گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ خبری در روز‌های گذشته منتشر شد و با این خبر مجدد نام ایران و آمریکا رسانه‌ای شد و رسانه‌های متعددی در سطح کشور و جهان به آن پرداختند؛ خبری که در آن ذکر شده بود «شناور بدون سرنشین آمریکایی که ارتباطات ناوبری آن قطع شده بود، از سوی شناور پشتیبانی نیروی دریایی سپاه در خلیج فارس به منظور جلوگیری از ناایمن شدن مسیر تردد شناور‌های تجاری و نفتکش‌ها کنترل و یدک شد؛ اقدامی که با هدف ایمن‌سازی و جلوگیری از وقوع حادثه احتمالی صورت گرفت و پس از بررسی‌های به عمل آمده و مسلم شدن خطای آمریکایی‌ها و اطمینان از عدم هرگونه تهدید نسبت به امنیت و منافع ملی ایران اسلامی، هشدار‌های لازم به نیروی دریایی آمریکا مبنی عدم تکرار اینگونه وضعیت‌ها و رفتار‌های غیرقانونی داده شد و شناور مذکور نیز با تصمیم فرمانده شناور پشتیبانی نیروی دریایی سپاه رها شد.»
این اولین خبری بود که باعث شد نام جمهوری اسلامی ایران و آمریکا نقل محافل خبر شود، اما بعد از این واقعه، مجدد در اقدامی مشابه شاهد حضور شناور بدون سرنشین آمریکایی این بار در آب راه بین‌المللی دریای سرخ بودیم؛ براساس خبری که منتشر شد با این مضمون «ناوشکن جماران نیروی دریایی ارتش هنگام اجرای عملیات ماموریت مقابله با تروریسم در دریای سرخ با چندین شناور تجسسی بدون سرنشین رها شده آمریکایی در مسیر کشتیرانی بین‌المللی مواجه شد و پس از دو بار تذکر به ناوشکن آمریکایی برای جلوگیری از حوادث احتمالی این دو شناور را توقیف کرد و پس از ایمن‌سازی مسیر عبور کشتیرانی بین‌المللی ناوگروه ۸۴ نیروی دریایی ارتش این دو قایق را در منطقه ایمن رها کرد و به ناوگان آمریکایی هم هشدار داده شد تا از تکرار موارد مشابه خودداری کند.»
این دو واقعه نشان می‌دهد نیروی دریایی آمریکا برای تقابل با شناور‌های تندروی سپاه در خلیج فارس، به استفاده از شناور‌های کوچک بدون سرنشین روی آورده و با استفاده از این شیوه می‌خواهد به نوعی خلاء حضور ناو‌های هواپیمابر و سنگین خود را در منطقه پر کند.
این همان نکته‌ای است که در بخشی از پیام هشدار رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح به ارتش تروریست آمریکا، آنجایی که عنوان می‌کند «در ماه‌های اخیر ارتش تروریست آمریکا تلاش کرده جای خالی خود را که با عقب بردن ناو‌های هواپیمابر، بالگرد‌بر و ناوشکن‌ها از خلیج فارس و دریای عمان به وجود آمده و موجب وحشت وابستگان او شده بود را با اتصال منطقه مورد غصب رژیم صهیونیستی و ارتش کودک کش آن به فرماندهی سنتکام، جبران کند»، اشاره شده است.
اما این دو حادثه نشان داد که تا به امروز این تاکتیک ارتش تروریست آمریکا در استفاده از شناور‌های مورد اشاره با شکست مواجه شده است البته در این بین شاید یکی از دلایل آمریکا در رهاسازی این شناور‌ها سنجش عکس‌العمل نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران با این تاکتیک جدید باشد، ولی همان گونه که عنوان شد این اقدام آن‌ها یعنی استفاده از شناور‌های کوچک بدون سرنشین موفق نبوده است.
نکته دیگری که می‌توان در اینجا به آن اشاره کرد این است که آنچه نتیجه را در صحنه رویارویی مشخص می‌کند صرف استفاده از تکنولوژی نیست، زیرا تکنولوژی هر چقدر هم که در آن از فن آوری‌های روز استفاده شده باشد در رویارویی با انسان شکست پذیر است که خب در سال‌های اخیر نمونه‌هایی از این رویارویی تکنولوژی برتر ارتش تروریست آمریکا با نیروی مومن و متعهد مدافعان وطن اسلامی ایران را مانند به زمین نشاندن پهپاد فوق پیشرفته RQ-۱۷۰ معروف به «جانور قندهار» یا مورد اصابت قراردادن پهپاد پنهان کار و گرانقیمت «گلوبال هاوک» شاهد بودیم که می‌توان آن را دلیلی براثبات این ادعا دانست؛ بنابراین باید گفت که آنچه در صحنه نبرد تاثیر گذار است وجود نیرو انسانی متعهد و کاردان است.
انتهای پیام/ 231
