گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ مجتبی طالبی؛ «محمدزمان گلدسته» شاعر آئینی از شهرستان گرگان دار فانی را وداع گفت و به دیار باقی شتافت.
مرگ، حقیقتی است که دیر یا زود به سراغ همه انسان‌ها خواهد آمد اما در فقدان این شاعر برجسته، موضوعی وجود دارد که باید به آن توجه شود و آن قدرشناسی مردم از شعر و شخصیت شاعری است که در دوران هیاهوی انواع مکتب‌ها و جریان‌های ادبی و در غرور شعری جریان‌های روشنفکری و شبه روشنفکری، علمدار شعر آئینی در استان گلستان بوده و مردم او را با عنوان شاعر اهل بیت (ع) می‌شناسند.
شعر، هنری است که با موسیقی و کلام عجین شده و ای بسا شعری را در قالب نغمه ای شنیده باشیم بی آنکه بدانیم شاعرش کیست! اما بدرقه ی مردم گرگان ثابت کرد که هم هنرشناس هستند و هم قدردان هنرمندی هستند که عمری را در سرایش شعر برای اهل بیت (ع) و ترویج و تبلغ فرهنگ ایثار و شهادت گذرانده بود.
باید گفت شعر با همه ی تعریفات کهنه و نویی که دارد هنوز هم در صدر هنرهاست و مردم، هنرمندان (شاعرانی) که به زبان آنان سخن بگویند و مروج آرمان های مقدسشان باشند را دوست دارند.
شعر گفتن برای اهل بیت (ع) مایه ی شرافت و مباهات شاعران ایرانی مسلمان است و این مسئله ای تازه نیست بلکه به قدر تاریخ ادبیات سابقه دارد و عجیب آنکه در روزگار رسانه های زودگذر و خطی! همچنان مردم شعر را می فهمند و شاعری چون «محمد زمان گلدسته» را تکریم می کنند.
«محمد زمان گلدسته» با شعرهای پرمحتوایی که در خصوص پیشوایان معصوم (ع) و اشعاری که در تبلیغ، ترویج و حتی تبیین فرهنگ ایثار و شهادت سروده است، قطعا در شمار شاعران شاخص تاریخ شعرآئینی در سرزمین جرجان و استرآباد است و برگ زرینی را به کارنامه ادبیات آئینی افزوده است.
«محمد زمان گلدسته»، شاعری است که توانست چراغ شعر آئینی را پرفروغ نگه دارد و امید است در آینده شاهد شعله های زبانه کشیده شده شعرآئینی در استان باشیم و شاهد رویش شاعرانی باشیم که انقلابی می سرایند، انقلابی می اندیشند و دغدغه ی ترویج معارف اهل بیت (ع) با زبان هنر را دارند.
بعد از مرحوم «حاج محمدرضا آغاسی»، «محمدزمان گلدسته» علمدار گونه ای از شعر آئینی بود که هم مخاطب خاص داشت و هم مخاطب عام... ققنوسی رفته است و باید منتظر رویش های بعدی باشیم. نقش دست اندرکاران فرهنگ و هنر در تقویت رویش های شعر و هنر انقلاب، نقشی مهم و اثرگذار خواهد بود.
انتهای پیام/
