«حکم رشد»؛ قاطعیت پلیس در مبارزه با اشرار

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ به تازگی سریالی روانه‌ی آنتن شبکه‌ی سوم سیما شده است که حکم رشد نام دارد. این سریال به نویسندگی حمید نعمت الله، کارگردانی حسن لفافیان و تهیه کنندگی مهدی فرجی است.

سریالی پلیسی با موضوعات اجتماعی روز که مخاطبی عام دارد. نخستین موضوعی که بیننده را جلب و جذب می‌کند نام سریال است: «حکم رشد»؛ اصطلاحی حقوقی که به کسی اطلاق می‌شود که هنوز به سن قانونی نرسیده باشد.

انتخاب این نام برای یک سریال پلیسی جالب و در خور تامل بوده است. انتخاب مجتبی فلاحی به عنوان شخصیت محوری داستان نیز بسیار تفکر برانگیز است. او برای اولین بار است که در یک سریال تلویزیونی دیده می‌شود با این حال کارگردان نقش محوری به او محول کرده است.

مجتبی فلاحی در نقش ذبیح پاشا سرهنگ پرونده‌های پلیسی است که به شناسایی و دستگیری اشرار خیابانی می‌پردازد. او برادرش را در حادثه‌ی موتور سواری از دست داده و دوست صمیمیش نیز شهید مدافع حرم است. پسرش بیمار دیالیزی است و برادر رضاعیش نیز از اشرار خیابانی است.

با وجود تمامی مشکلات شخصی و شغلی‌ای که او دارد هرگز از مرز عدالت عدول نکرده و حتی شخصا به مجرمی که حکم تیرش صادر شده است، شلیک نمیکند، چون میداند همسرش باردار است، اما یکی دیگر از افسران پلیس این کار را میکند.

این سریال در کنار نمایش اشرار خیابانی و قدرت نیروی انتظامی به عنوان یکی از ارکان نیرو‌های مسلح کشور که از نقاط قوت این اثر به شمار می‌آید، حائز برخی نقد‌ها نیز هست. به عنوان مثال، داستان اسفندیار یا به قولی «اسفند» آنقدر کوتاه بود که در اپیزود اول به اتمام رسید در صورتی که این کاراکتر قابلیت دراماتیزه شدن را داشت.

کشاکش شخصیت ذبیح و غلام به عنوان دو برادر رضاعی که یکی از نیروی انتظامی سر در می‌آورد و دیگر سر دسته‌ی یک باند بزرگ خلافکاران خیابانی میشود کمی کلیشه‌ای شده است و در بسیاری از فیلم‌ها و آثار قدیمی سینما و تلویزیون روایت‌های متعددی از دو برادر با دو رویکرد اجتماعی متفاوت دیده شده است و شاید برای بیننده تازگی نداشته باشد.

روند تعقیب و گریز اشرار در اپیزود‌های نخست سریال چندان قابل درک نیست. بیننده بیشتر به دنبال مقدمه‌ای برای ورود به اصل داستان است، اما داستان گویا که از میانه آغاز میشود و مخاطب احتیاج به توضیحات بیشتری دارد.

به طور کلی، همواره نمایش اقتدار پلیس و نیروی انتظامی در قاب تلویزیون به شکل مستقیم و غیرمستقیم باعث افزایش سطح احساس امنیت و آرامش در جامعه میشود. بالاخص چنانچه پلیس بتواند با اشرار مبارزه و آن‌ها را از پا درآورد، باعث خواهد شد ضریب امنیت اجتماعی در سطح عموم جامعه افزایش یابد.

تولید و پخش چنین سریال‌های تلویزیونی‌ای اگر با اصول و مبانی اجتماعی، انتظامی و دراماتیک هماهنگ باشد؛ قطعا بازخورد شایانی در جامعه خواهد داشت.

انتهای پیام/133