گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ فهیمه روح‌اللهی؛ ششصد و پنجاه و هفت سال قبل، در همین ماه جمادی‌الاول، فقیهی از عالم تشیع را ابتدا با شمشیر کشتند، سپس پیکرش بر دار کردند و آن‌گاه تا عصر این پیکر را سنگسار کردند و در پایان آتشش زدند و خاکسترش را بر باد دادند!
این فجایعی است که برای یکی از علمای طراز اول شیعه رخ داده که به او شهید اول می‌گویند. خاکستری که برای تبرک به آن، حتما میان باد و بال فرشتگان رقابتی درگرفته:
به گوش جان صلای شهپر جبریل می‌آید
رَود بر باد پیش از سوختن، خاکستر عاشق
و این رسم عاشقی شیعه است که به حسین (ع) اقتدا می‌کند. روحش چنان عظمتی پیدا می‌کند که پیکرش این قابلیت را می‌یابد تا زمان‌ها و دیار‌ها را معطر و ملکوت را منور سازد به تسبیح ملائکه. پیکری که تنها زمان اندکی مهمان‌دار این روح بزرگ بوده است چنین درخشش فراگیری دارد.
حقیقت، عظیم‌تر است از آنکه در قلمرو زمان محصور شود و حقیقتِ روح و خون شهید بارانِ پاکی است که دل مردم را و غبار غفلت اسیران دنیا را طی دوران‌ها می‌زداید. وقتی خصم آمد تا به تاراج برد عزت ما را و بیم آن می‌رفت که پای سگان شیطان، حرم کشور اسلامی را لگد کند، جوانان ما به قوت ایمان خود مقابل آن‌ها ایستادند و حتی پیکرشان را به خاک امانت دادند تا بعد از سال‌ها، استخوان‌هایشان هم عطر عاشقی ببارد بر سر شهر‌هایی که دربند زنجیر ارزش‌های پوچ، محل تردد شیطان‌هایی شده‌اند که پنهان در پی ذبح انسانیت نشسته‌اند به کمین.
شهدا دیگر جز پاره‌های پیکرشان چیزی ندارند که به راه اهل بیت (ع) هدیه کنند و آن را نیز آورده‌اند تا بال فرشتگان گسترده شود بر دل‌ها و شیاطین محصور باشند. ایمان به ملائکه؛ حقیقتی که آشکارا در قرآن به آن امر شده و آن را در ردیف ایمان به خدا و روز قیامت و کتب آسمانی و پیامبران دانسته، غریب است و حتی بر منابر شیعه تبیین نمی‌شود و در مدرسه نیز دل پاک فرزندان ما با آن بیگانه است.
سفرِ دوباره شهدا به وطن، ارمغان حضور ملائکه بر فراز شهرهاست و اگر چشم‌ها محرم شود این حضور عزیز، چنین مهجور نمی‌ماند؛ کمااینکه برای اهل دل و اولیای خدا ملموس و خواستنی است. مردم و همه هستی اطراف این پیکر‌ها طواف می‌کنند و شیاطین، چون جنسشان آتشین است از این کانون‌های نور ناگزیر از گریزند که چون محرم نیستی، خاکستر عاشق نیز تو را دور می‌کند: «کی چشم و دل بوالهوسان محرم عشق است».
آمدن شهدا به شهر‌ها برکاتی دارد که هر دل پاکیزه‌ای در این آینه‌های شکسته، انعکاس صدای خدا را می‌شنود که «ارجعی الی ربک، راضیه مرضیه...» و چه محرومیم ما اگر انعکاس ملکوت را در این پیکر‌های خسته نبینیم. شهید اول را مطلع این یادداشت قرار دادم، زیرا هم عالِمی فقیه بود و هم شهید و اگر دل را پاک کنیم به یاد خدا، در می‌یابیم که شهدا و علمای ربانی، دو پنجره‌اند که ما را به رحمت پروردگار نزدیک‌تر می‌کنند و نور ملائکه را به ظلمت تلخ مادیات می‌تابانند و وسوسه و عناد شیاطین را از اندیشه و عمل ما دور می‌کنند.
اگر انصاف از دل ما کوچ نکرده باشد می‌بینیم که در پسِ ارتحال هر عالم ربانی، فتنه‌هایی در جامعه مشاهده و در تشییع هر شهید برکاتی به ما عنایت شده است. اگر قدردان این پنجره‌های گشوده به عالم قدس نباشیم، چه بسا در دام شیاطین هلاک شویم و حلاوت زندگی در سایه معارف اهل بیت (ع) را نچشیم و بیگانه با صاحب‌خانه، فرصت‌ها را از دست بدهیم. دعا کنیم که محروم نمانیم.
جانا نظر پاک‌تر از آینه داریم
ظلم است که ما محرم دیدار نگردیم
تا سر نشود خاک سر کوی تو ما را
در خیل شهیدان تو سردار نگردیم
تسلیم نماییم در اول نگهت، جان
پروانه صفت گرد تو بسیار نگردیم
ویرانه عشق است حزین جان و دل ما
شرمنده غم‌های وفادار نگردیم
انتهای پیام/ 112
