چرایی سکوت سران کشورهای عربی در قبال جنایات صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: کشور‌های عربی حاشیه «خلیج فارس» که به لحاظ دینی و فرهنگی برادر مردم «فلسطین» محسوب می‌شوند سالهاست که به مسئولیت و وظیفه ذاتی خود که همانا حمایت و پشتیبانی از مردم و «ملت فلسطین» است نه تنها عمل نکرده بلکه در مقابل حق السکوتی از «رژیم صهیونیستی» می‌گیرند که بوی خون «مردم فلسطین» را می‌دهد.

بر کسی پوشیده نیست اگر نبود سکوت کرکننده کشور‌های عربی حاشیه «خلیج فارس» در برابر ظلم‌ها و ستم‌هایی که توسط «اسرائیل» غاصب با حمایت «کشور‌های غربی» و «آمریکا» علیه مردم ستمدیده «فلسطین» صورت می‌گیرد این رژیم سراسر جعل و دروغ هیچگاه در خیال خود هم نمی‌دید که روزی بتواند در کنار اشغال «سرزمین فلسطین» دست به قتل عام و کشتار مردان، زنان و کودکان این سرزمین موعد بزند.

در واقع می‌توان گفت حق السکوتی که «رژیم صهیونیستی» به کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس می‌دهد بیشتر شبیه رشوه‌ای شده است تا این کشور‌ها تن به «عادی سازی روابط» با این رژیم اشغالگر بدهند. اما از همه بدتر اینکه برخی از کشور‌های عربی هم بی هیچ شرم و خجالتی نسبت به اقدامات و تجاوزات «رژیم صهیونیستی» کوچکترین اعتراضی را انجام نمی‌دهند و سیاست سکوت را در برابر «اسرائیل» در پیش گرفته‌اند.

موضوع مهم دیگری که شاهدی برای سیاست‌های مزورانه برخی از کشور‌های عربی به خصوص دو کشور «امارات» و «بحرین» است اقدام این کشور‌ها در محکوم کردن شفاهی اقدامات و تجاوزات رژیم صهیونیستی علیه مردم فلسطین است. در این راستا بار‌ها و بار‌ها مشاهده شده که این کشور‌ها در هیچ قطعنامه‌ای رای مثبت برضد اسرائیل نداده و حتی گا‌ها دیده شده که از تجاوزات و ستم‌های این رژیم اشغالگر نیز حمایت هم می‌کنند.

این در حالی است که مماشات کشور‌های عربی با اقدامات تجاوزکارانه «رژیم صهیونیستی» و حتی حرکت آن‌ها در مسیر عادی سازی روابط با این رژیم آدمکش ظلم و خیانتی نابخشودنی علیه مردم «فلسطین» است که هیچگاه قابل گذشت و قابل بخشش نبوده و نیست. ضمن اینکه این دست قدامات کشور‌های عربی اعتماد به نفس بیشتری به «اسرائیل» داده و دست او را برای انجام تجاوزات و ستم‌های بیشتر علیه مردم «فلسطین» بیشتر باز می‌کند.

نکته مهم دیگر در مماشات سران کشور‌های عربی با «رژیم صهیونیستی» و حرکت آن‌ها در مسیر عادی سازی روابط با «اسرائیل» غاصب تضعیف «جبهه مقاومت اسلامی» فلسطین و از بین بردن آهسته مسئله فلسطین از اذهان مردم منطقه و جهان است. دورنمایی این اقدام کشور‌های عربی را در صورت ادامه فضعیت فعلی می‌توان از زمینه‌ساز بین رفتن «جبهه مقاومت» و فراموشی اشغال سرزمین‌های فلسطین و آوارگی فلسطینان ساکن سرزمین‌های اشغالی دانست.

موضوع دیگر این است که «رژیم صهیونیستی» خیلی زیرپوستی و چراغ خاموش در نقشه‌ای مخفیانه و بلند مدت به دنبال «ژاندارمی» در منطقه «خلیج فارس» است و متاسفانه کشور‌های حاشیه خلیج فارس نیز او را در این مسیر و رسیدن به این منظور همراهی می‌کنند؛ که اگر این اقدام آن‌ها را از سر «خیانت» به حساب نیاوریم قطعا حماقتی بس بزرگ و «بی‌بصیرتی» عظیمی در سیاست‌ها و اقدامات آن‌ها موج می‌زند.

در واقع همراهی و همکاری برخی از کشور‌های حاشیه «خلیج فارس» با «اسرائیل» را می‌توان نوعی خودکشی دانست، زیرا عادی سازی روابط این کشور‌ها با «رژیم صهیونیستی» در واقع به معنای چراغ سبز و صدور اجازه این کشور‌ها برای تداوم اشغال سرزمین‌های اشغالی و ریختن خون فلسطینیان بی‌گناه است.

نکته بسیار مهم دیگری که کشور‌های عربی از آن غافل هستند این است که «عادی سازی روابط» آن‌ها با «رژیم صهیونیستی» صرفا منافع این رژیم اشغالگر را تامین کرده و دستاورد چندانی برای کشور‌های عربی درپی نخواهد داشت. ضمن اینکه اوضاع می‌تواند از این شرایط هم بسیار بدتر شده و این برقراری روابط با «اسرائیل» موجب حرکت آن‌ها به سوی پرتگاهی خواهد شد که در کنار از دست دادن حمایت و پشتیبانی مردمی خود با دست خودشان این رژیم نامشروع را بیش از پیش تقویت و توانمند می‌کنند.

انتهای پیام/ ۱۳۴