به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید علی‌اصغر بافنده در ۱۷ شهریور سال ۱۳۴۴ در شهر مذهبی قم به دنیا آمد و در آغوش گرم و معنوی خانواده رشد یافت و تحصیلات را تا مقطع ابتدایی ادامه داد و سرانجام در چهارم تیر ماه سال ۱۳۶۷ در خرمشهر به شهادت رسید و در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) قم آرام گرفت.
وصیت‌نامه شهید علی‌اصغر بافنده
«امیدوارم که در شهادت من گریه نکنند که با گریه کردن شما دشمن خوشحال می‌شود
از تمام شما می‌خواهم که یک لحظه امام را تنها نگذارید و نماز و روزهایتان ترک نشود؛ و هر کس که خواست به جبهه برود دل سرد نکنید و او را دل گرم کرده و به او شجاعت دهید و تشویق کنید که به قول امام عزیزمان تمام بدبختی‌های ما از آمریکا است که باید با ادامه دادن راه شهیدان مشت محکمی بر دهان آمریکا و نوکران دست نشانده آن بزنیم
و از شما می‌خواهم که در برابر کمبود و مشکلات مقاومت کنید و با مقاومت خود دشمن را مأیوس و ناامید خواهید کرد...
و امیدوارم که از مرگ من ناراحت نباشید که من خود شفاعت همگی شما را یک به یک می‌کنم و سلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
بی‌عشق خمینی نتوان عاشق مهدی شد
من منتظری امید امت امام نمی‌توان یار خمینی شد
از عرش صدای ربنا می‌آید
آوای خوش خدا خدا می‌آید
فریاد که باز کنید در‌های بهشت
مهمان خدا ز کربلا می‌آید
خداحافظ ۱۵ فروردین ۱۳۶۷ ساعت ۴ بعد از ظهر
شهید مرتضی آوینی نوشت:
یاران شتاب کنید! قافله در راه است. می‌گویند گناهکاران را نمی‌پذیرند؟ آری! گناهکار را در این قافله راهی نیست؛ اما پشیمان را می‌پذیرند.
راز قربت را یاران در قربانگاه بر سر‌های بریده فاش می‌کنند و میان ما و حسین (ع) همین خون فاصله است.
شهدا، شاهد بر باطن و حقیقت عالم هستند و هم آنانند که به دیگران حیات می‌بخشند؛ پس براستی این عجیب نیست که واماندگان در جست و جوی شهدا به قبرستان‌ها می‌آئیم؟
غایت خلقت جهان، پرورش انسان‌هایی است که در برابر شدائد بر هرچه ترس و شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند.
خداوند مقرّب‌ترین بندگان خویش را از میان عشاق بر می‌گزیند و هم آنانند که گره کور دنیا را به معجز عشق می‌گشایند. پندار ما این است که ما مانده ایم و شهدا رفته اند، اما حقیقت آن است که زمان، ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند.
آرمان خواهی انسان، مستلزم صبر بر رنج‌ها است. پس برادر خوبم، برای جانبازی در راه آرمان‌ها یاد بگیر که در این سیاره رنج، صبورترین انسان‌ها باشی؛ آنان را که از مرگ می‌ترسند از کربلا می‌رانند.
زمین، عرصه ظهور یک حقیقت آسمانی است و جنگ برپا شده بود تا آن حقیقت ظهور یابد.
بنام او
نصیحت کردن دیگران برای کسی که خود محتاج به نصیحت است، چه فایده‌ای می‌تواند داشته باشد؟
رطب خورده منع رطب کی کند؟
با این حال، چون اصرار ورزیده ای، پندی را که خود بیش از تو نیازمند آن هستم برایت می‌نویسم:
هرگز جز برای خدا کاری مکن!
منبع: ایسنا
انتهای پیام/ ۹۱۱
