به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، سومین نشست از سلسله نشست‌های تخصصی «خط سوره» روز گذشته با محوریت نسبت سوره با ادبیات با حضور علی‌محمد مؤدب، شاعر و دستیار وزیر فرهنگ و ارشاد در امور شعر، قاسمعلی فراست نویسنده و منتقد ادبی و نعمت‌الله سعیدی، پژوهشگر و نویسنده ادبیات و سینما در گالری شماره ۲ خانه عکاسان برگزار شد.
در این نشست، کارشناسان به بررسی تاریخی سوره و اینکه چه تأثیراتی بر فضای حوزه ادبیات گذاشته است پرداختند.
در بخش آغازین این جلسه به وقایع تاریخ ادبیات در دهه ۴۰ و تشکیل دو جبهه در ادبیات که یکی به هنر برای هنر اعتقاد داشتند و دیگری هنر را متعهد به سیاست می‌دانستند، اشاره شد و در ادامه تشریح شد که با تغییر سیاست‌گذاری‌ها، برخی از اهالی حوزه ادبیات به انتقادات درون جامعه روی آوردند و در نهایت زمینه رشد هنر مهیا شد. در این میان مجله سوره نیز با موضع انقلابی که شامل انتقاد به مسائل داخلی هم می‌شد زمینه رابطه دوسویه با مخاطبان را بدست آورد.
ادبیات باید مخاطب عام داشته باشد
قاسمعلی فراست، نویسنده و منتقد ادبی در این نشست به این نکته پرداخت که ما سه نوع زبان داریم؛ زبانی که منظورمان را به دیگران می‌رسانیم، زبان ادبی و دیگری زبان دل است. زبان هنر زبان معجزه‌گونه‌ای است و ادبیات زبانش اشاره و تخیل است. دریافتن این نوع زبان کار کسانی است که با ادبیات سر و کار دارند. وی در سخنانش به این موضوع اشاره کرد که ادبیات باید مخاطب عام داشته باشد و همچون خورشید بر همه بتابد و فردی که مسئولیت امر ادبی را پذیرفته باید مخاطب و خیر عموم افراد باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش محدود کردن ادبیات به برخی جریان‌ها و سلایق را امری آسیب‌زننده به این حوزه معرفی کرد و افزود: باید نگاه به ادبیات نگاه غیرمکتبی، غیرقومی و غیرحکومتی باشد چراکه ادبیات برای انسان است و اگر مخاطب آن را نادیده بگیریم، در حقیقت نه ادبیات را شناخته‌ایم و نه کار ادبی انجام داده‌ایم.
وی تاکید کرد: باید ادبیات را آزاد بدانیم و چارچوبی برایش قائل نشویم چراکه ادبیات صدایی برای تمام دل‌هایی است که تشنه فهمیدن و رشد هستند.
سعیدی نیز در این نشست نگاه ادبیات فارسی را از ابتدا سیاسی دانست و به این نکته اشاره کرد که ادبیات نوعی عریانی سیاسی دارد و حوادث در طول تاریخ به گونه‌ای رقم خورده که می‌توان داستان و شعر سیاسی گفت.
وی انقلاب اسلامی را انقلابی کاملاً ادبی معرفی کرد که سلاح انقلابیونش سرود و شعار بود.
علی محمد مؤدب شاعر و دستیار وزیر فرهنگ و ارشاد در امور شعر نیز تاریخ شعر و داستان را تاریخ شکفتن از نوعی ناامیدی دانست. وی در سخنانش به اینکه کلمه با قدرت سر وکار دارد و کلمات دارای قدرت هستند پرداخت.
وی در اشاره به خاطراتش گفت: در سوره سعی کردیم آن چیزی که از انقلاب اسلامی درک کرده بودیم و هویت انقلاب اسلامی بود را شرح دهیم.
مودب با اشاره به اینکه پیش از انقلاب با بعد از انقلاب بسیار متفاوت است بیان کرد: زبان از حالت اشارت به بشارت دادن تغییر می‌کند. بشارت می‌آید به عصری که دیگر حرف می‌زند و ناگفته‌های خود را می‌گوید. ادبیات ایران می‌آید و در طول تاریخ مخاطبش را تربیت می‌کند.
مودب در بخشی از سخنانش به تحول و درخشش جوانان حوزه ادبیات که به واسطه فعالیت و ایجاد فضای حسی مجله سوره شکل گرفت اشاره کرد.
اهمیت حقیقت و معنویت
قاسمعلی فراست نویسنده و منتقد ادبی نیز در ادامه این نشست اظهار کرد: مخاطب ادبیات، مخاطب زبان دل است و زبان دل، زبان فطرت است که با حقیقت‌یابی سنخیت دارد. همچنین علت وجودی ساخت اسطوره و افسانه و عرفان، ذات بشر است که به دنبال معنویت می‌رود بنابراین در این حوزه حقیقت و معنویت از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
وی خاطر نشان کرد: وقتی حوزه اندیشه هنر اسلامی تاسیس شد افرادی، چون طاهره صفارزاده، مهرداد اوستا و علی معلم به حوزه هنری می‌آمدند و هیچ اهل ادبیاتی نبود که بداند چنین بزرگانی در اینجا حضور یافته‌اند و به این جمع نپیوندد. چنین افرادی فضا را برای جذب افرادی، چون من که در آن دوره جوانی روستایی بودم باز کردند. در آن زمان حکیمی تاکید داشت که باید ادبیات کودک در حوزه هنری آموخته شود. همچنین در سال‌های ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۳ تعداد هنرمندان سوره اعم از داستان‌نویس، شاعر، کارگردان و ... به قدری زیاد بود که از ۱۰۰ نفر ۸۵ نفر هنرمند بودند. در آن دوره حضور افرادی، چون حکیمی باعث می‌شد تا افراد غیرهمفکر هم در اینجا جمع شوند و هنرمندان خودشان از حوزه هنری نگهبانی کنند. لازم بود این نگاه و سعه صدر امروز بیشتر شود و مسائلی که ادبیات را محدود و نارس می‌کند، رفع شوند.
انتهای پیام/ 121
