به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از زاهدان، «غلامرضا تیرافکن» در سال 1341 در روستای پل اسبی از توابع شهرستان زابل ديده به جهان گشود. از همان اوان کودکی و نوجوانی علاقه‌ی زيادی به نماز و مطالعه سيره ائمه (ع) داشت. ورود به دانشگاه وی مصادف با اوج‌گيری مبارزات مردمی عليه رژيم طاغوت بود.
وی در سال 1360 به عضويت سپاه پاسداران درآمد. سرانجام پس از 7 سال مبارزه و جهاد با سپاهيان کفر و استکبار در تک عراق در سال 1367 درمنطقه عملیاتی شلمچه به ديدار حق شتافت.
بخشی از وصیت‌نامه شهید تیرافکن:
ای کسانی که ایمان آورده‌اید جهت چیست که، چون شما امر شود که برای جهاد در راه دین بیدرنگ خارج شوید، چون بار گران به خاک زمین سخت دل بسته اید آیا راضی به زندگانی دو روزه دنیا عوض حیات ابدی آخرت شده اید، در صورتی که متاع دنیا در پیش عالم آخرت بسیار اندک و ناچیز است».
امت شهیدپرور ایران حالا که اجانب و ابرقدرت‌ها به این نتیجه رسیده اند که در مقابل این انقلاب بایستند و تمام کوشش و توان خود را به کار بسته و از این بنده هم به کار خواهند بست، وظیفۀ ما این است که کمر همت ببندیم و مشکلات و سختیها و فشار‌ها ما را از انقلابی بودن و در خط اصیل اسلام حرکت کردن باز ندارد. این را باید خوب توجه داشته باشیم که انقلابی شدن سخت نیست، اما انقلابی ماندن مشکل است.
حزب الهی شدن سخت نیست، اما انقلابی ماندن سخت است. خیلی ها بودند که شور انقلابی و حزب الهی زیاد داشتند، اما با یک فشار و سختی ضد انقلاب و از دین به در شدند که تاریخ نمونه‌های زیادی را ثبت نموده است. امت شهیدپرور وصیت دیگر بنده این است که شهدای ما پیام‌های مهم و ارزشمندی را در وصیتنامه‌های خود نوشته اند، آن‌ها را مطالعه و از رهنمود‌های آن‌ها استفاده نماییم بار خدایا جهت ادای تکلیف به سوی میدان نبرد رو آورده ام تا در حد توان حافظ اسلام و قرآن باشم و جان ناقابل خود را فدای اسلام عزیز بنمایم، به فضل و کرمت این هدیه ناقابل را قبول فرما.
بار خدایا تو را شکر می کنم که در چنین برهه‌ای از زمان مرا قرار دادی که زندگی و مرگ هر دو در راه هدف است و توفیق بده تا در مسیری که خودت دوست داری قدم بردارم. بار الله توفیق بده تا زنده هستم در راه و برای تو قدم بردارم و پایان عمرم را شهادت در راه خودت قرار بده. ای پدر و مادرم، از اینکه نتوانستم حق شما را از گردن خود ادا نمایم و در سختی و مشکلات که برایتان پیش می‌آمد گره گشا باشم، معذرت می‌خواهم و امیدوارم که مرا ببخشید و از شما می‌خواهم که صبور باشید و از اینکه این امانت را به صاحبش سپردید، شکرگزار باشید.
/انتهای پیام
