به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید «علی صیاد شیرازی» از فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نقش موثری ایفا کرد. وی فرماندهی عملیات‌های ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس در جنگ تحمیلی را بر عهده داشت.
این شهید همچنین فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، عضویت در شورای عالی دفاع ملی، معاونت بازرسی ستاد فرماندهی کل نیرو‌های مسلح و جانشینی رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح را بر عهده داشت.
شهید علی صیاد شیرازی روز ۱۶ فروردین سال ۱۳۷۸ همزمان با عید خجسته غدیر با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشکری نائل آمد و یک هفته پس از آن روز شنبه (۲۱ فروردین) در حوالی خانه خود مورد سوء قصد عوامل منافقین قرار گرفت و به شهادت رسید.
آنچه در ادامه می‌شنوید، سخنان منتشرنشده شهید علی صیاد شیرازی است که مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس این صوت تاریخی را به مناسبت بیست و سومین سالگرد شهادت این سردار رشید اسلام برای نخستین بار منتشر کرد:
پیش‌بینی شهید صیاد شیرازی درباره سرانجام جنگ تحمیلی
شهید صیاد شیرازی ۱۳ فروردین سال ۱۳۶۲ در بحبوحه «عملیات والفجر ۱» درباره بشارت خداوند خطاب به رزمندگان اسلام اظهار داشت: «برای اینکه خواستن مبدل به توانستن بشود برادران، ما همیشه باید با خدا باشیم. باید این خواست را با خواست خدا هماهنگ کنیم.
خواست خدا در این است که برای ما فراز و نشیب‌های نبرد فراهم می‌کند، گاهی اوقات پیش می‌رویم با سرعت، گاهی اوقات در تنگنا قرار می‌گیریم، گاهی اوقات پیروز می‌شویم و آن همه اسیر و آن همه غنائم و آن همه زمین را آزاد می‌کنیم، گاهی اوقات هم می‌بینیم گیر می‌کنیم متوقف می‌شویم، شهید می‌دهیم، اسیر می‌دهیم و همه اینها، این فراز و نشیب‌ها، عاقبتش به پیروزی است، چون برای خدا می‌جنگیم «و إنَّ جُندَنا لهم الغالبون» همیشه بشارت خدا برای ما بوده و هست و خواهد بود؛ و اینجا برای اینکه خواست ما با خواست خدا توأم باشد.
برادران عزیزم، تک‌تکمان ما بایستی در خودسازی بکوشیم، اینجا درون تک‌تکمان شب و روز که داریم برای خدا می‌جنگیم در میدان جنگ هم هستیم، از همه جا‌های سرزمین‌هایی که ما در مملکتمان داریم، بابرکت‌تر است، نماز‌ها اینجا می‌چسبد، عبادت‌ها می‌چسبد، دورهمایی‌ها برکت‌آمیز است، همه‌شان اینگونه‌اند، ولی از فرصت استفاده کنیم.
یادمان نرود فقط غرق عمل شویم، غرق شب و روز کار کردن شویم، بلکه کنار آن ذکر و وردمان به خدا باشد که همانطور که خدا ما را می‌نامد ما هم او را بنامیم و از یادش غافل نمانیم؛ اگر تک‌تک این کار را کردیم، در جمع یک عده با خدا، یک عده با نیت خدا خواهیم بود و چون حرکتمان برای خداست در جلوی ما چیزی نمی‌تواند دوام بیاورد.»
انتهای پیام/ 118
