گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ «شهید مصطفی چمران» متولد ۱۳۱۱ تهران در خانواده‌ای مذهبی که اصالتشان به روستایی به نام «چمران» برمی‌گشت.
روحیه‌ای مذهبی داشت و در مجالس وعظ وعاظ سرشناسی مانند شهید مطهری و آیت الله طالقانی شرکت می‌کرد.
با رتبه‌ی ۱۵ در دانشگاه تهران در رشته‌ی الکترومکانیک پذیرفته شد. کارشناسی ارشد و دکترایش را در آمریکا اخذ کرد، اما روحیه‌ی مذهبیش باعث شد تا انجمن اسلامی دانشجویان را پایه ریزی کند. مدتی بعد به لبنان رفت و در جبهه مقاومت دوشادوش بسیاری از سلحشوران مشهور مبارزه کرد.
چمران پس از قیام پانزده خرداد سال ۱۳۴۲ به مصر رفت و دوره‌های نظامی و پارتیزانی را آموزش دید. با پیروزی انقلاب اسلامی به ایران بازگشت و نماینده‌ی اولین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی شد؛ همزمان به آموزش اولین گروه از پاسداران انقلاب اسلامی در سعد آباد پرداخت.
در همین دوره بود که به همراه شهید فلاحی جهت آرام ساختن منطقه‌ی کردستان از چنگال اهریمنان جدایی طلب رهسپار آن خطه شد. پس از بازگشت از این عملیات سخت و طاقت فرسا با حکم امام خمینی در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۹ به سمت وزیر دفاع منصوب شد.
شهید چمران همزمان با آغاز جنگ تحمیلی ستاد جنگ‌های نامنظم را در جبهه تشکیل داد. شهید چمران چه در عرصه‌ی تربیت مبارزین و نیروهای چریکی و چه در قامت یک فرمانده همواره متعهد بود. سرانجام او در منطقه‌ی عملیاتی دهلاویه بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سی و یکم خرداد هزار و سیصد و شصت هجری خورشیدی به فیض شهادت نائل شد.
وجه تمایز چمران با بسیاری از دیگر شهدا و سلحشوران و فرماندهان دوران دفاع مقدس اهل هنر بودن اوست. او بسیار هنرمند بود. به مولانا علاقه داشت و در زمینه‌ی هنر‌های تجسمی مانند نقاشی، مجسمه سازی و عکاسی دستی بر آتش داشت. از آن شهید چند اثر رنگ روغن به جای مانده است.
فیلم سینمایی «چ» گوشه‌هایی از زندگی آن شهید را برای نسل امروز به نمایش گذاشته و بخش‌هایی از نبوغ و توانایی «چمران» را به بوته‌ی تصویر کشیده است.
امید است نسل‌های بعدی با شناخت اسطوره‌های کشورشان بتوانند برای آتیه‌ی خود و این سرزمین مفید و سودبخش واقع شوند.
انتهای پیام/133
