گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: چندی پیش یکی از کارشناسان پژوهشکده‌ای نظامی در آمریکا گفت که چیزی نمانده است تا بودجه نظامی آمریکا به یک تریلیون دلار برسد یعنی بیشتر از بودجه نظامی 9 کشور.
این کلرشناس اذعان کرد که مشخص است قدرت نظامی ایران با آمریکا قابل مقایسه نیست، اما به وضوح روشن است ایران می‌تواند آسیب فراوانی به منافع آمریکا در منطقه بزند و ادامه داد: ما نمی‌توانیم ادعا کنیم که آرامکو را ایران زده است یا نمی‌توانیم مدعی باشیم نفوذ و آسیب رساندن به پایگاه‌های آمریکایی در سوریه یا عراق کار ایران بوده است، اما همه کارشناسان نظامی امنیتی در جهان این حرف را تایید می‌کنند که در حال حاضر ایران ابزارهایی دارد که به راحتی قادر خواهد بود تا فرآیند تامین انرژی در جهان را تحت کنترل خود درآورد.
یکی از کارشناسان دیگر نظامی آمریکایی نیز گفته بود که مطمئن هستم ایران با پیشرفت‌هایی که در بخش‌های موشکی داشته به فکر تولید موشک‌های قاره‌پیما است. وی گفت: برای آنها کاری ندارد که به این فناوری دست یابند. علت آن هم این است که ایران فناوری تولید فضاپیما را دارد و فناوری تولید فضاپیما به فناوری موشک‌های قاره‌پیما بسیار نزدیک است این کارشناس ادامه داد: شاید هم تاکنون به این تولید رسیده باشند.
فاصله ارتش از هم پاشیده تا شلیک نازعات
واضح است وضعیت پیشرفت‌های نظامی و دفاعی ایران در چه رتبه‌ای قرار دارد و کارشناسان نظامی جهان در مورد این دست‌آوردها چگونه فکر می‌کنند. روزی روزگاری مسئولین کشور اذعان می‌کردند؛ در دوران دفاع مقدس علاوه بر اینکه امکان وارد کردن تسلیحات از کشورهای مختلف به بهانه تحریم‌ها را نداشته‌ایم بلکه شرایط فناوری و باور خودکفایی در بخش تولید تسلیحات نظامی به نحوی بود که ما حتی نمی‌توانستیم یک عدد فشنگ هم تولید کنیم.
زیرساخت‌های کشور هنوز سروشکل نگرفته بود که جنگ تحمیلی شروع شده بود. سرلشکر قرنی که سه روز پس از پیروزی انقلاب به فرماندهی ارتش منصوب شده بود پس از بازدید از امکانات تسلیحاتی و نیروهای نظامی گفته بود: ما یک ارتش از هم پاشیده دراختیار داریم. سه سالی از شروع جنگ نگذشته بود که شهید طهرانی‌مقدم به همراه همرزمانش و با مساعدت دولت وقت موشک‌هایی را از کشور لیبی برای پاسخ به حملات موشکی عراق را آماده شلیک کرده بودند. چند موشک شلیک شده بود؛ اما چیزی نگذشته بود که لیبی برای امتیازگیری از ایران بنا را بر کارشکنی و بهانه‌گیری گذاشت. این شد که با خارج کردن تعدادی از قطعات موشک‌ها از ایران، شرایطی پیش آورد تا موشک‌باران جبهه خودی، متوقف شود.
چند سالی گذشت، سال 66 بود که شهید طهرانی‌مقدم اولین راکت تولید ایران را با نام نازعات و با برد 100 کیلومتر را آماده شلیک کرد؛ این اولین موشک صدر درصد تولید داخلی ایران بود.
نمی‌توانیم به جنگ فکر کنیم!
از آن روز سال‌ها گذشت، ایران در مقابل تحریم‌ها و تهدیدهای همه کفر، دست پیش را گرفت. کارشناس ارشد نظامی آمریکایی می گوید: ایران 2022 با ایران 1983 تفاوت فاحشی دارد. ایران در حال حاضر به جهت نظامی بالاتر از صنعت دفاعی و نظامی ایتالیا، اسپانیا، کانادا و برزیل و در رتبه دهم جهان قرار دارد و برای کسی پوشیده نیست؛ ایران در سال 2023 قطعا جزء 25 کشور اول نظامی جهان است.
