به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، روز ۱۷ فوریه سال ۱۹۸۶ منحصربفردترین عملیات ضداسراییلی یعنی اسارت سربازان صهیونیست رخ داد. به همین علت ناگهان تمام نیرو‌های اسرائیلی به وضعیت آماده‌باش کامل جنگی درآمدند. نیروها، تانک‌ها و هواپیما‌ها به حرکت درآمدند و دوباره مناطقی را که سال قبل از آن عقب‌نشینی کرده بودند، اشغال کردند. این وضعیت برای هفت شبانه روز به همین منوال باقی ماند. اشغالگران شبیخونی را در چند مکان به اجرا در آوردند و ده‌ها جوان را از روستا‌های مختلف جنوب لبنان، بازداشت کرده و برای بازجویی به مکان دیگری منتقل کردند. آن‌ها به دنبال دو سرباز اسرائیلی بودند که مقاومت اسلامی در سال‌های اول تاسیس، آن‌ها را در جنوب لبنان به اسارت برده بود. در ادامه روایتی بخوانید از وضعیت فرمانده این عملیات، شهید «سمیر مطوط».
شهید سمیر مطوط
در روز عملیات، سمیر به خانه خود در منطقه «اوزاعی» رفته و ماشین خود را در کنار تعداد زیادی از مردم که در آنجا تجمع کردند، پارک می‌کند تا به خانه رفته و لباس خود را عوض کند. از افرادی که در کنار خیابان تجمع کرده بودند، می‌پـرسد چه خبر است؟ آن‌ها می‌گویند مگر اخبار را نشنیدی؟ مقاومت توانست دو سرباز اسرائیلی را به اسارت ببرد. وی بدون اینکه هیچ حرفی بزند، مدتی به سخنان پرشور و حماسی این افراد گوش می‌دهد و سپس به خانه رفته، لباس‌هایش را عوض می‌کند و با ماشینی که دو اسیر اسرائیلی در داخل آن بودند، از کنار جمعیت دور شده و به مکان نامعلومی می‌رود.
فرمانده این عملیات بعد از یک سال در عملیات پاکسازی پایگاه اسرائیلی قله مرتفع «علی الطاهر» به همراه ۳۰ تن از همرزمانش به نام حسین شکر، جعفر المولی و حسن کسروانی به شهادت می‌رسد. اسرائیل برای سال‌ها از تحویل جسد این شهید به خانواده‌اش خودداری می‌کرد، تا اینکه در سال ۱۹۹۶ اسرائیل مجبور شد در مقابل تحویل گرفتن همان دو سرباز اسرائیلی که قبلا سمیر مطوط اسیر کرده بود، جسد وی را به همراه ۴۵ اسیر لبنانی در بازداشتگاه خیام و به همراه جسد ۱۲۳ مبارز مقاومت تحویل خانواده‌اش بدهد.
منبع: فارس
انتهای پیام/ ۱۳۴
