به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، باز محرم آمد و باز صدای العطش عباس برای کودکان باز عباس عرق شرم بر پیشانیاش نشست و باز من خجالت میکشم که حسین و یزید و حر را با ادمهای این دوره قیاس کنم ولی چه سخت است انسانهای این دوره عده ای خود را به جای سالار شهیدان میگذارند و عده ای دیگر را یزید خطاب می کنند و یک انسان کم اطلاع، کم سواد و به شکلی بیسواد را حر می نامند در خیال خود یقین دارند که هر شخصی ابراز ندامت کرد، میتوان به وی لقب حر داد.
حر پشیمانی را با تمام وجود درک کرد، حر جاسوس نبود، حر دروغ گو نبود، حر مکار نبود، حر یک واقعیت بود.
انسانهای زمان من خود را خیلی بزرگ می دانند و گمان می کنند اگر نباشند اتفاقی برای این دنیا می افتد آنها افرادی هستند که با کوچک کردن دیگران میخواهند بزرگی را برای خودشان به رایگان بخرند.
انسانهای زیادی را میشناسم که امام حسین درونشان را هم به حراج گذاشته اند و با یزید واقعی خود زندگی می کنند ولی حسین خود را به شکلی نقاب گونه در مقابل چهره شان گرفته اند.
من امام حسین را از کودکی و با لبان تشنه مجسم کرده ام امام حسین من دارای برترین خصایص انسانی و فرا انسانی بود ولی افرادی پیدا شدند که برای مدتی اعتقاداتم را کمرنگ کنند ولی بعد از مدتی که گذشت به خودم برگشت و لقب اشتباهات شیرین را به اتفاقات زندگی خود گذاشتم برای رسیدن به کربلای حسین دیدم که خیلی چیزها حتی خود حسین را نادیده گرفتند تا برای رسیدن و درک مقام حسین حتی از خود این بزرگوار نیز گذشتند.
محرم نزدیک است بهتر است به جای نامگذاری دیگران به حسین و یزید و حر بیشتر به خودمان و عملکرد خودمان توجه کنیم و عشق واقعی را نشان دهیم چون عشقی که در بیان و نگارش منتقل نشود عشق واقعی نیست برای همین در این ایام زیبا برای یکدیگر دعا کنیم و از خالق زیبایی بخواهیم تا کمکمان کند تا به خودمان برگردیم و فکر نکینم که اگر من آدم خوبی باشم حتما فرد مقابلم یزید است و به این موضوع آگاهی داشته باشیم که اگر فردی از سوی رقیب به سمت من می آید حتما حر نیست.
کاش کمی بیشتر به عملکرد انسانها دقت کنیم!مدیریت همیشه به معنای زورگویی نیست در بسیاری از موارد مدیریت یعنی همه با هم به سوی خوبی قدم برداریم نه اینکه خوبی را برای عده ای نسخه پیچی کنیم و به شکلی زیبا تقدیم کنیم ولی خودمان به نسخه ای که نوشته ایم هیچ اعتقادی نداشته باشیم.
کاغذ و قلم تا زمانی اعتبار دارد که انتشار کننده مهربانی باشد و درغیر این صورت چه ارزشی میتواند داشته باشد به جز اتلاف وقت و تفکر سایر انسانها؛ ماه محرم امسال با یاد 175 قواص دست بسته و شهدای منا و شهید همدانی رنگی دیگر به خود گرفته است، اینها همان افرادی هستند که با دستانی بسته در آب و دهانی خشک و بدون آّب به دیدار معبود شتافتند، پس در این ماه عزیز و مبارک یادمان نرود که برای تمام افرادی که برای آرامش حال من و تو جان خود را داده اند خیانت نکنیم...
بزرگ مرد شهدا تا آخرین لحظات از من بودن خود هیچ نگفت، حسین همه چیز را فدای خدایی کرد که عاشقانه عبادتش میکرد ولی امروز من و تو نمی دانیم تا چه اندازه به این درک رسیده ایم که به دیگران بفهمانیم که حسین فقط سالار شهیدان بود.
حسین مدیر یک کربلا نبود، حسین منجی زمان و زمین بود، حسین در هیچ بیانی یزید را بد نکرد ولی با اعمال نیک خود بدی او را به جهانیان نشان داد.
حسین مدیر بود برای شرایط بحرانی، حسین تشنه آب بود ولی برای رسیدن به آب سر کج نکرد، حسین جز به امر پروردگار خویش در مقابل هیچ انسانی سر تعظیم فرو نیاورد.
محرم نزدیک است بهتر است به ذات خودمان برگردیم همان چه از اعماق وجود به آن باور داریم نه آنکه انسانی باشیم که آرزویش را داریم که باشیم.
محرم فقط تاریخ نشد محرم برای این محرم شد که درس زندگی را به انسانها بیاموزد. قدر اشکهای این ماه عزیز را بدانیم و اشک چشمها را خرج دارایی و ثروت نکنیم.
اشک محرم را برای خودمان و دوستانمان و سلامیت نزدیکانمان تقدیم کنیم تا همه انسانها حسین و یزید و حر را در درون خودشان جستجو کنند.
آمین
منبع: خط امام