به لحاظ قدرت بازدارندگی نظامی، با فاصله یک رتبه‌ای، عربستان سعودی در مرتبه دهم دنیا قرار دارد اما کشوری در منطقه نیست تا ایران را دست برتر نظامی در خاورمیانه نداند. علت آن هم این است ایران در همه دهه‌های پیشین به جای خرید تسلیحات از کشورهای غربی به فکر تولید و خودکفایی بود.
عربستان فقط در یک مورد خرید در سال 2017 که به قرارداد 460 میلیارد دلاری معروف شد معاهده‌ای تسلیحاتی با ایالات متحده آمریکا بست. قراردادی که به موجب آن 110 میلیارد دلار تلسیحات نظامی آمریکا به صورت آنی در اختیارعربستان قرار گرفت و 350 میلیارد دلار از مفاد قرارداد قرار شد در طول 10 سال آینده در اختیار عربستان قرار گرفته شود.
در همه سالهایی که ایران به فکر ساخت شهرهای موشکی بود کشورهای دیگر عربی و کشورهای منطقه در حال امضا کردن قراردادهای واردات تسلیحات دفاعی از کشورهای غربی بودند. به جز عربستان کشورهای دیگر خاورمیانه نیز شرایط مشابه ای داشته و دارند؛ امارات متحده عربی نیز فقط در یک قلم بابت خرید سامانه‌های پدافندی قریب به 6 میلیارد دلار هزینه کرده است.
مسئولین نظامی ایران در سال‌های بعد از جنگ به این فکر افتادند تا تحریم‌های کشورهای غربی و حمایت‌های آنها از دشمن بعثی در طول دوران دفاع مقدس را به فرصت تبدیل کنند تا در حال حاضر غرب با تمام قدرت نظامی و امنیتی در مواجهه با ایران به این جمله رسیده باشد؛ نمی‌توانیم در مواجهه با ایران به جنگ و حمله نظامی فکر کنیم.
شمارش معکوس برای رسیدن موشک‌ها
غرب و صهیونیسم بین‌الملل حتما در همه این سال‌های اخیر و با دیدن دست‌آوردهای نظامی ایران به این اندیشیدند؛ وقتی کشوری مثل ایران که با دست خالی و بدون باج‌دهی به کشورهای غربی و اروپایی توانسته خود را از نقطه صفر به نقطه‌ای برساند که کمتر تسلیحات و فناوری دفاعی در جهان هست که ایرانی‌ها به آن دست نیافته باشند چرا ما باید به این درجه از حماقت رسیده باشیم که به فکر حمله به ایران باشیم.
در این سال‌های اخیر، آنها حتما نیم‌نگاهی هم به پایگاه‌های خود در منطقه دارند. به فکر ناوهای هواپیمابر خود در خلیچ فارس هستند. به اندازه‌ی زیادی نگران پایگاه‌ها و تاسیسات‌شان در عربستان، ژاپن، کشورهای عربی و اسرائیل هستند و مایل نیستند وقتی ایران به تعدادی نامحدود برخوردار از موشک‌های بالستیک و کروز در هر منطقه‌ای از خاک خود هست نمی‌خواهند شرایطی پیش بیاید تا همه این منابع را در معرض خطر ببینند.
آنها خیلی خوب می‌دانند سال‌ها از دست‌یابی ایران به تولید موشک‌های شهاب و سجیل با برد بیش از 2000 کیلومتر گذشته است و می‌دانند این موشک‌ها حالا، به تولید انبوه رسیده‌اند.
با خود می‌اندیشند، آنها سال‌ها پیش به فناوری موشک‌هایی با برد بیشتر از 2000 کیلومتر دست یافته‌اند و الان معلوم نیست روی چه بردی و چه فناوری‌های نظامی دارند کار می‌کنند. و خوب می‌دانند فاصله ایران با تل‌آویو فقط 1100 کیلومتر است. این یعنی کمتر از 7 دقیقه زمان لازم است تا موشک‌های ایرانی به اسرائیل برسند و شاید اکنون، زمان رسیدن موشک‌ها کمتر شده باشد!
گزارش از قاسم شجاع
انتهای پیام/ ۱۳۴
