به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «مرتضی محمدی» کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگویی پیرامون سیره سیاسی «امام حسن عسکری (ع)»، اظهار داشت: «امام حسن عسکری (ع)» در دورانی به امامت رسیدند که حاکمان عباسی افرادی سخت گیر و ظالم بودند؛ آنان دشمنی و کینه خاصی نسبت به «ائمه معصومین (ع)» داشتند لذا در این دوران محدودیت‌های سیاسی و اجتماعی فراوانی برای شیعیان اعمال می‌شد.
وی در همین راستا ادامه داد: با نگاهی به شخصیت‌های افراد و نزدیکان «امام یازدهم (ع)» همچنین شیوه تفکر مردمان آن دوره از تاریخ که گرایش بیشتری نسبت به «ائمه معصمومین (ع)» داشتند شرایط برای امامت «امام حسن عسکری (ع)» سخت‌تر شده بود، زیرا تا حساسیت حکومت افزایش یافته بود و تلاش برای دور کردن و فاصله ایجاد کردن بین مردم و «امام یازدهم (ع)» بیشتر شده بود این امر کار این امام بزرگوار را با دشواری‌های بیشتری روبرو کرده بود.
محمدی تصریح کرد: «امام حسن عسکری (ع)» در طول شش سال امامت خود خدمات بسیار ارزنده‌ای را به جامعه اسلامی ارائه کردند ایشان توانستند اسلام ناب محمدی را در زمان حضورشان در جامعه توسعه داده و گسترش دهند.
وی به لقب «امام حسن عسکری (ع)» اشاره و تصریح کرد: امام یازدهم را با عنوان «عسکری» می‌شناختند، زیرا به اجبار ایشان را در اقامتگاهی که محلی نظامی بود تحت مراقبت نگه می‌داشتند در عین حال حاکمان عباسی تلاش داشتند تا «امام حسن عسکری (ع)» را از هرگونه ارتباط با جامعه و اجتماع دور کنند.
کارشناس علوم قرآنی وصیت نامه «امام هادی (ع)» پیرامون به امامت رسیدن «امام یازدهم (ع)» را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: «امام هادی (ع)» قبل از شهادتشان وصیت نامه‌ای تنظیم کرده بودند که در آن پیرامون ولایت «امام حسن عسکری (ع)» سخن گفته بودند البته «امام یازدهم (ع)» برادری داشتند که با عنوان جعفر کذاب شناخته می‌شد وی تلاش بسیاری کرد تا ولایت «امام حسن عسکری (ع)» را زیر سوال ببرد و حتی در مواردی نیز تلاش کرد تا «امام یازدهم (ع)» به عنوان فرزند «امام هادی (ع)» شناخته نشود، اما حقیقت پنهان نماند.
محمدی به فعالیت‌های «امام حسن عسکری (ع)» در دوران جوانی اشاره و بیان کرد: نخستین موضع «امام حسن عسکری (ع)» در سن ۲۰ سالگی بود ایشان نامه‌ای به عبدالله بن عبدالله نوشته و خلیفه وقت را فردی طغیانگر و ظالم معرفی کردند کمی بعد حاکم بعدی عباسی روی کار آمده و شرایط تا حدودی برای ولایت «امام حسن عسکری (ع)» فراهم شد، اما با این حال ملاقات‌ها با شیعیان و بیان و بررسی مسائل اعتقادی مسلمان به کندی انجام می‌شد و همچنان سختی گیری‌های حاکمان ادامه داشت.
وی به مهمترین رویکرد «امام یازدهم (ع)» اشاره و اظهار کرد: «امام حسن عسکری (ع)» برای آنکه زمینه امامت «امام زمان (عج)» را فراهم کنند ملاقات‌های خود با دوستداران شیعیان و وکیلان را به شیوه‌ای خاص اجرا می‌کردند به این ترتیب که از پشت پرده با آنان ارتباط می‌گرفتند این امر سبب شد تا شرایط برای غیبت «امام زمان (ع})» فراهم شود.
این کارشناس علوم قرآنی اظهار کرد: «امام یازدهم (ع)» برای آنکه خطر را از «امام زمان (عج)» دور کنند صبورانه ایشان را پنهان می‌کردند و حتی بسیاری از موقوفات را به مادر بزرگوارشان سپردند تا بتوانند «امام زمان (عج)» را از بسیاری از خطرات که از طرف حکومت عباسی ایشان را تهدید می‌کرد دور کنند.
