گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ پانزدهمین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام است.
شخصیت و سیره‌ی زندگی آن امام همام سرشار از نکات فردی و اجتماعی است. نخست اینکه آن بزرگوار به جود و سخاوت شهره‌ی آفاق بودند. نقل است که ایشان دو بار اموال خود را جهت رضای حق تعالی به محرومین بخشیدند.
امام حسن مجتبی که همراه با برادر بزرگوارشان امام حسین علیه السلام از سوی جد بزرگوارشان نبی مکرم اسلام سرور جوانان اهل بهشت نامیده شده بودند، بار‌ها در جنگ علیه کفار شرکت داشتند. با این حال ایشان هرگز قدرت طلب نبودند و همانند پدر بزرگوارشان علی مرتضی علیه السلام قدرت‌های سیاسی و نظامی را ابزار جهت احقاق حق می‌دانستند نه وسیله‌ای برای قدرت طلبی شخصی یا گروهی.
ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارشان با بیعت مسلمانان به خلافت جامعه‌ی اسلامی رسیدند، اما به جهت عدم خونریزی مسلمین در جنگ با معاویه، ایشان به قید شروطی که در تاریخ اسلام ثبت است صلح کردند و عملا از قدرت کناره گرفتند. قدرت و خلافتی که در حقانیتش شکی نبود، اما به مصلحت جامعه‌ی اسلامی در آن زمان دیری نپایید.
خلافت امام حسن مجتبی علیه السلام اگرچه چند ماه بیشتر به طول نینجامید، اما حائز نکات بسیار در خور شانی برای حکام اسلامی اعصار بعد است. صلح جویی، عدالت طلبی، اهتمام در حفظ آرامش جامعه‌ی اسلامی و پرهیز از افراط و تفریط و اصرار ورزیدن حتی به حقوق حقه‌ی خود از زمره‌ی اهم خصائصی هستند که می‌توانند درباره‌ی خلافت حضرت حسن ابن علی علیه السلام ذکر کرد.
امام حسن مجتبی در کنار برادر کوچکترشان امام حسین علیه السلام در بین مذاهب اسلامی چه تشیع چه تسنن جایگاه والایی دارند. آن حضرت در بین شیعیان امام دوم، فرزند ارشد فاطمه زهرا و ادامه دهنده‌ی راه پدرش علی ابن ابیطالب و البته اشبه الناس هم از لحاظ ظاهری و هم از منظر سیره و سبک زندگی به جد بزرگشان حضرت محمد صلوات الله علیه و آله داشتند. خلافت کوتاه مدت ایشان نمونه‌ای بارز از صلح طلبی و اهمیت دادن به صلح در جامعه‌ی اسلامی بوده است.
آن امام همام در کنار برادرشان امام حسین علیهما السلام دارای جایگاه والا و قابل احترام خاصی هستند. قطع به یقین شیوه و سیره‌ی زندگی آن حضرت می‌تواند الگوی جامع و کاملی برای همه‌ی اقشار جامعه در تمامی اعصار باشد.
انتهای پیام/133
