده هیچ محدودیتی برای اقدامات «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه ایجاد نکرد.
بر اساس این گزارش، استفاده از تحریم‌ها در ۱۵ سال گذشته سرعت گرفته است. از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵، بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ نظام تحریم در سراسر جهان وجود داشته است که حدود یک سوم آن‌ها توسط ایالات متحده وضع شده است. سهم ایالات متحده در دولت ترامپ تقریباً به ۵۰ درصد افزایش یافت و تعداد کل تحریم‌های وضع شده از سوی این کشور به ۵۵۰ رسید.
این اندیشکده سپس توضیح داد که دلیل شکست تحریم‌ها در اغلب موارد این است که وضع تحریم‌ها حس ملی‌گرایی مردم کشور‌های تحت تحریم را برمی‌انگیزد و زمانی که اهداف اقتصادی با اهداف امنیت ملی تداخل پیدا کند، معمولاً امنیت ملی پیروز خواهد شد.
این گزارش با اشاره به این موارد در بخش‌های پایانی خود نوشت که اقتصاد روسیه، اندازه، تنوع و کفایت لازم برای آنکه خود را با شرایط وفق بدهد، در اختیار دارد. تحریم‌هایی که برای نظم بخشیدن به کشور‌هایی که از هنجار‌های پذیرفته‌شده جهانی خارج می‌شوند، طراحی شده‌اند، ممکن است به جای اینکه باعث احیای آن شود، فروپاشی جهانی را تسریع بخشد.
انتهای پیام/ 241