در عین حال امامت «امام حسن عسکری (ع)» همزمان بود با حرکت‌های اعتراض‌آمیز بسیاری که عموما با اسم علویان شکل می‌گرفت و تقریبا همه آن‌ها به شکست محکوم شد و در این زمان نوادگان «امام حسین (ع)» نیز قیام‌هایی را ترتیب دادند، اما آنان نیز توسط حکومت عباسی سرکوب می‌شدند این خفقان سبب شده بود بسیاری از شیعیان واقعی به تقیه روی آورند، زیرا علاوه بر جان آن‌ها، اموال آنان نیز در خطر بود.
وی به تلاش‌های «امام حسن عسکری (ع)» در زمان امامتشان اشاره و بیان کرد: «امام حسن عسکری (ع)» با این که مدت کوتاهی به امامت پرداختند، اما تلاش فراوانی کردند تا زمینه سازی برای غیبت امام موعود را به بهترین شکل انجام دهند لذا اقدام به تربیت شاگردان و وکلایی کردند و بسیاری از شاگردان خود را به سرزمین‌های دور فرستادند تا بتوانند پیرامون غیبت بستر سازی کرده و جامعه را با مفهوم غیبت از سوی «حضرت مهدی (عج)» آشنا کنند و در عین حال به تبیین معارف دینی بپردازند.
این کارشناس علوم قرآنی به حدیثی از «امام حسن عسکری (ع)» اشاره و اظهار کرد: حدیثی از «امام حسن عسکری (ع)» نقل شده که نشانه‌های مؤمن واقعی را در پنج گزینه مطرح کرده که عبارت است از: اول: ۵۱ رکعت نماز (واجب و نافله در طول شبانه روز). دوم: زیارت اربعین حضرت سیدالشهداء (ع). سوم: انگشتر در دست راست کردن. چهارم: پیشانی بر خاک گذاردن. پنجم: بلند گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در نماز‌های جهریّه (صبح، مغرب و عشاء).
وی هدف از حضور «ائمه معصومین (ع)» را از نگاه «امام حسن عسکری (ع)» مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: در کتاب الکافی جلد یک صفحه ۵۱۹ حدیثی از «امام حسن عسکری (ع)» نقل شده است که فرموده اند: «إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیء، وَ یُعْطِیهِ اللُّغاتِ، وَمَعْرِفَهَ الاْنْسابِ وَالاْجالِ وَالْحَوادِثِ، وَلَوْلا ذلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّهِ وَالْمَحْجُوحِ فَرْقٌ، همانا خداوند متعال، حجّت و خلیفه خود را برای بندگانش الگو و دلیلی روشن قرار داد.
همچنین خداوند حجّت خود را ممتاز گرداند و به تمام لغت‌ها و اصطلاحات قبائل و اقوام آشنا ساخت و أنساب همه را می‌شناسد و از نهایت عمر انسان‌ها و موجودات و نیز جریات و حادثه‌ها آگاهی کامل دارد و چنانچه این امتیاز وجود نمی‌داشت، بین حجّت خدا و بین دیگران فرقی نبود».
همچنین درکتاب مستدرک الوسائل، جلد۱۱، صفحه ۱۸۳ آمده است: «امام حسن عسکری (ع)» مومنان را به فکر در آفرینش دعوت فرموده‌اند و بیان کردند: «قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری – علیه السلام –: «لَیْسَتِ الْعِبادَهُ کَثْرَهُ الصّیامِ وَالصَّلاهِ، وَ إنَّمَا الْعِبادَهُ کَثْرَهُ التَّفَکُّرِ فی أمْرِ اللهِ عبادت در زیاد انجام دادن نماز و روزه نیست، بلکه عبادت با تفکّر و اندیشه در قدرت بی منتهای خداوند در امور مختلف می‌باشد».
محمدی به اعمالی که در روز ولادت «امام حسن عسکری (ع)» بیان شده اشاره و ابراز کرد: دعا‌هایی وجود دارد که در ایام ولادت «امام حسن عسکری (ع)» مومنان به انجام آن دعوت شده‌اند که از جمله زیارت مخصوص و صلوات مخصوص «امام حسن عسکری (ع)» است همچنین زیارت خاصه و نماز ویژه‌ای که در روز پنج شنبه بیان شده و جزئیات آن در کتاب مفاتیح الجنان آمده ثواب فراوانی دارد.
وی خاطرنشان کرد: نماز «امام حسن عسکری (ع)» چهار رکعت با دو سلام است و در هر رکعت بعد از حمد سوره زلزلت و در رکعت دوم بعد از حمد ۱۵ بار سوره توحید خوانده می‌شود و پس از سلام نیز دعایی در مفاتیح الجنان آمده که دوست دار این امام عزیز می‌توانند به آن مراجعه و آن را بخوانند.
منبع: میزان
انتهای پیام/ ۹۱۱
