به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع پرس، امام محمّد باقر (ع) در بین برادرانش، خلیفه و جانشین پدرش امام سجّاد(ع) بـود و بـعـد از او بـه مـقـام امـامـت رسـیـد. امـام بـاقـر(ع) در فـضایل انـسـانى و عـلم و پـارسایى، بر همه برادرانش برترى داشت و نامش در میان شـیعه و سنّى، از همه آنان بلندتر بود و در مقامهاى معنوى از همه بزرگتر و ارجمندتر بود.
در مـیـان فـرزنـدان امـام حسن و امام حسین(ع) از هیچ کس مانند امام باقر(ع) علم دین، آثار، روایات، علوم قرآن و انواع فنون و آداب، آشکار نشد.
باقىماندگان از اصحاب رسول خدا (ص) و بزرگان تابعین و رؤسـاى فـقـهـا و دانـشـمـنـدان مـسـلمـیـن، ارکـان دیـن و احـکـام اسـلام را از آن حـضـرت نقل کرده اند و او در فضل و دانش، نشانه عظیم علما و دانشمندان بود به طورى که در این راستا، ضرب المثل همه شده بود، نویسندگان و شاعران در وصف او، نثرها نوشتهاند و شعرها سروده اند.
ابلاغ سلام پیامبر (ص) به امام باقر (ع)
امام باقر(ع) به سال 57 هجرى (سوم صفر یا آغاز ماه رجب) در مدینه متولّد شد و به سال 114 هجرى (هفتم ذیحجّه) در سنّ 57 سالگى در مدینه از دنیا رفت.
نـسبت او، هم از ناحیه پـدر و هـم از نـاحـیـه مـادر بـه هـاشـم (جـدّ دوّم رسـول خـدا) و هم از دو طرف به امیرمؤمنان على (ع) مىرسد. (زیرا مادرش ـ اُمّ عبداللّه ـ دختر امام حسن مجتبى (ع) بود) پس او هم هاشمى است و هم علوى. قبر شریف این حضرت در بقیع (واقع در مدینه) مىباشد.
امـام صـادق(ع) مـىگـویـد: پـدرم فـرمـودند «نزد جابر بن عبداللّه انصارى (صحابى بزرگ) رفتم سلام کردم و او جواب سلام مرا داد و سپس گفت: تو کیستى؟ (این در وقتى بود که جابر نابینا شده بود) گفتم: محمّد بن علىّ بن حسین هستم. جابر گفت: پسر جان! نزدیک بیا، نزدیک او رفتم، دستم را بوسید و سپس خم شد که پایم را بـبـوسـد. مـن کـنـار رفـتـم و نـگـذاشـتـم. سـپـس گـفـت: رسول خدا (ص) به تو سلام رساند. گفتم: سلام و رحمت و برکات خدا بر رسول خدا (ص) باد، او چگونه به من سلام رساند؟! جـابـر گـفت: روزى به حضور رسول خدا (ص) رفتم، به من فرمود: اى جابر! شاید تو زنده بمانى تا با مردى از فرزندان من ملاقات کنى که محمّد بن على نام دارد. "یـَهـِبُ اللّهُ لَهُ النُّورَ وَالْحـِکـْمَةَ فَاقْرَاءْهُ مِنِّى السَّلامُ؛ خداوند نور و حکمت به او ببخشد، سلام مرا به او ابلاغ کن".»
دلایل امامت امام باقر (ع)
1ـ در وصـیـّت امـیـرمـؤمـنـان عـلى (عـلیـه السلام) به فرزندانش، نام امام باقر (علیه السلام) آمده و به او سفارش شده است.
2ـ مـطـابـق روایـات (کـه یـک نـمـونـه آن در جـریـان جـابـر، ذکـر شـد) رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) نام او را ذکر کرده و به عنوان باقرالعلوم (شکافنده علوم) یاد نموده است.
3 ـ در حـدیـث لَوْح مـطـابـق نـقـل عـلمـاى شـیـعـه، آمـده اسـت کـه جـبـرئیـل آن را از بـهـشـت بـه حـضـور رسـول خـدا (صـلّى اللّه عـلیه و آله و سلّم) آورد و رسـول خـدا (صـلّى اللّه علیه و آله و سلّم) آن را به فاطمه ـ سلامُ اللّه عَلَیْها ـ داد و در آن لَوْح نام همه دوازده امام (علیهم السلام) نوشته شده است و در آن نام محمّد بن على (امام باقر) به عنوان امام بعد از پدرش، خاطرنشان شده است.
4ـ از عـلمـاى شیعه نقل شده است که خداوند نامه مهر شده اى که داراى دوازده مهر بـود، براى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) فرستاد و به پیامبر (صلّى اللّه عـلیـه و آله و سلّم) فرمان داد که آن را به امیرمؤمنان على (علیه السلام) بسپارد و به او دسـتـور دهـد کـه اولیـن مـهـر آن را بـشـکـنـد و طـبـق دسـتـورهـاى آن عـمـل کـنـد و هنگام مرگش آن را به فرزندنش حسن (علیه السلام) بسپارد و به او دستور دهـد مـهـر دوّم را بـشـکـند و به دستورات آن عمل کند و هنگام مرگش آن را به برادرش حسین (عـلیـه السـلام) بـدهـد و بـه او دسـتـور دهـد کـه مـهـر سوّم را بشکند و به دستورات آن عـمل نماید و هنگام مرگش آن را به پسرش علىّ بن حسین (علیهماالسلام) بسپارد و به او دسـتـور دهـد کـه مـهـر چـهـارم را بـشـکـنـد و بـه دسـتـورات آن عـمـل نـمـایـد و هـنگام مرگش آن را به پسرش محمّد بن على امام باقر (علیه السلام) بـسـپارد و به ترتیب مذکور به او دستور دهد که هنگام مرگش آن را به پسرش بسپارد تا به آخرین امام برسد.
5ـ روایـات بـسـیـارى از امـیـرمـؤمـنـان(ع) و امـام حسن(ع) و امام حسین(ع) و امام سجّاد(ع) نقل شده است که به امامت امام باقر (ع) بعد از پدرش صراحت دارد.
6ـ و روایـات بـسـیـارى را سـایـر راویـان در فـضـایـل آن حـضـرت نـقـل کرده اند که ذکر آنها به طول مىانجامد و در این کتاب که بنایش بر اختصار است، به همین مقدار مذکور که بیانگر معانى همان روایات است، کفایت مىشود.
انتهای پیام/
