به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از کرمان،محمود امینی آخرین فرمانده گردان 410، در یادواره شهدای غواص لشکر 41 ثارالله و چهلم 20 شهید غواص و خط شکن به بیان خاطرات خود از عملیاتهای والفجر 8 و کربلای 4 پرداخت.
وی داستان رزمندگان و شهدای غواص را ماجرایی عجیب عنوان کرد و بیان داشت: به گواه روایات افرادی که در آب به درجه رفیع شهادت نائل میآیند، ثوابی چند برابر افرادی میبرند که در خشکی شهید میشوند.
امینی ادامه داد: تمرین های گردان غواص درعملیات والفجر 8 از سد دز آغاز شد و سپس برای تعلیم توسط نیروهای دریایی به بندرعباس رفتیم.
وی ابراز داشت: همه تمرینها به ابتکار خود بچهها صورت میگرفت که هیچ تخصص و علمی در این زمینه نداشتند و بعد از آن برای تمرین شرایط آب اروند به یکی از روستاها رفتیم و نیروهای گردان در آبهای سرد دی ماه تمرین کردند.
محمود امینی گفت: کلید فتح فاو به وسیله بچههای غواص انجام شد و دشمن از آن پس با هوشیاری بیشتری وارد میشد و در عملیاتهای بعدی تاکتیک خود را تغییر داد.
وی بیان داشت: کربلای 4 عملیاتی خاص بود و تا آن زمان چنین جنگی را ندیده بودیم، بچههای گردان از نظر تاکتیکی و بدنی قویتر از والفجر 8 بودند، اما دشمن متوجه شد.
امینی ادامه داد: نیروهای ما در دورههای آموزشی سختیهای زیادی را تحمل کرده بودند، اما عملیات بسیار سختتر بود و تنها معنویت و توکل بر خدا به ما کمک میکرد.
وی با اشاره به فرازی از وصیتنامه علی محمدی فرمانده گردان 412 غواص گفت: علی محمدی اهل نوق رفسنجان بود و سواد کلاسیک نداشت، اما در وصیتنامه خود نوشت،«ای مرگ چه پر بها شدهای و سراغی از ما نمیگیری، یا من بیارزش شدهام، ای یار محبوب مرا زودتر در آغوش بگیر».
وی ابراز داشت: آنقدر اخلاص و معنویت داشتند که با دستهای بسته به شهادت و دیدار پروردگار خویش برسند.
