به گزارش دفاع‌پرس از شهرکرد، «تیمور آقا محمدی» داستان نویس و کارشناس داستان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری امروز در کارگاه «چگونه داستان حماسی بنویسیم» با اشاره به اینکه حماسه چیست و چه چیزی را داستان حماسی می‌گوییم اظهار داشت: ما سه ژانر در ادبیات فارسی داریم که هر کدام شروط خود را دارد؛ ادبیات تمثیلی، غنایی و حماسی که ادبیات حماسی جز آثار آغازین ایران زمین محسوب می‌شود و بزرگترین حماسه دنیا و ایران، شاهنامه فردوسی است.
وی ادبیات حماسی را پرداختن به اعمال و افکار قهرمانان یک سرزمین دانست و گفت: ما در سراسر زندگی خود به حماسه نیاز داریم چرا که حماسه به ما احساس هویت می‌دهد و بدل به یک ملت متحد خواهیم شد.
آقا‌محمدی افزود: حماسه جز اولین گونه‌های ادبی هر کشور است. ما در طول تاریخ به فراوانی دیده‌ایم آثاری که وجوه حماسی را روایت کرده‌اند یک حس بسیار خوبی به مخاطب خود ارائه داده و مخاطب به خصوص مخاطب ایرانی دوست دارد این نوع ادبیات را دنبال کند چرا که احساس غرور و بزرگی در او ایجاد می‌کند.
وی با اشاره به جایزه ملی داستان حماسی حوزه هنری متذکر شد: دبیرخانه جایزه داستان حماسی حوزه هنری تلاش دارد به سه دسته بندی توجه ویژه داشته باشد و آن ادبیات حماسی تاریخی، دینی و بومی است.
این داستان نویس افزود: حماسه تاریخی حماسه‌ای است که بخش عظیمی از آن را تاریخ شکل می‌دهد و اساس آن رویداد‌های شفاهی و مکتوب ما است که از نمونه‌های برجسته آن می‌توان به آرش کمان گیر اشاره کرد. همچنین حماسه دینی حماسه‌ای است که از دوره اسلامی است و مهمترین آن واقعه‌ی عاشورا است. حماسه حتماً منجر به ختم پیروزی نمی‌شود و ما در عاشورا مشاهده می‌کنیم که امام حسین(ع) و یارانش همه شهید می‌شوند و این حماسه مقاومت و ایثار این دلاوران است که انسان را شگفت زده می‌کند.
آقا‌محمدی حماسه بومی را برگرفته از حماسه‌ای دانست که اتفاقات و شخصیت‌های بومی را به تصویر می‌کشد و متذکر شد: دریا قلی سورانی، ستار خان و باقر خان، علی مردان خان و... جز حماسه بومی است که باید مورد توجه بیشتر قرار بگیرد.
وی یاد آور شد: ما در حماسه‌های بومی می‌توانیم از قهرمانان دیار و شهر خود بگوییم که برای همه تازگی دارد و به همه مردم ایران این قهرمانان را معرفی کنیم.
آقا محمدی روایت، قهرمان، کار قهرمانانه قهرمان و وابسته بودن به یک گروه و اقلیم را چهار عنصر اصلی در نوشتن اثر حماسی دانست و گفت: در ادبیات حماسی بهترین فرصت پیش خواهد آمد که از مفاخر و شخصیت‌های اقلیم خود بگوییم که مخاطب با خواندن و شنیدن آن احساس غرور و افتخار کند.
انتهای پیام/
