به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، سفر امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه به همراه فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا نتایج مشخصی در پی نداشت. اما روابط با پکن باید دوباره برقرار می‌شد و انجام این کار در چارچوب اروپایی مهم بود.
در این سفر موضوعات جنگ در اوکراین و روابط بین اروپا و پکن هیچ کدام به پیشرفت منجر نشدند. اما این به این معنی نیست که این سفر ناموفق یا بی فایده بوده است.
در مورد اوکراین، الیزه هیچ پیشرفت مهمی را انتظار نداشت و به آن دست نیافت. پاریس می‌دانست که چین حمله روسیه را محکوم نخواهد کرد. توهم میانجی‌گری چین نیز کنار گذاشته شده بود. از سوی دیگر، تاکید بر خطرات ناشی از تصمیم برای تحویل تسلیحات به روسیه که چین را به اردوگاه جنگ سوق می‌دهد، مهم بود.
رهبر چین نیز با تناقضات خود مواجه شد و زمانی که به طور رسمی علیه تهدید و استفاده از این سلاح‌ها صحبت کرد، از محکوم کردن استقرار احتمالی سلاح‌های هسته‌ای در بلاروس خودداری کرد.
امانوئل مکرون با پیشنهاد خانم فون در لاین برای همراهی او به پکن می‌خواست ابعاد اروپایی به سفر خود بدهد. این ایده خوبی بود. علاوه بر این واقعیت که در مقابل رهبران چین روابط تجاری نیز موضوع اتحادیه اروپاست.
پس از بیستمین کنگره حزب کمونیست چین، شی جینپینگ، شخصیت شماره یک چینی بیش از هر زمان دیگری قدرت خود را متمرکز کرده و جاه طلبی خود را برای تغییر شکل نظم بین‌المللی پنهان نمی‌کند. اگر امانوئل مکرون که با وجود شکست‌های گذشته خود با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری پیشین ایالات متحده امریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، همچنان به قدرت اغواگری خود اطمینان داشت، فکر می‌کرد که می‌تواند رئیس‌جمهوری چین را مجذوب خود کند، بدون شک تصدیق می‌کند که بیش از یک مراسم چای بدون کراوات در باغ کانتون برای دستیابی به این هدف لازم است.
هدف این سفر بسیار فراتر از روابط شخصی دو رهبر بود. همانطور که موفقیت دیپلماتیک اخیر این کشور با ایران و عربستان سعودی نشان داده، چین بازیگر اصلی در شرایطی است که به سرعت در حال تغییر است.
اتحادیه اروپا نیز بدون انصراف از اتحاد خود با امریکا، می‌خواهد خود را در این شرایط مطرح کند و امکاناتی را برای خود فراهم کند. با وجود ناراحتی و عدم نتایج مشخص، مکرون و خانم فون در لاین حق داشتند که گفت‌وگوی اساسی را با چین آغاز کنند. باید این ارتباط را حفظ کرد، مشروط بر این که شفاف و مطالبه‌گر باشد. منبع: لوموند
منبع: دیپلماسی ایرانی
انتهای پیام/ ۱۳۴
